czy sa tu osoby znające sie na pisaniu prac z polskiego bo potrzebuje pomocy

bede wdzieczna za pomoc chodzi mi o to zeby ktoś sprawdził mi prace i ewentualnie poprawił w niej to co zle napisałam. mam ta prace napisac na poniedziałek wiec nie dużo czasu mi zostało ale mam nazieje ze ktos pomocny sie tu znajdzie

Ok ja pomoge

jako tegoroczna maturzystka chetnie pomoge :)

to jest moja prace bede wdzieczna za pomoc bo niestety nie umiem pieknie pisac prac „Ewolucja bohatera romantycznego w twórczości A. Mickiewicza” (Ballada ‘romantyczność- karusia”, Konrad Wallenrod, Gustaw z IV cz. Dziadów, Konrad z III cz. Dziadów, Jacek Soplica) Romantyzm jest epoką, która w szczególny sposób zwróciła uwagę na przemianę człowieka, bohatera. W twórczości naszego wieszcza Adama Mickiewicza również możemy zauważyć bohaterów którzy systematycznie ulegają zmianą. Ballada „Romantyczność” jest uznawana za manifest programowy polskiego romantyzmu. Karusia główna bohaterka posiada ważne cechy literatury romantycznej. Romantycy uważali ludzi obłąkanych za tych którzy mają szczególną zdolność widzenia tego co zwykły śmiertelnik dostrzec nie może. Karusia jest zwykłą wiejska dziewczyną, po śmierci narzeczonego Jasia popadła w obłęd. Na ulicy w biały dzień zachowuje się jakby stał przy niej ukochany Jasiu. Wyciąga ręce aby go dotknąć skarży się na cały świat i żali się. Karusia wierzy, że Jasiu kocha ją nawet po śmierci. Wierzy, że choć umarł, nadal jest z nią. Biedna dziewczyna ma przed oczyma dwa światy, ludzi żywych i umarłych, które ze sobą współistnieją. Duchy mogą kontaktować się z żywymi i o dziwo wierzy w to cały wiejski lud. Sam autor Adam Mickiewicz ma inne spojrzenie na życie biednego ludu, kończy je wezwaniem „Miej serce i patrzał w serce”. Kolejna postacią wykreowana przez Adama Mickiewicza jest Konrad Wallenrod jest to postać bardzo tragiczna, człowiek rozdarty wewnętrznie, wybierając miłość do ojczyzny przekreśla życie rodzinne z żoną Aldoną. Jego drugim dylematem jest wybór miedzy etyką rycerską, a walką poprzez podstęp i zdradę. Chociaż wyrzeka się swojej szlachetności i uczciwości wie, że jest to jedyna droga do zwycięstwa. Sam w głębi duszy zostaje średniowiecznym rycerzem. Bohater musi sam wybrać pomiędzy wartościami chrześcijańskimi, a grzechem widocznym w nieczystym uczuciu zemsty i samobójstwa. Walter wypija zatrute wino- śmierć jest dla niego ulga i wybawieniem. Następną postacią stworzoną przez Adama Mickiewicza jest Gustaw, który występuje w „IV cz. Dziadów” , jest typem romantycznego kochanka. Pojawia się w domu księdza jako Pustelnik- duch, upiór. Przybysz jest w strasznym stanie i dziwnie się zachowuje, opowiada o cierpieniu, które przywiodło go do tak żałosnego stanu. Jest on bezgranicznie zakochany w kobiecie która porzuciła go dla innego bardziej utytułowanego i bogatego. Swoje dzieje przedstawia w ciągu trzech godzin wyznaczonych gasnącymi świecami, miłości, rozpaczy i przestrogi. Ksiądz po tych nadprzyrodzonych zdarzeniach- pianie koguta, śmiertelnym zranieniu- poznaje w pustelniku swego dawnego ucznia Gustawa. Teraz Gustaw, który zginął śmiercią samobójcza musi zgodnie wierzeniami ludowymi powracać co roku w Zaduszki na ziemie, aby odbyć pokutę. Konrad występujący w III cz. Dziadów Adama Mickiewicza jest typowym bohaterem romantycznym. Kocha cały naród. Jego największym marzeniem jest wolna polska. Ce@@@e go indywidualizm, poczucie osamotnienia a zarazem wyższość nad innymi ludźmi . jego postawę ce@@@e również pycha. W imię miłości do narodu jest gotów wystąpić nawet przeciw Bogu i rzucić obelgę ze Bóg jest carem. Te bluźniercze słowa za Konrada wypowiada diabeł czychający na jego duszę. Ale dusze Konrada ratuje Ks. Piotr. Konrad dał się zawieść pysze, zaufał swemu talentowi, zapomniał, że człowiek żadna miarą nie może równać się z Bogiem i stawiać Mu żądań, nawet w słusznej sprawie. Pan Tadeusz pokazuje losy nieprzeciętnej jednostki jaka jest ksiądz Robak. Jacek Soplica jest bohaterem romantycznym, który przechodzi charakterystyczna przemianę z bogatego szlachcica i hulaki myślącego tylko o sprawach prywatnych w szlachetnego sługę narodu. Jacek Soplica miał powodzenie u kobiet, ale mimo tego był nieszczęśliwy gdyż jego ukochana Ewa uległa woli ojca i wyszła za mąż za innego. Zdesperowany Jacek pod wpływem żalu i złości karabinem Moskala zabił niedoszłego teścia Horeszkę. Przez to wydarzenie wszyscy uważali go za zdrajcę. Był to przełomowy moment w jego życiu. Soplica wstąpił do zakonu i jako ksiądz Robak dążył do przygotowania ogólnonarodowego powstania. Stał się zupełnie innym człowiekiem, pełnym pokuty i pokory, wielkim patriotą. Jacek Soplica odpokutował wszystkie swoje winy ciężka pracą na rzecz ojczyzny i za nią zginął. Spowiadając się przed Klucznikiem ( mścicielem Stolnika) uzyskuje przebaczenie. We wszystkich przedstawionych utworach widać jak systematycznie zmieniają się bohaterowie mickiewiczowscy. Pierwszy z nich Gustaw- jest bohaterem całkowicie wzorowanym na werterowskim- emocjonalnym, nadwrażliwym, zbuntowanym przeciwko całemu światu. Gustaw nie umiał walczyć o swoje racje, miał pesymistyczne poczucie bezcelowości życia prowadzącego do samobójstwa. Kolejnym etapem ewolucji bohatera mickiewiczowskiego by Konrad. Był to człowiek zupełnie inny od Gustawa. Konrad poświecił swoje własne życie w walce z wrogiem ojczyzny. W swojej walce użył podstępu i zdrady. Po zrealizowaniu swojego celu dręczyły go wyrzuty sumienia i to doprowadziło go do samobójstwa. Wielka metamorfozę przechodzi ostatni bohater Adama Mickiewicza – Jacek Soplica. Z poprzednim bohaterami łączy go tylko nieszczęśliwa miłość. Z romantycznego nieudacznika przemienia się w dojrzałego i szlachetnego patriotę. W końcowym etapie ewolucji jest to bohater potrafiący walczyć o swoje życie i ojczyznę.

