Marze...

Mam 20 lat, jestem na 2 roku studiow dziennych (matematyka), mam na tyle dobra prace ze jestem w stanie sie sama utrzymac, mam kochajacych rodzicow i rodzenstwo, znalazlam milosc swojego zycia... Powinnam byc szczesliwa, prawda...? A jednak coraz czesciej siadam sobie w fotelu, zamykam oczy i marze... o wlasnym mieszkanku z przestronna kuchnia, o kominku, o mruczacym kocie na moich kolanach, o miekkiej i obszernej kanapie na ktorej bede mogla wtulac sie w mojego Misia, o dobrej pracy z ktorej bede wracac z usmiechem na twarzy lub chocby z poczuciem satysfekcji i spelnienia... marze o spokoju... Mam dosc studiow, moich chorych ambicji, sleczenia godzinami nad milionem wzorow i pojec, wycia z bezsilnosci... Mam dosc zycia z grafikiem w dloni, ciaglego biegu i stresu... Mam dosc tesknoty i samotnych nocy... Czuje sie taka wypalona, zmeczona... Mam 20 lat, a chcialabym miec juz 25... i cala te "cudowna mlodosc" za soba...