Jak zadowolonym z siebie trzeba być żeby chcieć powielać swoje geny, czyli mieć dzieci?

Ja bardzo pragnę choć na resztkę mojego nędznego życia wyjść z przegrywu i zaznać chociaż odrobinę szczęścia

Ale kiedy wyobraziłem sobie mnie takiego jakim chciałbym być i szczęśliwego i zastanowiłem się, czy wtedy chchiałbym mieć dzieci, to uświadomiłem sobie, że nie mam o sobie tak wysokiego mniemania, żebym sądził, że moje geny są warte powielania

to raczej jak sie jest zadowolony z dyymania sie nawzajem

5 godzin temu, mideri napisał:

Ja bardzo pragnę choć na resztkę mojego nędznego życia wyjść z przegrywu i zaznać chociaż odrobinę szczęścia

 

Ale kiedy wyobraziłem sobie mnie takiego jakim chciałbym być i szczęśliwego i zastanowiłem się, czy wtedy chchiałbym mieć dzieci, to uświadomiłem sobie, że nie mam o sobie tak wysokiego mniemania, żebym sądził, że moje geny są warte powielania

Moje są dobre to chętnie 

Ja mam dobre geny, bo moje siostry mają ładne i inteligentne dzieci. Niestety, ja nie czuję się na siłach, żeby posiadać dzieci.

9 godzin temu, mideri napisał:

Ja bardzo pragnę choć na resztkę mojego nędznego życia wyjść z przegrywu i zaznać chociaż odrobinę szczęścia

ty pragniesz jęczec i taplac sie w cierpieniu. gdybys chcial wyjsc to bys wyszedl juz dawno z przegrywu... byl taki zart ze ktos wierzący robil wyrzuty panu bogu ze jest biedny, a pan bog do niego, ze mu nie pomoze dopoki nie pusci totolotka...