W końcowym etapie ewolucji jest to bohater potrafiący walczyć o swoje życie i ojczyznę.

przeczytalam pierwszy akapit i polowe 2 i normalnie mnie krew zalewa. CZY TY NIE WIESZ CO TO JEST PRZECINEK?????????????

wiem co to jest przecinek ale zawsze stawiam go nie w tym miejscu co powinnam albo w ogole go nie stawiam jesli moge cie prosic to popraw moje błędy bede wdzieczna

wiesz, przez 3 lata bylam w klasie humanistycznej z wyjatkowo wymagajaca polonistka wiec mam juz lekkie zboczenie na punkcie stylu itp :P generalnie praca nie zawiera bledow merytorycznych. wszystko co napisalas o bohaterach jest prawda. Tylko ze twoja praca jest praktycznie wyliczeniem i skrotem historii prezentowanych bohaterow. brak ci wskaznikow zespolenia (szczegolnie w srodkowej czesci pracy), raz wstawiasz nawias, a wstawianie nawiasow jest roznoznaczne z tym, ze nie panujesz nad terkstem. poza tym w podsumowaniu nie widze nic o Karusi. samo podsumowanie tez nie jest jakies zniewalajace, jak by sie uprzec to to podsumowanie jest jeszcze wiekszym skrotem prezentowanych bohaterow. ja bym nad tym popracoala jeszcze na twoim miejscu. ale to moje zdanie.

