@Fionka

Nie wytrzymasz długo na takiej diecie, myślę, że góra trzy dni. Kilogramy, które w ten sposób zrzucisz, bardzo szybko wrócą - a potem poszybujesz w górę.

Oczywiście, że się rozpadnie - i to na twoje własne życzenie. Zastanów się, czego ty właściwie chcesz - od męża, od siebie, od życia. Szczerze porozmawiaj sama ze sobą. Może ty chcesz, żeby mąż od ciebie odszedł i realizujesz własny, mniej lub bardziej świadomy plan ? Jeżeli nie panujesz nad emocjami, lecz nie działasz z premedytacją, proponuję doraźnie zastanowić się nad farmakoterapią. W dobie koronawirusa możesz skorzystać z teleporady - opisz odpowiedniemu lekarzowi problem polegający na niekontrolowanych wybuchach złości, może zaordynuje coś na stabilizację nastroju. Jednak na dłuższą metę wskazana byłaby psychoterapia, żeby dotrzeć do przyczyn a nie tylko łagodzić skutki. Radzono ci już w tym wątku terapię małżeńską - to też niezły pomysł. Jednak pod warunkiem, że ty chcesz utrzymać ten związek. Dobrze się zastanów sama nad sobą.

Przepraszam za poprzednie pytanie. Zadałam je pochopnie, nie czytając całości. Teraz przeczytałam i widzę że to HAZARDZISTA. I stąd jego długi. Kwota jest zmienna i okres spłaty też - bo on cały czas GRA. Matka o tym wie - ale go kryje, jak to matka. Niestety matki nieraz kochają bezkrytycznie... Znam to, miałam podobny przypadek w bliskiej rodzinie. Widzę, że go kochasz, dlatego to co proponuję, będzie dla Ciebie trudne, ale cóż - to tak jak operacja ratująca życie : bywa bolesna, nieraz konieczna jest amputacja, ale życie jest ważniejsze. A tutaj chodzi o Twoje życie. Spakuj jego rzeczy i wystaw za drzwi. Napisz mu list pożegnalny, bardzo krótki. Żadnych tam zarzutów o kredycie itp. Napisz, że po tym, jak razem zamieszkaliście, zobaczyłaś jak będzie wyglądać wasze wspólne życie. I że ty takiego życia nie chcesz. Nie wdawaj się w szczegóły, bo w próbach wyjaśniania czegokolwiek - polegniesz. On dobrze wie o co chodzi ale na pewno będzie pytał, bo do perfekcji opanował sposób wpędzania Cię w poczucie winy. Dziewczyno, masz 29 lat. To piękny czas i piękne lata przed Tobą. I nie, nie zmarnowałaś tych 9 lat - nabyłaś doświadczenia. Wiesz już, w co się gra. Czego chcesz od życiowego partnera a czego nie chcesz. I co możesz mu dać. Jesteś górą, wygrasz swoje życie. Serdecznie pozdrawiam.

Czy to usłyszałaś od psychologa, czy od swojego chłopaka ?