dobrze zrobłam, że odeszłam?

Nie będę kontynuować z własnej woli współpracy z moją firmą ww pracy za grosze (nawet nie cały etat i nawet nie minimalna) i teraz mi smutno. Jak to wyjaśnić? Syndrom Sztokholmski? Była tam osoba, która mnie obgadywała, w sumie dwie mnie obgadywały, choć raczej wtedy jak myślałay, że nie słyszę. Dwulicowe strasznie. Do tego na początku szef wydawał mi się fajny, mądry starszy facet, ale on jest pod strasznym wpływem takiej jednej i razem nią obgaduje pracowników, że ten jest "głupek" tamten "grubas" i aż się boję co o mnie gadali. Jedyny plus, że na ogół starał się wprowadzać dobrą atmosferę, żartował i był miły dla kobiet (czyli mnie też) ale za plecami działo się róznie, dzwonił często do tej jednej i o czym sobie gadali to mozna się domyślać. Był tam też chłopak, który mnie trochę podrywał, w sumie jedyny trochę sympatyczny z całego grona, ale właśnie źle traktowany i nawet rozmawianie z nim było faux pas, bo skoro szef i ta jedna go nie lubią to jak ja będę z nim za dużo żartować to niedobrze.Nic nie uszłoby ich uwadze, bo wszyscy siedzimy prawie razem. Zarzuty do niego były takie, że jest leniwy, czy ja wiem... Już mnie tam nie ma. A jednak mi smutno. Napiszcie coś rozsądnego

Dobrze zrobiłaś że odeszłaś :)

po prostu człowiek się przyzwyczaja, ale najbardziej żenujące były zarobki, nie będę tam siedzieć tylko dlatego, że szef potrafi być miły i fajny, to mi nie zrekompensuje głodowej wypłaty

up

dobrze zrobłaś :)