Niepełnosprawny intelektualnie chłopak córki

Witam. Wyobraźcie sobie, że Wy macie 24-letnią córkę (ewentualnie syna) i pewnego dnia ona przyprowadza do domu chłopaka, który prawdopodobnie jest upośledzony umysłowo co najmniej w stopniu lekkim. Ona oznajmia Wam, że to jej chłopak i że oni chcą być razem na zawsze.

Jaka by była Wasza reakcja? Czy Wy byście się zgodzili na taki związek? Jeśli tak, to na jakich warunkach? Jeśli nie, to jak Wy byście to wyrazili? Co i jak Wy byście powiedzieli temu chłopakowi?

24 minuty temu, Daniel86 napisał:

Witam. Wyobraźcie sobie, że Wy macie 24-letnią córkę (ewentualnie syna) i pewnego dnia ona przyprowadza do domu chłopaka, który prawdopodobnie jest upośledzony umysłowo co najmniej w stopniu lekkim. Ona oznajmia Wam, że to jej chłopak i że oni chcą być razem na zawsze.

Jaka by była Wasza reakcja? Czy Wy byście się zgodzili na taki związek? Jeśli tak, to na jakich warunkach? Jeśli nie, to jak Wy byście to wyrazili? Co i jak Wy byście powiedzieli temu chłopakowi?

Ale ta nasza córka (czy też syn) jest pełnosprawny intelektualnie czy nie?

Jesli corka ma 24 lata to raczej nie będzie pytac rodzicow o zgodę.

2 godziny temu, Siurentajski napisał:

Ale ta nasza córka (czy też syn) jest pełnosprawny intelektualnie czy nie? 

Ja nie mam nic przeciwko, gdybyś Ty opisał oba scenariusze.

5 minut temu, Daniel86 napisał:

Ja nie mam nic przeciwko, gdybyś Ty opisał oba scenariusze.

Nie wiem co tu opisywać? Jak wyżej słusznie zauważyła żaba, pełnosprawna intelektualnie 24-letnia córka nie musi się pytać rodziców o zgodę z kim się ma spotykać, a raczej związki osób pełnosprawnych intelektualnie z osobami  niepełnosprawnymi intelektualnie są z przyczyn obiektywnych niesłychanie rzadkie

Ale pytanie nie jest o córkę tylko o opinię i reakcję jej rodziców.

Gdy(by)ście Wy byli przestawiani rodzicom, znajoim i przyjaciołom swojej drugiej połówki, to czy Wy nie czuli(by)ście ani trochę stresu?

1 minutę temu, Daniel86 napisał:

Ale pytanie nie jest o córkę tylko o opinię i reakcję jej rodziców.

Gdy(by)ście Wy byli przestawiani rodzicom, znajoim i przyjaciołom swojej drugiej połówki, to czy Wy nie czuli(by)ście ani trochę stresu?

A z czego miałby ten stres wynikać? Im człowiek starszy tym ma bardziej wyjeebane w tym temacie. Pewnie że się zawsze trochę przejmuje opinią innych, ale co to ma do tak skrajnego przypadku jak partner z niepełnosprawnością umysłową?