Kącik naszej poezji.

cmok zaloguj się na stale i bądz w wytrwale:) po kes dni:) piekne wiersze, bo sercem ale i życiem pisane, talentem:)

od wisniowej dla Ciebie kochany usta]

zakłopotka dzięki mza pocieszenie ale jesrem realista patrzę co ranek w lustro

:) i nie mam już siły pisać swoich wierszy dla kafeterii, wybacz może kiedyś ?

Joahimie, lustro kłamie ! Ty wiesz, co to uczucia, a tego nie odbije lustro. Pozdrawiam

dobrze wybaczma i ja zmeczona, ale wiersze cudne, spisz w plik i podaruj mi je tete a tete:) lustro? boze juz ludli zle okrzyczłama, wyrzucilam, ale nie wiedziałam, ze jeszcze z lustrem musze walczyc..:) skarbie przjerzyj sie w moich oczach, lustro klamie! jestesm moj naj naj i piekniutki i taki fajny i naj:) tyle razy mowilam, pisalam:) kocham:))) i zadne glupie lustro;) tego nie zmieni, cche ciebie:) błekitem oczu mnie przytul, chce w nim sie zanurzyc, ukoic, rozem swych ust ucałuj, wiem, ze sa jak platki róz...:) wywale ci wszytskie lustra w doku, bedziesz mogl patrzec tylko w jedno, moje oczeta, a ja w twoje;0 takie nja naj dla mnie:)

Ty wiesz, co to uczucia, a tego nie odbije lustro:) własnie:)

Rozmawia z morzem tworząc poezję Mewy karmi wspomnieniami W falę wplata miłości finezję Snując mgłę marzeń nad wydmami Co wieczór w bryzę otulona Samotnie przemierza plażę Niosąc w dłoniach tęsknoty grona Za nadzieję Posejdonowi w darze

Co wieczór w bryzę otulona Samotnie przemierza plażę Niosąc w dłoniach muszle tęsknoty cieplem twych slow otulona Za nadzieję podajac ja tobie w darze

D l a C i e b i e Jest takie miasteczko małe W którym wszystko jest wspaniałe Budynki maja wesołe kolory Gazony tworzą wymyślne wzory Uśmiech z twarzy mieszkańców nie schodzi Tam starcy czują się wiecznie młodzi Tanecznym krokiem chodzą dziewczęta Każda skrzydłem amora muśnięta Tam pieśni szczęścia wodzą prym Gdzie miłość i radość tworzą rym Króluje tam wiosna wiecznie zielona \" Ono\" istnieje i w nim mieszka ONA

Rzucone przed siebie słowa wracają kamieniem twardym trafiając w skroń wspomnień. Z rozerwanych żył sączą się minione gorzkie zdarzenia wypatrzone czasem i myślą piękną. Nie rzucaj słów na wiatr.

a to D l a C i e b i e :) dla mnie słowo ciałem:) a witra czule niesie, cząstki naszych serc uniesien chce byc z Toba mowi rzeka slowa moje choc driga daleka slyszysz co szepcze witar i rzeka

Ubrałem dzisiaj świąteczną szatę myśli splotłem w warkocze poezji Obułem ciepłe kamasze radości Tanecznym udałem się krokiem na spotkanie miłości.

czy to szermierka??

Dzisiaj Ubrałam sie w błekit Twych oczu Przeczesałam się grzebieniem Twych rzęs Usta umalowałam kolorem Twych warg a we włosy wplotłam każde ze słów Dłonie splotłam w delikatną nić naszych westchnień Zamiast korali ubrałam sznur pełen tęsknoty I Tanecznym krokiem udałam się na spotkanie mojej Miłości.

