Dlaczego akurat TEGO wybrałyście na męża? Jakie miałyście wątpliwości?

Czy te wątpliwości się sprawdziły, czy rozwiały po ślubie? Miałyście wybór pomiędzy innymi facetami?

Ma fajnego fiootka ;)

Gdybym miała wątpliwości co do TEGO faceta, to napewno TEGO bym nie wybrała. Pogięło cię?

Z tego co słyszałam, to nawet psycholodzy twierdzą, że przeważnie ma się jakieś wątpliwości przed najważniejszą decyzją w życiu. To normalne i ludzkie, bo świadczy o rozwadze i krytycznym myśleniu, a idealnych partnerów nie ma... aha - wydaje się że są, jeśli się jest zakochanym na początku znajomości. A co do TEGO to i tak mam małe wątpliwości w porównaniu do tych które miałam z innymi kandydatami -bardzo trudno zdobyć moje zaufanie, tego mnie życie nauczyło.

Może jakieś mężatki się wypowiedzą?

nie miałam wyboru,dlatego wybrałam jego

DO gość dzięki za szczerość :) A co czułaś w momencie ślubu? Co sobie myślałaś?

Myslalam ze nareszcie trafil sie jelen co mnie zechce chociaz przemacalam sie z polowa kolegow na roku

jakie wybrałyśmy. w większości to oni wybierają, czyż nie?

Autorze czy Twoja zona dostala kopa od przystojniejszego? No to juz wiesz dlaczego cie wybrala.

Skąd takie założenie że to jest Autor? może właśnie Autorka

Czyżby nie było tu żadnych mężatek? ;)

Nie miałam wątpliwości, co nie znaczy, ze jest on ideałem, ale jego wady znałam i akceptowałam :) to byl pierwszy facet w moim zyciu co do którego nigdy nie miałam cienia wątpliwości, ze chce z nim spędzić życie, jestesmy małżeństwem 4 lata.

:) A kierowałaś się bardziej "chemią" (mocno ją czułaś) czy rozsądkiem, że nadaje się na męża i ojca Twoich dzieci?

Miedzy nami bylo to i to, zarówno chemia jak i poczucie bezpieczeństwa :) ale mysle, ze najważniejsza jednak jest miłość, dojrzała milosc (znamy sie 9 lat)

musi byc milosc !!!!!rozterki mialam ,ale jestesmy ze soba od 20 lat

Miłość czyli co w Twoim rozumieniu?

Jestem jeszcze przed ślubem, ale dorzucę coś od siebie. Dlaczego akurat tego? Bo potrafił mnie zdobyć i mimo tego, że nigdy nie brałam go na poważnie, okazał się być idealnym partnerem dla mnie. Jest idealną kombinacją cech, których pragnęłam. Jak na razie nie mam wątpliwości. Moja rodzina go nie cierpi, ale to nie jest powód, żeby cokolwiek kwestionować. Zobaczymy jak będzie po ślubie.

To podobnie jak mój narzeczony :) Czyli w sumie bardziej wybrałaś go rozumem, rozsądkiem niż "chemią"? Czy pojawiła, rozwinęła się później? Dlaczego rodzina go nie akceptuje?

do 15.54 to znaczy ze nie masz na mysli tzw korzysci materialnych i jesli wyobrazisz sobie ze cie zostawil a t y reagujesz jakby sie swiat miał zawalic to znaczy ze go kochasz pytanie tylko czy on cie szczerze też darzy uczuciem ?

każdy kto poważnie traktuje przysięgę małżeńska ma chwilę zastanowienia choćby na chwile przed ślubem :)

do 16:32 - chemia była nieziemska, czego dowodzi fakt, że znajomość zaczęliśmy zasadniczo od pójścia do łóżka. Nie traktowałam go poważnie, bo jest obcokrajowcem, poznałam go na wakacjach i zakładałam z góry, że to będzie tylko przygoda. Okazało się, że faktycznie przygoda, ale taka na całe życie. Nie ma to raczej wiele wspólnego z rozsądkiem. A rodzina? Kto ich tam wie. Nie podoba im się, bo obcy, inny, mama mówi, że brzydki, ojciec, że wódki pić nie umie i wstyd takiego w rodzinie pokazać. Ale to ich problem, nie mój.

Pewnie to Amerykanin ;)

:)

któraś jeszcze się wypowie?

gość wczoraj Amerykanina pewnie by jeszcze przeżyli. Anglika nie są w stanie.

Ja miałam do czynienia z pewnym Amerykaninem, myślę, że podobna mentalność do Anglika. Facet nie wie jak przybić gwóźdź do ściany, nic w domu nie potrafi zrobić a może i nie chce, bo jest wygodny. Czy Anglicy też są tacy leniwi, nieżyciowi, zimni emocjonalnie?

Wybrałam GO bo... nie dał mi możliwości abym poznała "lepszego". Nie jestem zakonnicą i mam parę związków "za pasem". Wybrałam go raczej rozumem bo tych, wybranych z serca...okazali się dupkam i ...na chwilę. TEN się starał. Bardzo. Przy NIM poczułam się wyjątkowo, jedyna w swoim rodzaju, postawiona na piedestale, i tak jest po 20+ lat małżeństwa. Kocham go całą sobą bo nauczyą mnie że tak można. Kocham GO bo udowodnił mi że jest wart mojej miłości. Kiedy sobie przypomnę korowód "niby zakochanych" we mnie, to patrząc z perspektywy czasu, żaden z tych gnojków nie dorasta mu do pięt i nigdy nie dorośnie.

do - też miałam podobnie. Nie brakowało Ci "chemii"?

?