czy podobacie sie sobie?

a ja się sobie nie podobam ale przede wszystkim nie lubie ssiebie. Jestem bylam i będę do końca zycia niewyrośnietym niedojrzałym dzieckiem

Teraz tak, stracilam lata jako nastolatka na wynajmowaniu wad w swoim wygladzie, nigdy wiecej nei chce tego sobie robic - polecam ksiazke \"Lustereczko powiedz przecie\" - sprawia, ze na zwsze sie mozna pozbyc kompleksow. Jesli znacie rownie pomocne ksiazki prosze o zamieszczenie ich na temacie z mojej stopki. Dziekuje!

enamorada -------> Ten topik o piękności bez koleżanek tak Cię rozgoryczył?:)

Niski i brzydki -> ale przynajmniej wzrok masz dobry.

Sygryda - tak, poniewaz napisalam, ze jestem piekna, ale nie przeszkadza mi to w kontaktach z ludzmi, no wiec na potege zaczeto mi udowadniac, ze na pewno nie jestem piekna :O No i uzanano za idiotke nawet nie czytajac dokladnie tego, co pisze, no ale w sumie nie wiem czego sie spodziewalam :D

Wydaje mi sie ze niezaleznie od tego jakiej plci jestesmy powinnismy starac sie akceptowac siebie jednoczesnie pracujac nad naszymi defektami czy to w urodzie czy charakterze. malo komu od razu jest tak wszystko z nieba dane. wyglad tez wymaga pracy. sama sie o tym przekonalam kiedy sama walczylam walke z pryszczami. w latach szkolnych nie lubialam siebie, uwazalam sie za nieatrakcyjna, ale dzieki pomocy rodziny, wlasnej motywacji i checi do zmiany zmienilam sie na lepsze. teraz musze powiedziec ze lubie siebie, sa dni ze bardziej, sa dni ze mniej, ale dbam o siebie, staram sie w kazdym razie. pozdrawiam

Wybacz kolokwializm ale....olej to:) U nas wogóle jest dziwna jakaś mentalność, tyle się mówi o asertywności a niech się ktoś nie daj boże wychyli:o A na poprawę nastroju przeczytaj sobie jeszcze raz posty tej autorki, cisnienie ci na głupotę skoczy:D i bedzie dobrze. ps. fajna stopka:p

Sygryda, dzieki :D

nienawidze w sobie swoich kompleksów i niskiego poczucia wartosci, ktore podcina mi skrzydła.ale nie potrafie poradzic sobie z tym.kiedys myslałam,ze mam kompleksy jak kazdy inny, ale teraz widze ze brak poczucia własnej wartosci okazuje sie jakims strachem i uczuciem, przez ktore wciaz jestem spieta, o ktorym wciaz mysle.