Kusza Myślivski

Nie wiem. Czytam dość powili, ale szybko piszę, chociaż czasem mało składnie i niechlujnie. To się nazywa ten, no... strumień świadomości. Miał to Joyce, ten od Ulissesa i ja też.

Odruchowo naciągnęłam skarpety pod samą szyję. Zboczeniec.

Formidable, formidable Tu étais formidable, j'étais fort minable Nous étions formidables Formidable Tu étais formidable, j'étais fort minable Nous étions formidables Dobranoc.

Fajny jest po landrynach. Mocno uwydatnia kubki smakowe. Jest trochę francuski a trochę niemiecki, giętki i szorstki jednocześnie.

Francuski jest ładny, śpiewny, melodyjny, miękki, kojący.

Mam sporo wydatków ostatnio, więc może być oczywiście w gratisie, jeśli wyrzuty sumienia Cię nie zeżrą.

Zapomniałam Ci powiedzieć, że hande hoch to tak naprawdę, naprawdę, znaczy po niemiecku "dziękuję" a nie "dzień dobry".

Bo niemiecki to niezwykle brutalny i szorstki język.

To była beletrystyka z nutką naukowego bełkotu. Bełkot miał być niby objawieniem, którego doznała autorka. Zostawmy to, bo mam po tej książce kaca moralnego, gorszego niż po kankanie tańczonym na stole, w którym prowadzącym był bimber.

Też w sumie mam całkiem niezły, ale lepszy w okularach. No i wyglądam bardziej ponętnie. Zupełnie jak nauczycielka, która po godzinach, daje korepetycje z niemieckiego.

Tragizujesz. Stałbyś w urnie na pianinie.

Łakomstwo jest dokładnie tym samym. Przeczytałam ostatnio jakąś denną kwazipsychologiczną książkę, bardzo namiętnie promowaną przez NYT. Jasno z niej wynika, że jestem socjopatką. Niby o tym wiedziałam, ale nikt wcześniej nie mówił mi o tym wprost. Mam nadzieję, że mimo wszystko mnie kochasz. Dobranoc.

Tak? Co to za życie, kiedy nigdy nie skonsumowało się porządnego gazpacho z moich drobnych dłoni?

Czasem lepiej nie wnikać w szczegóły. Pewnie masz astygmatyzm? Nosisz okulary? To bywa seksowne.

Zabiło ich łakomstwo.