ortograficznych (np. napisałaś "ulegają zmianą" a powinno być zmainOM< bo "zmianą" to narzędnik l. pojedynczej) i w ogóle masz duzo błędów. Nie mówiąc o tym, że ta cała koncepcja ewolucji jest lekko kulawa i w zasadzie nie ma nic wspólnego z rzeczywistością... I jak Krausia, główna bohaterka może posiuadać cechy literatury romantycznej????:o Nie mam czasu na poprawianie tej pracy, ale musisz to zrobic, bo na tym etapie jest to praca ledwo na 2:o I to tylko przy dobrej woli nauczyciela.

stawiamy zawsze przed wyrazami : która, który, które ... równiez przed że i a ... Popraw :-D

do persymonia-----> nieprawdą jest to, co piszesz. Jest w pracy mnóstwo błędów stylistycznych, interpunkcyjnych a nawet ortograficzne. Praca nie do końca przedstawia ewolucję, po prostu mechanicznie opisuje w sposób BARDZO stereotypowy postacie, a najczęściej po prostu STRESZCZA ich zachowanie, treść utworów. To wielki błąd. Dziewczyna nie wyciąga żadnych wniosków, nie potrafi podsumowac tego, o czym pisze, bo sama nie ma pojęcia, jaka ewolucja w bohaterze jako takim zaszła. Poza tym utorzsamia postawe bohatera romantycznego z postawą konkretnych postaci... To jest bardzo ogólnikowa i kiepska praca z błędami. I po co ma pisac w zakończeniu o Karusi??? Przeczytaj jeszcze raz tamat.

persymonia troszke głupio mi prosic ale czy mogłabys mi poprawic ta prace chociaż troszke bo ja naprawde nie dam raby nic wiecej z nią zrobic bede wdzieczna

o interpunkcji pisalam we wczesniejszym poscie. o ortografii, stylistyce i rozmieszczaniu akapitow juz nie pisalam. a tematu faktycznie, nie przeczytalam :P a Karusia owszem, jest bohaterem romantycznym

najpierw to ty ja sobie do worda wrzuc niech ci popoprawia przecinki i ortografy....

popieram to, co napisala persymonia. bledow merytorycznych brak, ale przecinki, ortografia, styl, kompozycja, tresc, wnikliwosc.... ehhh. jak nie masz wymagajacej babki od polskiego to 2-3 dostaniesz. u mnie wliceum byla by 1

i nie chcę cię martwić, ale to jest praca na 1.

jeżeli masz temat o ewolucji bohetera romantycznego, to po co opisujesz te wszystkie postacie? Że niby Mickiewicz pokazywał różne postawy? No super... Weź pod uwagę to, że sa dwa podstawowe typy ewulucji- ewolucja pojedynczego, konkretnego bohatera oraz ewolucja postaci romantycznej jako takiej, samej koncepcji tego, kim jest bohater romantyczny. No i jeszcze ewuluował sposób kreowania postaci, ewoluowały też poglady samego Mickiewicza itd. Ale nieważne:) Zwróć uwagę na to, że Konrad i Gustaw to TEN SAM bohater. Gustaw przemienia się w Konrada. Dlaczego? Po jakim wydarzeniu? Co spowodowało tę zmianę, dlaczego wcześniej był już "umarły dla świata"? Po co w ogóle zamienia się w Konrada??? I do czego nawiązuje autor dając nowemu bohaterowi imię Konrad?

I zastanów się, jak się ma ewulocja boheterów Mickiewicza do europejskich trendów w literaturze. Po co Mickiewicz w różnym okresie tworzył różne postacie romantyczne? Dlaczego musiały się od siebie różnić? I po co pokazywał postacie, które się zmieniają???

