Pytanie do was ludzie .

Jesteście czasami zazdrośni  , lubicie tak wiecznie się cieszyć czyimiś interesami , szczęściami.  Tego czego sami nie mamy ja z początku lubiłem,  a teraz czasami zazdroszczę.  

Pewnie od czasu do czasu każdego to dotyczy, a jak z tego wyjść... wystarczy przekierować myśli z innych na siebie (porównywanie się jeśli nic nie wnosi jest bezsensowne) rozwijaj się, pracuj nad sobą... innym też wszystko przychodzi z jakimś tam trudem więc mają podobnie... też muszą się mierzyć z różnymi trudnościami nim zacznie wychodzić... 

Nie wiem czy można powiedzieć, że sie cieszę, raczej mi to obojętne co mają inni. Bardziej można to ująć tak, że doceniam jeśli zasłużyli, podziw jeśli to coś wielkiego, są dowodem dla mnie że jeśli się człowiek zepnie to może wiele. Nie zazdroszczę, bo nie marzę o tym co mają, nie jest mi to do niczego potrzebne, nie czuję tego. A to co by się przydało, w zasadzie też konieczne nie jest, w sumie dobrze mi i bez tego. Pomyśl może czy faktycznie coś jest Tobie potrzebne, większość rzeczy które ludzie zazdroszczą, o czym marzą nie są. Pomyśl też czy faktycznie tak Ci źle na tę chwilę, czy całkiem spoko. Wyjdzie, że to czego zazdrościsz, to nie jest konieczne by mieć, a tylko chcesz i zazdrościsz bo w tym upatrujesz wartość człowieka, myślisz że gdybyś to miał to byłbyś lepszy, ważniejszy. A jeśli sądzisz, że coś dałoby Tobie szczęście, to wiedz że tylko przyjemność chwilową, po określonym czasie wszystko powszednieje. Często zrealizowane marzenia nie są tak cudowne, jak wtedy kiedy były tylko marzeniami.