Mój facet ciągle śpi!!!!!

Moj maz ciagle spi. Pracuje na nocki, w dzien spi,  w dni wolne spi. Nic nie robimy, spimy razem tylko dwie noce  i to tez niecale. 

Oddalamy sie. Czuje sie jakbym nie miala meza. 

Zastanawiam sie jak nasza przyszlosc bedzie wygladac.  

Lepiej bylo byc singielka 

Już myślałam że tylko ja mam ten problem mój mąż też ciągle śpi a jak nie śpi to leży w łóżku i ogląda tel już dzisiaj się wkurzylam i włączyłam tel i kazałam jemu chociaż iść z dzieckiem na spacer był na 2 godz I co później znów poszedł spać o boże ile można tyle spać ja jakbym tyle spała to w nocy bym miała ciężko iść spać masakra jakaś 

Taka prawda że chłop pracuje w nocy i zapierdala jak wół, przynosi pieniądze i ci daje dom. A ty rusz dupę szanowna kobietko i zrób coś ze sobą. Chłop może spać ile chce a baby do roboty. Ciekawe kiedy kobiety będą miały takie same prawa jak ludzie? 

Jest rok 2020 a ja ponawiam temat, moja facet ciągle śpi, jak nie śpi to ogląda seriale, rozregulowany totalnie rytm snu i czuwania, w nocy ogląda, w dzień śpi, wstaje zjeść i zapalić i do łazienki, pracuje zmianowo ale czy to w dzień czy w nocy większość czasu wolnego przesypia. Dziecko 2 lata widzi tatę ciągle śpiącego 

Niski testosteron. Dodatkowo wtedy tycie w okolicach brzucha, chudnięcie nóg.

5 godzin temu, Gość Kari napisał:

Niski testosteron. Dodatkowo wtedy tycie w okolicach brzucha, chudnięcie nóg.

I co z tym zrobić?

Mam ten sam problem, mój chłopak potrafi spać 48 godzin z przerwą na toaletę i jakieś jedzenie, ma 40 lat i z tego co wiem tak było zawsze, znoszę to gdy jest zmęczony po pracy ale kiedy ma wolne to już przesada, co to za związek?!!! Wszędzie zawsze sama, myślę by od niego odejść, kocham go ale tak mi przykro gdy widzę pary na spacerach, czy ja zakupach, ja zawsze sama.

To depresja pourazowa.

Warto cofnąć się do tego dnia przełomu. Kiedy było normalnie, za pewne był szczęśliwy, chodziliście razem gdzie się da. Pewnego dnia impulsywnie zrobił np. w pracy coś co było sprzeczne z jego zasadami moralnymi, nie może się z tym pogodzić i jest mu wstyd przed samym sobą. Zamiast wychodzić z domu co mogło by sprawić, że natknie się na osobę, której może nawet nieświadomie zaszkodził, ogranicza się do obowiązków i zapada w depresyjny, niekończący się sen.

Nie przyzna się do tego za pewne bo mu duma nie pozwoli na to. Jedyne rozwiązanie to terapia poznawczo behawioralna i o ile będzie chciał, to będzie dobrze. 

Jak przeznaczył się na stratę to albo musi minąć duuużo czasu nawet kilka albo kilka naście lat, albo już taki pozostanie bo za dużo już stracił czasu, może uważać więc już za późno na starania, a już na pewno na normalne życie.

Ale jest na to rozwiązanie.

Idźcie do psychiatry, bo on nie będzie chciał i się wnerwi jak o tym usłyszy. I psychiatra niech przepisze co kolwiek, co można mu dosypać do picia albo jedzenia, najlepiej śniadania co pobudzi wydzielanie serotoniny. Np. egzysta, to nie ma znaczenia. Potem pozostaje czekać i pilnować podawania psychotropu.