dzieki wszystkim za próby pomocy ale przyznam sie ze i tak nie wiem jak zmienic ta prace babke mam raczej wymagajaca wiec pewnie 1 dostane skoro tak piszecie a niestety od tej pracy zalezy moja koncowa ocena co do pisania tej pracy to ja ja pisałam na wordzie i zadnych błędów mi nie podświetlił ani ortograficznych a ni tez interpunkcyjnych a akapity zrobiłam tylko wklejając tu nie wyszły one

bo tu jest tyle bledow interpunkcyjnych i orograficznych, ze taki kit o pisaniu w wordzie nie przejdzie

to jak mam ustawic tego worda zeby sprawdzał mi pisownie bo jak mam ta prace w wordzie to tylko na czerwono podkresla mi imię karusia

a interpunkcji wcale mi nie sprawdza

w Wordzie jak masz pracę to wduś klawisz "F7" to tobie sprawdzi i poprawi byki, i interpunkcję :-D

ludzi, ktorzy , gdy sie przychodzi do nich po pomoc, owszem ostatecznie pomoga,ale przed ta pomoca ile sie czlowiek naslucha tego i oweg.Wydzieraja pyska i komentuja jakby same byly idealne. Podobnie robia niektorzy lekarze. Czloiwiek przychodzi po pomoc a Ci opierdalaja z gory na dol "czemu tak pozno " itp. GOWNO WAS TO OBCHODZI!!! prosze o pomoc to nie znaczy ,ze wyrazam chec usprawiedliwiania sie z czegokolwiek. mozesz pomoc, to pomoz , bez zbednego komentowania.

Do cholery jak jestes taka madra to proszę pomóż jej ..., co stoi na przeszkodzie madralo ? Nie uwazam, żeby tutaj ktos obraził czy krytykował autorkę topiku, każdy radzi jak umie, a że pokazuje się komuś błędy, mój Boże to przeciez prawda i wyjdzie jej to tylko na dobre tak sądzę, bo wg mnie to rozsadna dziewczyna ... Wątpię żeby ktos napisal tutaj jej pracę, ale ty mozesz to zrobić i bedzie wtedy ok :-D, powodzenia

sluchaj kolezanko, nie pomoge dziewzcynie, bo nie znam sie na tym zbytnio.ale swoja racje mam.Jak ktos chce pomoc to chyba nie krzykiem prawda? nie jestesmy w przedszkolu ;) to chcialam powiedziec. To taka dygresja moja . :P

