DZIECKO - za i przeciw

Jest... Nie mam już siły z tym walczyć...

Karolcia ile ma Twoja dzidzia ? Przecież nie będziesz zawsze siedzieć w domu z dzieckiem ! Do czego nie masz już sił ?

Karolcia, opowiedz co Cie tak wykancza moze bedziemy mogly pomoc - czasem rozmowy tez jest dobra .....

Jestem mamą prawie rocznego syna. Mieszkam razem z ojcm mojego dziecka, ale nic do niego nie czuję, poprostu potrzebuję kogoś na zmianę do opieki nad małym. Chciałam od niego odejść ale okazało się że jestem w ciąży... On mi dużo pomaga przy dzicku ale wogóle nie pojmuje co się ze mną dzieje, a najgprsze, że wogóle nie stara się mnie zrozumieć... Jeszcze dwa lata temu zarzekała się że nie będę miała dzieci i chciałabym, zeby tak było naprawdę... Przed ciążą prowadziłam bardzo intensywne życie - znajomi, spotkania, zakupy, wyjścia itp. Teraz nawet najlepsze koleżanki nie mają dla mnie czasu... Nie wspominając już o dalszych znajomych. Przed ciążą pracowałam bardzo dużo... Teraz nie mam dokąd wrócić - zakaład pracy zlikwidował moje samodzielne stanowisko, co pradwa jestem zatrudniona ale to tylko kwestia czasu... Do tego dziecko jest bardzo wymagające i nadwrażliwe. Nie robię nic innego jak tylko zmieniam pieluchy, gotuję, piorę. Mam tego dość!!! Ja poprostu nie jestem w stanie zaakceptować takiego życia!!!

ale rozumiem, ze twoje dziecko jest zdrowe, nie jest kalekie albo sparalizowane? Bo piszesz tak, jakby twoje życie miało zawsze tak wyglądac. Nie sądzisz, ze ono kiedyś z tych pieluch wyrośnie? Czy tez wydaje ci się, ze jeszcze 20 lat będziesz mu te peiluchy zmieniać? Ps. a gotowac to trzeba choćby dla siebie przez całe życie.

Sadze, ze z podobnymi odczuciami boryka sie 90% kobiet ktore nagle zostaly matkami - to nic starsznego ze mowisz, ze to wszystko Cie przerasta. Fakt, ze znacznie latwiej byloby gdyby Twoj partner byl bardziej wyrozumialy ale po pierwsze mezczyzni podchodza do tej kwestii inaczej a po drugie, jezeli nie laczy was juz nic innego oprocz dziecka to pewnie jest to trudniejsze do kwadratu. Byc moze znajdziesz tu na forum osoby ktore chtnie nawiaza z Toba kontakt... Najwazniejsze jest zebys nie wyladowywala swoich flustracji na dziecku bo ono przeciez nie jest winne takiej sytuacji a poza tym w pozniejszym czasie moze zaczac sie Ciebie bac a przeciez nie oto chodzi ok szacunek szacunkiem ale strach to juz zupelnie inna historia .... Moje odczucia po urodzeniu dziecka byly podobne tyle ze moi znajomi i przyjaciele nie odsuneli sie ode mnie tylko ja wyjechala ponad 1000 kilometrow od nich no i kontakty byly sporadyczne i sila rzeczy ograniczone, ale jakos przebrnelam przez to pieklo, tez bylam towarzysko i zawodowo bardzo aktywna az do pewnego momentu .... A jak wyglada mozliwosc oddania malego do zlobka na te pare godzin dziennie, lub raz w miesiacu sobotni wypad z kolezankami do pubu ? Czy masz mozliwosc odskoczni ?

Widzę, że niektórzy z Was też nie rozumieją o co mi chodzi... Ja poprostu chcę mieć zspowrotem swoje życie!!!

ja mam 8 miesieczne dziecko i też czuje że moje zycie uleglo jakims potowrnym przeinaczeniom:|.ale ja wiem co mi dolega:depresja :| moze powinnas isc do lekarza i sprawdzic czy Ty tez tego nie masz??

a nie chcesz przypadkiem znowu mieć 15 lat? Zgłoś pretensje do Bozi. Moze juz czas dorosnąć zamiast jęczeć, ze TY CHCEEEEEESZ znowu móc latać po dyskotekach.

Do poprzedniczki: Jeżeli nie chcesz mi pomóc to wogóle nie wypowiadaj się na ten temat, proszę! Od krytykowania to mam wielu "pomocnych", dziekuję. A widzę, ze nie tylko ja mam takie problemy...

Trafiony! :-D

Wiadomo, ze dziecko to bardzo duże wydatki, ale nie porównuje się tego z całą radością, jakie nam daje. Trzeba również pamiętać, że artykuły dla dzieci są w różnych cenach. Warto kupować te tanie, ale dobre. Proponuję porównywarkę cenową www.cozacena.pl .