Magda1234567

Z tego co piszesz to już nie wiadomo czy ty szukasz przyjaźni czy związku.

Wiesz tutaj chodzi o dziecko więc ja bym poszła. Nie musisz iść na przyjęcie jak nie chcesz albo możecie iść na chwilkę, dać prezent i wracacie.

Kiedy byłam z partnerem to u nas było co moje to i twoje i kasa była wspólna mimo że ja zarabiałam więcej ale nam to pasowało.

Autorka tematu widzi problem i wie że nie powinna krzyczeć i próbuje się zmienić i jej nawet się to udaje więc nie należy jej krytykować ale nawet podnieść na duchu i wesprzeć. Każdy czasem traci cierpliwość a najwięcej zawsze mają do gadania osoby które nie mają dzieci i nie znają tematu.

Każdemu czasem zdarzy się krzyknąć i nie widzę tutaj nic nienormalnego w sensie psychicznym.

Oczywiście że nadajesz się na matkę i nawet nie myśl inaczej. Dziecko rośnie i w miarę czasu będzie ci coraz łatwiej.

Mysie że to nie depresja tylko przemęczenie ale oczywiście lekarza możesz odwiedzić. Ja miałam tak samo jak ty a nawet gorzej bo moja mama nie miała jak mi pomagać. Śpij wtedy kiedy dziecko śpi chociaż chwilę żebyś miała siłę. Nie zajmuje się za bardzo sprzątaniem tylko odpoczynkiem. Dasz radę.

Odpuść bo nawet gdybyś go zmusiła i by się dostał do dobrej szkoły to dalej będziecie się męczyć bo syn nie będzie chciał się uczyć.

Skoro już nie jesteście razem a ona cię nie chce to nie zrobiłeś nic złego i jednak muszę przyznać że już wariujesz.

Beznadziejny typ.

Człowieku ci ty mówisz wogule bo chyba nie za bardzo wiesz co mówisz? Bez mamy jakbyś się wychowywał to wtedy kiedy by jej nie było a ona poprostu tylko pracowała.

Moja mama dużo pracowała nawet na noc czasem miała a tata pracował za granicą i mimo to wychowali mnie rodzice a babcia tylko pomogła czasem. Rodzice są od wychowywania swoich dzieci.

Za 45 zł jest star wars mikromiśliwiec z figurką - dość fajny zestaw. Popatrz sobie w internecie.

To może LEGO z serii gwiezdne wojny?

U mnie zawsze działało takie coś że mówiłam że weźmiemy to do naszego domu ale najpierw uzbieramy na to i wyciągałam z portfela pieniążek i dawałam synowi i mówiłam że już mamy cześć. Po czym podchodziliśmy do ekspedientki i mówiliśmy jej by nam zarezerwowała tą zabawkę żeby czuł że to będzie na niego czekać. Po przyjściu do domu syn dostawał zawsze jeszcze od babci kilka zł i od dziadka i wujka i zawsze po jakimś czasie uzbierał sobie na to co chciał. Nigdy mi nie wrzeszczał na cały sklep że coś chcę.