Do jedynaków

Mam 22 lata i jestem jedynaczką. Mam przyjaciół i narzeczonego, jednak rozglądając się dookoła widzę jak bardzo jestem poszkodowana przez to że nie mam rodzeństwa. Przyjaciele, znajomi wiadomo…. różnie to z nimi bywa, raz są raz ich nie ma. Zastanawiam się kogo będę odwiedzać w przyszłości, moi rodzice odwiedzają swoje rodzeństwo, to jest coś cudownego mieć siostrę lub brata ...

hej, tez nie mam rodzenstwa i tez jak Ty o tym rozmyslalam jak to bedzie za parenascie/dziesiat lat. Mam b dobry kontakt z kuzynostwem,wiadomo to nie rodzenstwo, ale zawsze czuje te 'wiezy krwii' i solidarnosc;) Mam tez pare dobrych przyjaciolek i przyjaciol, zawsze moge na nich polegac, a o dziwo wiem ze kolezanka woli ze mna poagadac,pozwierzac sie niz ze swoja siostra. Trzeba myslec optymistycznie i byc otwartym do ludzi. pozdr:)

ja kuzynostwo mam daleko:( kontakt więc bardzo mały

....skoro masz narzeczonego, to moze niedlugo bedziesz jego zona?:) a jak wyglada u niego sytuacja,ma fajne rodzenstwo?

wiesz , aż wstyd się przyznać, ale nie znam ich jeszcze tak dobrze, ma dosyć dużo rodzeństwa, ale jakoś nie zaprzyjaźniłam się jeszcze z nimi. Ja jestem taka nieśmiała ….

no wiesz coś za coś.... mama urodziła mnie po prawi 20 latach leczenia.... ja jestem wdzięczna rodzicom za to poświęcenie....za gruntowne wykształcenie, pomoc na starcie....na pewno wiele z tych rzeczy nie byłoby mozliwych gdybym miała rodzeństwo.... mam 26 lat męża i synka i już tylko mamę, rodzina daleko... powiem jedno trzeba się nauczyć cieszyć się tym co się ma!

masz racje Inna Jedynaczko Ja tez mysle ze jak bede miala meza i dzieci to juz tak nie bede sie martwic jak teraz.

w sumie przykro z powodu braku rodzeństwa było mi tylko po śmierci taty, wszystko spadło na mnie samą... wtedy odczułam brak wsparcia kogoś w tej samej trudne sytuacji... na szczęście mam wspaniałego męża, który wspierał mnie jak mógł.

Ależ ja cieszę się tym co mam, każdego dnia dziękuję za to Bogu, wiem że mam cudownych rodziców którzy dali mi wszystko co mogli, wiem że nie można mieć wszystkiego. Jednak gdy patrzę na moją przyjaciółkę, ona ma dużo rodzeństwa i z każdym niesamowitą więź, tego jej zazdroszczę…Może się mylę, ale taka najbliższa rodzina (rodzice, rodzeństwo) to jest ktoś na kim zawsze można polegać…

to wyżej to ja tylko mała pomyłka z nickiem:)

jest tak idealnie jak się patrzy z boku :-D Niektórzy mają rodzeństwo, ale nie utrzymuja kontaktów i tak jest najczęściej ...

ale nie utrzymuje z nim kontaktu, bo moja matka nas skłóciła, ona juz nie zyje a my nie rozmawiamy (poszło o dom)

ale powiem tobie, że one bez przerwy się kłócą, zawsze jakas nie rozmawia z inną, już nie mowiąc o tym, że matka ma w tym bardzo duzy udział. Jak zył ojciec to było inaczej, a teraz szkoda mowić ... ja mam najgorzej bo musze lawirować miedzy nimi i od czasu do czasu przywołać je do pionu, ale tak na prawdę to mam tego dosyć ... Nie rozumiem jak matka zamiast dążyc do zgody to dziala przeciwko własnym dzieciom

Ja wiem że są kłótnie, ale potem jak już każdy ma swoją rodzinę to jednak zazwyczaj w zgodzie żyją, odwiedzają się, organizują wspólne wypady. Ciężka sprawa z tą kłótnią o dom, ale całkiem możliwe że się kiedyś pogodzicie i życzę tego Ci bardzo mocno

a co wy myślicie o jedynakach co? Na pewno od razu wam się kojarzy z rozpieszczonym bachorem co wszystko miał. Ten stereotyp też mnie smuci Ja mam przy kłótni wypomniane przez narzeczonego że jestem jedynaczka i myślę że zawsze będzie wszystko po mojej myśli. Nie jest to prawda…to prędzej on zawsze chce postawić na swoim a ja jestem skłonna do kompromisów