czy ktos z Was wychowal się w niepełnej rodzinie?

włanie sie rozchodza ide mieszkac z mama i siostra do bloku z 2 pokoikami....

ja odczulam ulge po śmierci ojca. Myslę, ze terapia pomoze mi wybaczyc i jemu i mamie, ale na razie spotykam się tylko z teksatami "jesyes dorosla, radz sobie sama" a porozmawiac chodze do psychologa.

bez ojca - wiem, ze to banal, ale... po prostu nie spotkalas tego jedynego ;) w sumie tez kiedys mialam takie watpliwosci, ale teraz wiem, ze po prostu bylam wybredna - i slusznie! to oczywiste, ze nie mozna zaufac pierwszemu lepszemu, ktory sie napatoczy, czasem musi uplynac troche wiecej czasu, zanim wreszcie odnajdzie sie TĘ osobe, a im jestes ostrozniejsza i bardziej krytyczna w kontaktach z mezczyznami, tym lepiej dla Ciebie. wystarczy poczytac niektore topiki na kafe.... :O lepiej byc sama przez dluzszy czas, ale ostatecznie wylądowac z super facetem, niz ładowac sie na slepo w jakies bezsensowne zwiazki.

no ale ja już pierwszej młodości nie jestem, więc trochę długo to moje dojrzewanie trwa :) czasami myślę, że zanim się poczuję gotowa, to już się moje "biologiczne" możliwości skończą i będzie po temacie ;)

bez ojca-->wolalabym stracic ojca tak jak Ty, niz przezyc to co przezylam w wyniku awantur rodzicow i dlugorwlego rozwodu. Nie chcę się tu licytowac, kto mial gorzej.

bez ojca - to moze w takim razie przesadzasz w druga strone i jestes zbyt ostrozna? jestem pewna, ze to nie brak ojca, tylko Ty sama jestes zrodlem zahamowan, i ze sama potrafilabys sobie z nimi poradzic, gdybys tylko uwierzyla w swoje mozliwosci. Twoja mama pokazala Ci, jak kobieta potrafi byc silna i radzic sobie sama z tym, co przewaznie jest na barkach dwojga osob. zamiast bac sie, ze powtorzysz jej los, powinnas raczej miec przekonanie, ze cokolwiek w zyciu stanie sie - poradzisz sobie, bo wiesz juz jak. zycie we dwoje nie jest tak trudne, jak w pojedynke (pomijajac oczywiscie jakies toksyczne zwiazki, czego Ci nie zycze). ludzie jednak lacza sie w pary po to, aby lepiej im sie zylo, nie ma w tym wielkiej filozofii. nie szukaj ojca, ktorego nigdy nie mialas - szukaj partnera dla SIEBIE, kogos, z kim bedzie Ci razniej i weselej zyc :)

bez ojca--> czego się boisz? nie masz poczucia bezpieczenstwa? nie ufasz mężczyznom?

Tak, napisałam wczesniej, że na pewno łatwiej nie mieć ojca w ogóle niż mieć i go stracić. Tak, nie ufam, ciągle mi się wydaje, że zawsze wcześniej czy później zawodzą... zresztą - niestety - dużo przykładów wokół mnie to potwierdza i to na pewno nie pomaga mi sie pozbyć takiego myślenia. Anyżówka - pewnie masz rację, że to moje zahamowania, no ale z czegoś zawsze wynikają... No ale to żaden dramat, co ma być to będzie, jak się uda to dobrze, a jak nie to też dobrze, rodzina może być sensem życia, ale chyba nie musi :)

Mam podobnie - tylko odwrotnie :) Jakoś to wkoło kobiety zawodzą>

jak to zawodza? co Ci robią? po prostu się jeszcze nie zakochałeś i tyle

Jeszcze?? Ja już dawno się odkochałem :)

:(

Miałam trudne dzieciństwo,mój ojciec ciągle pił,być może przez to byłam bardzo nieśmiałą osobą. Teraz się trochę zmieniło,bo dużo nad sobą pracowałam. Kiedyś w ogóle nie miałam szczęścia do mężczyzn a tak bardzo potrzebowałam miłości. Teraz mam ukochanego faceta,ale boje się,że nie będę mogła dać mu szczęscia i miłości tak wiele,bo po prostu nie potrafię. Boje się też,że mogę zbyt wiele od nieg ooczekiwać i przez to zepsuć nasz związek a on jest naprawdę cudowny. Pomóżcie mi

ale chyba na oddzilenym topiku dostalas juz wskazowki:) glowa do gory:)