NIe moge pogodzić się zupływem czasu.Nie chce dorastac pomózcie

Moze wyda sie to wam śmieszne bo mam dopiero 20 lat.Jednak nie potrafie cieszyc sie zyciem.Ciagle myśle o starosci lecacych latach przemijaniu.Nie znosze zmian po odeisciu z gimnazjum leczyłam sie u psychologa bo nie mogłam dostosowac sie do nowej sytułacji a mianowicie do liceum .Wydawało mi sie ze to koniec mojego dziecinstwa i młodosci .Potem sytułacja powtórzyła sie gdy opuszczałam szkołe srednią popadłam w czarna rozpacz.Nie znosze zmian w zyciu boje sie nowosci strasznie przyzwyczajam sie do miejsc ludzi.Przerarza mnie nie moznosc cofniecia chwil.JUZ nigdy w zyciu nie usiade w licealnej ławce na lekcji fizyki.NIe będe ukrywała sie z papierosem w toalecie na pierwszym piętrze,nie podrobie sobie zwolnienia.Wiem ze to co pisze jest smieszne i ze jestem dziwna ale ja tak bardzo nie chce dorastac!!Nie potrafie zyc terazniejszoscia ciagle zyje przeszłoscia!Mam 20 lat a zachowuje sie jak 15 latka.Nie potrafie nawet udawac dorosłej kobiety!Moja psychika zatrzymała sie na okresie dojrzewania!Co mam robic czy jestem nienormalna????

ja tam zawsze chciałam byc dorosła niezalezna!!!Skanczyc to wstetną szkołe i czuc sie wolna!!!!!!!!!!

poprostu wolniej dorastasz musisz pogodzic sie ze taka jest kolej rzeczy wszystko sie zaczyna i konczy.I zaczac rzyc dniem dzisiejszym!Pomysl masz 20 lat moze cie jeszcze tyle dobrego spotkac od od zycia!

No wiesz... mi pozostał żal, ale na krótko, bo ja kocham nowości... tęsknisz za takimi rzeczami? Więc może znajdź inne też fajne, które są w życiu dorosłym? Sama niewiem, ale to chyba dobre rozwiązanie... kiedyś ukrywanie się z fajkami, dziś... seks? :)

ja sie poprostu boje tego swiata boje odpowiedzialności samodzielnosci.Boje sie zakochac wszystkich spławiam bo boje sie ze sie przywiarze!A prawda jest taka ze z chłpakami tez tak jest dzis go masz jutro go nie ma

no jestes chyba bardzo wrazliwa dziewczyną i dlatego tak masz.Z tymi chłopakami to masz racje tak to jest!ALe to potem bedzie inny !!A sorry zapomniałam ze nie lubisz zmian):):)):

spora ilość ludzi na świecie ma po 50 czy 60 lat, a w duszy czują się jakby nadal mieli 16 czy17 pożyjesz zobaczysz

mam dokałdnie to samo. nie moge sie pogodzic z tym ze juz nigdy ne bede dzieciem. nie moge sie pogodzic z upływem czasu

Ja też tak mam. W tym roku skończę 18 lat i to dla mnie tragedia. Nie dorosłam jeszcze, nigdy nie miałam chłopaka, bawię się lalkami, oglądam bajki, jestem zrozpaczona tym, że okres dzieciństwa jest za mną, jestem po 2 próbach samobójczych, boję się ludzi, boję się dorosłości, boję się upływu czasu...

w podrabianiu sobie zwolnienia ? Dziwne rzeczy cię cieszą.

Ech, ja też nie mogę się z tym pogodzić :(

Chyba tak jak inni już pisali, trzeba się z tym pogodzić, powolutku sobie dorastać i nie martwić się na zapas, tzn. żyć tu i teraz nie wspominając chorobliwie przeszłości i nie przerażając się przyszłości.

Niby sama to wiem, ale zaakceptować te słowa i zamienić je w czyn jest bardzo trudno. Smutno mi, a lata uciekają jak piasek przez palce...