Niektórzy odliczają dni lub lata do wyjścia z więzienia lub do przejścia na emeryturę i to ich pociesza. A mnie pociesza, że już coraz mniej lat i dni pozostało do mojej śmierci

To, że życie nie trwa wiecznie i że przeżyłem już na pewno ponad połowę mojego życia, a możliwe, że znaczną większość to największe szczęście, coś najbardziej pocieszającego w moim życiu i pomagającego mi spojrzeć na życie olewając je, mając je w dupie i traktując je tylko jak grę komputerową lub zły sen, do końca którego z każdym dniem jest już całe szczęście coraz bliżej : - )

Depresja i oby tylko, bo trochę wygląda jak zwrócenie uwagi na siebie.

Moim zdaniem to nie przekleństwo a błogosławieństwo, że osoby samotne żyją średnio o 10 lat krócej, bo komu by się chciało męczyć z samotnością aż do setki.