NIE TO RAZJE USCISKI, POCAŁUNKI, UCZUCIA, A JESLI SZERMIERKA TO TYLKO.. MIŁOSNA, SPOJNA:) ale czyż jets coś takiego jak alka na miłość? raczje wzmacnianie miłości:) choćby słowem, poezja, ciepłem uczuć:)

potyczka miałem racje

Raju próg przekroczyła nieśmiało Z drzewa jabłko zerwała I swoje drżące nagie ciało W ofierze z jabłkiem mu podała On kochał ją zachłannie Nie wypuszczając z rąk jej dłoni Ich łoże umościł w dziewannie Wśród wiecznie kwitnących jabłoni

piekne to nie potyczka na słowa:) to wyznania:) w miłosci nie ma pojedynków, chyba tylko na to, jak bardzo kocham zobacz:) piekne to łoże, ta dziewanna;)

a Ty mnie na WYSYPY Twych policzkow zawiez witrem lagodnym jak kwiaty pocałunki rozwiej zacałuj:)

Jak można pisać górnolotne słowa w których zaklęte myśli ponadczasowe szermują wątpliwym pięknem gdy prawda bolesna nie uwolniona.

Leciałąm nad morzem Widziałam palmy zielone Spotkałam diabła Spalił moje skrzydła Znalazłam kamień Zwą go szczęściem Lecz wypadł mi z dłoni Może znalazł go ktoś inny Może jemu bardziej się przydał Kupiłam czarną suknie Włożyłam cierniowe sandały Miałam umrzeć tej nocy Lecz ktoś zmienił mnie w jaskółke Abym znów mogła latać

Znów się podniosła skatowana dusza przytłoczona niespełnienia brzemieniem biczowana nadzieją złudną uparcie kroczy w jutro by zawisnąć spokojem na krzyżu miłości

Co noc zasypiam z wiatrem We włosach Każdego ranka budzi mnie Ptaków śpiew Płacze Nie ma przy mnie Ciebie Namacalnego śladu Dowodu twojej obecności Może pająk ciebie stworzył Uplutł z jedwabnej nitki A może bajkopisarz Stworzył mnie i ciebie I naszą historie Dotykam twojej twarzy Odbitej na łące Dotykam twojej piersi Przytulona do drzewa Dziergana kora Tak samo szorstka jak ty Na pożegnanie będę ci chustką machała Fiołkową bratkową I jaką tylko zechcesz I wyślę cię do niej Ze śladami szminki na czole Aby wiedziała Że nie jest opoką

Krople łez tęsknoty, krople łez radości, krople łez rozpaczy, krople łez szczęścia, krople łez miłości drążą skałę serca pozostawiając blizny wrażliwości

Mocna kawa, papieros, myśli rozchwiane może napisze? może zdarzy się coś? kolejne chwile marazmem skalane w apatię zamienia się złość modlitwa nie koi mimo że prawdę znam nie jestem sam I na dziś koniec idę spać ... Dobranoc miłych snów wszystkim życzę

Bąki kąśliwe Zaatakowały moją głowę Uśmierzam ból Zapachem truskawek Alkoholowym wieczorem Łzy za skromne są Za mocno palą Nerwowe tabletki Przepędzają obłąkane myśli Kiedyś będę wolna Z miłości się wyleczę Z głupoty Wyjdę bez szwanku

tęsknota Od naszych westchnień trzęsie się dziś ziemia gwiazdy spadały z nieba księżyc popękał oceany powylewały wiatr oszalał ptaki zamilkły - istny potop uczuć huragan namiętności zamknięty w tęsknocie

Nie szukaj poezji w poezji, To obcy sen i marzenie Nie szukaj jej w szyszkach daglezji Tam tylko flory nasienie Poezja jest Tobą - Kochana Zaklęta w uczuć korale I tylko Tobie jest znana Gdzie indziej nie szukaj jej wcale

Otwórz swoje serce i przygarnij inne, spragnione Twej miłości Otwórz jak szeroko drzwi i wypuść ciepło swej duszy Pozwól, by Twoja obecność stała się pieszczotą w cierpieniu i aby wielka radość zwyciężyła smutek... Podaj mi szyfr do Twego wnętrza, bym mógł z Tobą się cieszyć i płakać, bym mógł Cię kochać...