napisałam tą sama prace jeszcze raz czy możecie mi ja teraz sprawdzić „Ewolucja bohatera romantycznego w twórczości A. Mickiewicza” Ewolucję koncepcji bohatera romantycznego w twórczości Adama Mickiewicza łatwo zauważyć odwołując się do ogólnego schematu tej postawy. Bohater romantyczny był symbolem młodego człowieka pierwszej połowy XIX wieku. Możemy wyróżnić następujące cechy, które były dla niego charakterystyczne. Bohater obłąkany wizją miłości i ukochanej osoby, nawet po jej śmierci. Jego młodości określona była przez samotność, poczucie wyobcowania wśród ludzi i bunt wobec świata. Miłość stanowiła dla niego uczucie tragiczne, bez szans na powodzenie. Z reguły był on poetą i reprezentował romantyczną interpretację istnienia. Dopuszcza irracjonalizm, metafizykę i mistycyzm. Swój żywot często kończy samobójstwem, popełnionym w wyniku zawodu miłosnego. Następuje w nim wielka metamorfoza i z nieszczęśliwego kochanka przeistacza się w bojownika o sprawy ojczyzny. Bohater prywatnie przegrywa, lecz jego idea pozostaje zwycięska. W pierwszym okresie twórczości Adama Mickiewicza bohater romantyczny miał charakter niedojrzały. W balladzie „Romantyczność” prosta wiejska dziewczyna- Karusia rozpacza po stracie swego narzeczonego. Choć od śmierci Jasia minęły dwa lata, ona nadal nie może się pogodzić z jego odejściem. Błąka się po wsi, szukając ukochanego głęboko wierząc, że zmarły ciągle jest przy niej. Dziewczynie źle jest wśród ludzi, którzy nie są w stanie zobaczyć tego co ona widzi, czuć tego co ona czuje. Jednak wiarę Karusi w możliwość kontaktowanie się zmarłych z żywymi podziela prosty wiejski lud, podziela go również narrator. W drugiej części ballady pojawia się starzec, który wyśmiewa tą wiarę i przekonuje o wyższości nauki i wiedzy nad urojeniami obłąkanej dziewczyny. Nie udaje się mu jednak przekonać wieśniaków. Balladę kończą słowa: „ Miej serce i patrzaj w serce!”, które są skierowanym do czytelnika wezwaniem poety do odbierania świata poprzez uczucia i duszę, a nie tylko przez zmysły. Kolejna postacią wykreowana przez Adama Mickiewicza jest Konrad Wallenrod jest to postać bardzo tragiczna, człowiek rozdarty wewnętrznie, wybierając miłość do ojczyzny przekreśla życie rodzinne z żoną Aldoną. Jego drugim dylematem jest wybór miedzy etyką rycerską, a walką poprzez podstęp i zdradę. Chociaż wyrzeka się swojej szlachetności i uczciwości wie, że jest to jedyna droga do zwycięstwa. Sam w głębi duszy zostaje średniowiecznym rycerzem. Bohater musi sam wybrać pomiędzy wartościami chrześcijańskimi, a grzechem widocznym w nieczystym uczuciu zemsty i samobójstwa. Walter wypija zatrute wino- śmierć jest dla niego ulga i wybawieniem. Następną postacią stworzoną przez Adama Mickiewicza jest Gustaw, który występuje w „IV cz. Dziadów” , jest typem romantycznego kochanka. Jego dzieje przedstawione są w formie trzech godzin: miłości, rozpaczy i przestrogi, które są wyznaczone gasnącymi świecami. W pierwszej godzinie spowiedzi Gustaw jest przedstawiony jako postać nieprzeciętna. Wskazuje na to jego wielka miłość do wybranki serca. Jest w niej tak zakochany, że przyrównuje miłość do niezniszczalnego łańcucha, którego nic nie jest w stanie rozerwać. Na skutek tej miłości ucieka on w świat marzeń i buntuje się przeciwko rzeczywistości. Z drugiej godziny spowiedzi Gustawa dowiadujemy się o sprzeczności uczuć miotających dusza młodego kochanka. Silne przeżycia wewnętrzne doprowadzają Gustawa do samobójstwa na oczach zdumionego księdza. Ta scena jest jakby uwieńczeniem rozprawy z klasykami. Ksiądz będący uosobieniem klasyka nie jest w stanie pojąć tego, że można się przebić sztyletem, nie czyniąc sobie żadnej rany. Sztyletem tym może być na przykład miłość. W godzinie trzeciej Gustaw przekazuje ludziom przestrogę, by pamiętali, że ziemia nie jest rajem, ani piekłem, tylko ziemią i dlatego do ziemskich wydarzeń należy przykładać odpowiednią miarę. Przestrzega ich również – na skutek własnych przeżyć- przed wiarą w wielkie uczucia. III cz. „Dziadów” łączy się z IV cz. poprzez osobę bohatera. Przemiana samotnika Gustawa w Konrada walczącego o wolność jest znamienną cechą bohatera dramatu romantycznego. cechuje go indywidualizm, poczucie osamotnienia i wyższość nad innymi ludźmi, kieruje nim siła uczuć. Jego największe marzenie to wolna Polska. Konrad będąc bardzo pewnym siebie i swej mocy żąda od Boga stworzenia rządu dusz, który zapewniłby Polakom wieczne szczęście i uwolnił ich od trosk. Jest on też gotów poświęcić się dla dobra rodaków. Pojawia się tu idea prometeizmu. Kulminacyjnym momentem jest potwierdzenie przeobrażenia duchowego Konrada, wyrażone przez niego samego w inwokacji „ Umarł Gustaw, narodził się Konrad”. Choć Gustaw-Konrad to postać bardzo wybitna, nie jest pozbawiona wad. Jest poetą i uważa, że jego zdolności poetycki, twórczość dają mu prawo by rozmawiał z Bogiem jak równy z równym. Jest przekonany o swojej wyjątkowości i szczególnej misji, a jego siła jak sam twierdzi płycie z serca. Jego pycha popycha go do wyzwania Boga do walki, a nawet bluźnierstwa. W miarę upływu czasu koncepcja bohatera romantycznego w twórczości Adama Mickiewicza dalszym zmianą. Najdojrzalszym bohaterem Adama Mickiewicza pozostaje niewątpliwie Jacek Soplica-Ksiądz Robak z „Pana Tadeusza”. W stosunku do Konrada bohater romantyczny przechodzi wyraźną ewolucję. Jacek Soplica nie jest już poetą, inna jest jego młodość i nie próbuje się zabić po miłosnym zawodzie. Pomimo licznych zmian związek z bohaterem romantycznym jest silny. Podobnie jak poprzedni bohaterowie Soplica zamienia miłość na walkę i przechodzi metamorfozę przeistaczając się z dumnego szlachcica w skromnego księdza Robaka. Sama walka patriotyczna przybiera jednak odmienną formę. Bohater działa jako emisariusz, nie jako wybitna jednostka. Gdy ksiądz Robak umiera w końcu utworu- umiera naprawdę, co można uznać za istotną różnicę. Jest to bohater najdojrzalszy, ponieważ bierze osobisty udział we własnej przemianie wewnętrznej. Okazuje rozwagę w działaniu, poszukuje najskuteczniejszego sposobu walki, ma szacunek do innych ludzi, nie jest postacią przeindywidualizowaną, jest krytyczny wobec siebie. Ma zdolności pojednawcze, a przede wszystkim jego działalność ma większe szanse powodzenia od poprzedników. Charakterystyczną cechą literatury romantycznej jest konieczność oszukiwania cenzury, jaka została wprowadzona na skutek klęski militarnej oraz politycznej poprzedniego pokolenia. Niepowodzenie tego wielkiego wysiłku narodowego, oraz wprowadzenie w jego następstwie dotkliwych represji carskich spowodowały gruntowna zmianę postaw bohaterów literackich. Na przykładzie kilku utworów największego wieszcza polskiego tego okresu możemy stwierdzić, że były to jednostki wybitne, działające w samotności. W odróżnieniu jednak od swych pierwowzorów z literatury zachodnio-europejskiej inne były ich motywy postępowania. Cechą wspólną dla bohaterów: „dziadów” cz. IV i III i „Konrada Wallenroda” było przeobrażenie wewnętrzne. Następowało ono w wyniku niepowodzeń w życiu osobistym, powodując zawsze to samo- podjęcie walki w imię dobra ogółu lub chociażby jego części.

