Magda1234567

Jak można powiedzieć że żałuję się że ma się dziecko? To mały człowiek który kocha nas bo po prostu jesteśmy.

Nie żałuję. Zawsze chciałam mieć trójkę dzieci ale niestety nam tylko jedno i to już się nie zmieni.

Dlaczego twoja bliska osoba zniknie?

Musisz się z tym pogodzić i ją wspierać. Wiem że to trudne ale to jej życie, jej decyzja i wiadomo że ona i tak zrobi co zechce. Najlepiej bądź przy niej by wiedziała że zawsze noze do ciebie wrócić.

To żart? Dziwią mnie te twoje wymogi co do imienia że jest tego aż tyle i po co to wogule? Czemu to ma służyć? Weź poprostu wybierzcie ładne imię które wam się podoba i po sprawie.

Myślę że powinnaś jechać do tej pracy nawet jak narzeczony się nie zgodzi. On boi się pewnie że tam kogoś poznasz i odejdziesz od niego. Ty na tej wsi się męczysz i nie wydaje mi się że to dobry wybór dla ciebie żeby tam mieszkać. Musisz to przemyśleć bo czy ty chcesz tak żyć? Jeśli nie a z tego co piszesz to nie chcesz to jeśli chłopak chce być nadal z tobą to wydaje mi się że on musi się zmienić. Może wyjedzie razem gdzie do miasta i tam wynajmijcie mieszkanie?

Nie myśl o tym i nie stresuj się. Plemniki na palcu czy pościeli szybko giną. Zajście w ciążę w taki sposób jest znikome.

Tak gdyż szanse na ciążę w takim przypadku są praktycznie zerowe. Przeniesienie plemników na palcach jest prawie niemożliwe gdyż giną one zaraz.

Nie ma ryzyka. Spokojnie, aż tak łatwo w ciążę się nie zachodzi.

Mam kolegę który jest w związku z osobą niepełnosprawną. Ona porusza się na wózku. Wydają się szczęśliwi. Poznali się przez znajomych i tak zaczęli się spotykać.

9 latka to naprawdę jeszcze dziecko. Z pluszakami to spała jeszcze niedawno moja córka (miała wtedy 12 lat) i lubiła to więc nie widzę żadnego problemu. A to że tata jej czyta to tylko się cieszyć że ona chce tego gdyż czytanie jest bardzo dobre i wzbogaca słownictwo. Masz super córkę i doceń to.

To zacznij rozmawiać z kimś w internecie z tego miasta co ty. Porozmawiaj, poznaj i się z nim spotkaj.

Wątpię by jakieś słowa tu pomogły. Ona i tak będzie otwierać i czytać. Pomyśl może o wyprowadzce.

Kiedy byłam dzieckiem codziennie mama coś mi kupowała słodkiego ale niedużego np. batonik, ciastko czy lizak. Mój syn ma tak samo że codziennie zawsze mu coś kupię małego bo to takie osłodzenie męczącego dnia - wiadomo szkoła i nauka. Za to w niedzielę nie jemy słodyczy bo nie chodzę do sklepu. Uważam że 1 słodycz dziennie to nie tragedia. Mój kuzyn ma syna w takim samym wieku i tamtemu nie dają słodyczy tzn. raz w miesiącu tylko dostaje jeden słodycz. I jak jego syn przyjdzie do nas to zawsze szuka słodyczy i zje wszystko co znajdzie. Kiedyś znalazł u mojego syna w pokoju dwie czekolady- jedna mleczna i druga z nadzieniem truskawkowym i on to wszystko zjadł takze zabraniać jeść słodyczy też niedobrze.

Jeśli nic do niej nie dociera to zostaje tylko jakieś kłamstwo. Po urodzeniu dziecka niech mąż do niej zadzwoni i powie że już jesteś w domu z dzieckiem ale nie może ona do was przyjechać gdyż lekarz zabronił by ktokolwiek odwiedzał wasze dziecko gdyż i tutaj trzeba coś wymyślić że na przykład ma one słaby oddech i każda bakteria może mu zaszkodzić a wy boicie się i nie będzie ryzykować zdrowia dziecka. Że po miesiącu jak się poprawi to będzie mogła was odwiedzić.