Jak sadzicie,czy lekkie traktowanie pewnych spraw pomaga w zyciu?

Jestem osoba chyba za bardzo wrazliwa, przejmuje sie sprawami ktorymi inni nawet nie zawracaliby sobie glowy.Cos co po kims splynelo by jak po przyslowiwej,,kaczce,, mnie meczy, nie daje spac.Czy jest jakis sposob stac sie mniej wrazliwym, nie przejmowac sie ciagle?Moze ktos z Was jest podobny i jak sobie z tym radzi?

ja tez tak mam, strasznie sie przejmuje wszystkim, czasami udaje mi sie cos potraktowac lekko ale to juz naprawde zalezy od mojego nastawienia psychicznego- po prostu trzeba sie tego nauczyc

też tak mam, czasem mi się wydaje że oszaleję, naprawdę też bym chciała móc jakoś funkcjonować na tym świecie - nie czuć tak mocno i tyle nie widzieć...

Niestety, nie ma dla Ciebie zadnej rady.... Jestem w takeij samej sytuacji jak Ty. "Dzieki" swojej nadwrazliwosci dorobilam sie nadwrazliwosci jelit i nerwicy. Sadze,ze pomoglyby wizyty u psychologa ale jakos nie potrafi zrobic tego pierwszego kroku i umowic sie na wizyte:(

joga, medytacja...powtarzanie w myślach "mam to w dupie mam to w dupie" miałam w życiu taki okres że przejmowałam się byle g.. tak więc współczuje...mnie wyleczyły poważne problemy...już nie było czasu na te głupie

no wlasnie , powtarzanie sobie w glowie ze ma sie to w dupie , pare glebokich oddechow

Ja tez dzieki tej wrazliwosci dorobilam sie zespolu jelita drazliwego.Ostatnio troche mi sie uspokoilo (jelito) ale wrazliwosc pozostala.Zazdroszcze osobom ktore sie nie przejmuja.

ja do tej pory mam tak, że mnie coś ściga i nie mogę zasnąć...wstaję wtedy z wyrka i wsiadam na rowerek treningowy i pedałuje aż mi się słabo zrobi...później grzecznie zasypaim ba żadnych złych myśli

Np. w piatek kolezanka powiedziala mi cos co moze bedzie mialo miejsce w pracy po niedzieli a dotyczy mojej osoby.Jeszcze nie wiem tego napewno a juz caly weekend o tym rozmyslalam i ogolnie przejelam sie.I jak tu zyc?

Czy Tobie Nokia 3410 powtarzanie ,,mam to w dupie,, pomaga?Ja nie wiem czy powinnam sie leczyc?Czy pewne osoby po prostu takie wrazliwe sa z natury?

Mnie tez to meczy

trzeba zająć się czakrami 1, 2 i 3 i chyba 5, energetyzować metodą Huny i poprawić samoocenę. I uświadomić sobie że można czuć się dobrze niezależnie od opini innych. Właśnie to przerabiam. A powtarzania "mam to w dupie" nie polecam. Podświadomość bierze czasami coś dosłownie. Jeszcze się zaparcia dorobicie.

Ja tez sie wszystkim strasznie przejmuje i generalnie sobie nie radze z tym. Uwazam,ze ludziom wrazliwym zyje sie znacznie ciezej niz innym.

tak pomaga mi, i pomaga mi tez rozmowa z sama soba- dlaczego wlasciwe mnie to tak dreczy, przeciez nie powinnam sie tak tym przejmowac i takie tam, ale niestety czasami nawet takie cos mi nie pomaga:(

pewną zasadę życiową. Proponuję ją powtarzać 2 razy dziennie przez 2 miesiące http://www.mmj.pl/~cichy/motylek.swf

lajcik!!!!

dlaczego nic nie slychac jak ten motylek mowi

super jest ta pszczolka.Humor mi sie poprawil jak posluchalam tego.

Interesujacy temat.Ja tez ciagle przejmuje sie wszystkim.A jak radza sobie osoby ,,twarde,, i czy sa wogole takie?

Droga Ksenofaryno.Jak udalo Ci sie znieczulic totalnie?Moze podpowiesz mi cos.A motylek jest rzeczywiscie super.Od dzis bede go sluchala codziennie rano na poprawe humoru.

Ja tez staram sie szukac kontaktu z innymi ludzmi ale kiedy zostaje w koncu sama to znowu zaczynm rozmyslanie. Jak myslicie, czy osobom mniej wrazliwym, mniej przejmujacym sie latwiej zyc? A moze to kwestia pozytywnego myslenia?

Ja tez to mam i u mnie się pogłębia, ale zdałam sobie z tego sprawe i z tym walczę. Najlepsze jest zająć sobie czas na maksa, wtedy nie ma się czasu na głupie mysli. Zajmijcie się tym co lubicie i co zajmuje sporo czasu i z czego macie satysfakcje. Poczujecie wtedy takie szcęście, ze o reszcie nie będziecie mysleć. Odradzam telewizje, to u mnie pogarszało sprawe.

modlitwa

Podnosze temat bo spadlo zainteresowanie

Moze zna ktos z Was adresy pod ktorymi mozna znalesc historyjki w stylu motylka.Jest super.Dzieki

ZE NIE JESTEM SAMA :*:*:*

Wiecie ... tu nie chodzi o samą wrażliwość. To jest, moim zdaniem, słaba samoocena. Opieracie sie na tym co sadza o was ludzie a nie na tynm jaką rzeczywistą wartość przedstawiacie swoją osobą. A przedstawiacie niewątliwie, bo kazdy z nas taką wartośc przedstawia. Proponuję popracować nad "kochaniem" samego/samej siebie. W necie jest mnóstwo linków do stron o pozytywnym myśłeniu, o afirmacjach. Poszukajcie. Jest też bardzo dużo książek do kupienia. Trzeba popracowac nad sobą .. wymaga to czasu, systematyczności ale efekty są. Mnóstwo chorób bierze swój początek w psychice. Zmiana nastawienia do siebie pomoże inaczej spojrzeć na to co nanm sie przytrafia na codzień. Spróbujcie. Na poczatek takie motto : "zamiast siedzieć w ciemności lepiej zapalić chociaż ogarek śiweczki". Pozdrawiam.

Wiesz, moze cos w tym jest.Nie zastanawialam sie wczesniej nad swoja samoocena, ale nie sadze by byla zbyt niska (nie znaczy to ze popadam w samouwielbienie).W tym POZYTYWNYM MYSLENIU moze cos jest.Ja czesto wymyslam najgorsze scenariusze z mozliwych.W sumie nie wiem czemu bo wczesniej bylam raczej optymistka.Teraz tez nie uwazam sie za pesymistke ale pewne sytuacje, sposoby odzywania sie do mnie pewnych osob wyprowadzaja mnie z rownowagi ,momentami chce mi sie plakac.Ja wiem ze to moze glupie, ze sa powazniejsze sprawy w zyciu niz przejmowanie sie wyimaginowanymi problemami ale mnie to meczy. Dzieki za wypowiedzi i prosze o kolejne

up