W miarę upływu czasu koncepcja bohatera romantycznego w twórczości Adama Mickiewicza dalszym zmianą. Najdojrzalszym bohaterem Adama Mickiewicza pozostaje niewątpliwie Jacek Soplica-Ksiądz Robak z „Pana Tadeusza”. W stosunku do Konrada bohater romantyczny przechodzi wyraźną ewolucję. Jacek Soplica nie jest już poetą, inna jest jego młodość i nie próbuje się zabić po miłosnym zawodzie. Pomimo licznych zmian związek z bohaterem romantycznym jest silny. Podobnie jak poprzedni bohaterowie Soplica zamienia miłość na walkę i przechodzi metamorfozę przeistaczając się z dumnego szlachcica w skromnego księdza Robaka. Sama walka patriotyczna przybiera jednak odmienną formę. Bohater działa jako emisariusz, nie jako wybitna jednostka. Gdy ksiądz Robak umiera w końcu utworu- umiera naprawdę, co można uznać za istotną różnicę. Jest to bohater najdojrzalszy, ponieważ bierze osobisty udział we własnej przemianie wewnętrznej. Okazuje rozwagę w działaniu, poszukuje najskuteczniejszego sposobu walki, ma szacunek do innych ludzi, nie jest postacią przeindywidualizowaną, jest krytyczny wobec siebie. Ma zdolności pojednawcze, a przede wszystkim jego działalność ma większe szanse powodzenia od poprzedników. Charakterystyczną cechą literatury romantycznej jest konieczność oszukiwania cenzury, jaka została wprowadzona na skutek klęski militarnej oraz politycznej poprzedniego pokolenia. Niepowodzenie tego wielkiego wysiłku narodowego, oraz wprowadzenie w jego następstwie dotkliwych represji carskich spowodowały gruntowna zmianę postaw bohaterów literackich. Na przykładzie kilku utworów największego wieszcza polskiego tego okresu możemy stwierdzić, że były to jednostki wybitne, działające w samotności. W odróżnieniu jednak od swych pierwowzorów z literatury zachodnio-europejskiej inne były ich motywy postępowania. Cechą wspólną dla bohaterów: „dziadów” cz. IV i III i „Konrada Wallenroda” było przeobrażenie wewnętrzne. Następowało ono w wyniku niepowodzeń w życiu osobistym, powodując zawsze to samo- podjęcie walki w imię dobra ogółu lub chociażby jego części.

chujowe