dlaczego ludzie boją się siebie ???

to prawda.. tv, zakupy, praca i nic.. i sami.. nie ma dialogu, sa komunikaty.. wrazliwi powinien miec wrazliwego, super zycie:)

Wrażliwiec z wrażliwcem - bo ja wiem czy to takie dobre rozwiązanie... Może jednak lepiej żeby ktoś byl silniejszy i prowadzil tego drugiego \"za rękę\" nie pozwalając go zadeptać przez tlum, wspieral go, motywowal itp.?

Ja się boję odrzucenia i niezaakceptowania. Poza tym złe doświadczenia nauczyły mnie nic nie dawać od siebie, bo gdy daje się za dużo, to wkońcu nic Ci nie zostaje, tylko pustka. Ludzie są takimi egoistami, że sami nie widzą jak potrafią skrzywdzić i wykożystać. Jak coś zaczyna mi nie pasować w osobie, to najczęściej od razu uciekam. Boję się najbardziej zaufać komuś, nawet najbliższym znajomym do końca nie ufam. Zawsze coś podejrzewam.

Lepiej, tylko żeby go całkowicie nie uzależnił od siebie, bo znów pojawi się kolejny problem.

zrobic z siebie mlotka albo ze ktos podczas rozmowy usilnie bedzie mi chcial udowodnic to , boje sie ze nie zawsze bede mogla liczyc na ta osobe ze odmowi mi ew.pomocy

A mnie życie nauczylo żeby liczyć tylko i wylącznie na siebie. Nigdy nie moglam polagać ani na rodzicach ani na rzekomych przyjaciolach, osobach które zdawaly mi się być bliskie. Efekt jest taki że broniąc swoich idealów, swojego JA, bojąc się wyszydzenia tego w co wierzę i czym żyję oraz tego wszystkiego o co boi się każdy czlowiek zwyczajnie zdziczalam i schamialam. Dopadla mnie w pewnym momencie znieczulica. Wiem, tragiczne to ale jednak...:(

Ja jestem wrażliwa i też uważam, że nie pasuje do mnie wrażliwy partner. Musi być zdecydowany, opiekuńczy, pewnie stąpający po ziemi... ale nie może być zbyt dominujący. No, i co z tego, że o tym wiem... też się boję, że zostanę odrzucona, wykorzystana, niezrozumiana itp.

wlasnie ja taz nauczylam sie liczyc tylko na siebie dlatego raczej nie podchodze sama i nie wychodze z inicjatywa, rozmowa z obca osoba to dla mnie przykry obowiazek( np.podczas pracy - jestem ekspedientka:P - odrazu mowie " wypierpapier" zart oczywiscie )

Gdy byłam w ciężkiej sytuacji życiowej to byłam twradsza, ale teraz znowu jestem wrażliwa...

Wszystko się zgadza tylko pytanie czy to dobre aby z obawy o odrzucenie czy jakieś przykre zdarzenia w kontaktach z innymi zamykać się w domach i popadać w coraz głebszą stagnację a często w depresję .........niestety widziałem na własne oczy że kończy się to tragicznie. Mam nadzieję że są jeszcze podobni do nas którzy potrafią \"zaryzykować\" i odezwać sie do innych , coś zaproponować ...

czy to tylko twoj nick czy naprawde jestes niski i brzydki :)

a co tam wskrzesimy i ten

ehh samo zycie jedyna osobaktorej moge zaufac jest z kims innym :( wiem ze nikomu juz nigdy nie zaufam !!!

a ja nie wiem, czy potrafiłabym zaufać komukolwiek. Wiem, że mogę liczyć tylko na siebie. Z doświadczenia niestety wiem, że ludzie są interesowani i odchodzą, wtedy - kiedy ich potrzebujemy ;-(

ale przecież nie musimy tacy być i wszystkich oceniać jedną miarką

Nie zakładam z góry, że tacy są wszyscy. Jeśli kogoś poznaję, jest dla mnie czystą kartą, ale najcześciej ostatecznie wychodzi szydło z worka. Nawet po kilku latach.

sparzona z tego co mówisz to najlepiej sie położyć i czekać na koniec