Cierpię ...

Kocham, a przestaje być kochana...powoli, ale z jakim skutkiem :( nie mam celu, nie wiem co chcialabym w zyciu robic, wszyscy m moim wieku (24l.) juz coś osiągneli, cos mają, albo ku czemus zmierzaja...ja nie mam nic, zaczelam studia (III r.) ale nie wiem czy podolam, czuje sie taka slaba i taka do niczego :( czasami zasypiam w nocy i wyje, mam koszmaty senne, lęki...co chila ktos mnie morduje, coś zjada, wyrywa po kawalku, wszedzie trupy, krew, ktos skacze z okna, jeszcze inną osobą zagryza tygrys , ja tez od niego uciekam, budze sie zlana potem :( calymi dniami się zameczam, ze jestem do niczego, a przy okazji drecze osoby z mojego srodowiska swoimi problemmi, ale naprawde to przerazajace ze ja nie wiem co teraz bedzie, boje sie zycia, boje sie przyszlosci, jestem taka do niczego, do niczego nie mam talkentu, do niczego się nie nadaję :( psycholog mi nie pomogl, chodzilam :( coś nie tk z moją psychiką, wariuje powoli, czepiam się o bzdury, mam ataki furii i gniewu, nie panuję nad samą sobą często myslę o smierci, a zdrugiej strony się boję chcialam tak tylko sobie to napisac , nie oczekuję rad, bo co mi mozna poradzic? ale moze jest ktos podobny, kto nie radzi sobie ze swiatem, z zyciem? jak ty się czujesz?

zazdroszczę ci :( zresztą wszystkiego wszystkim zazdroszczę :(

No to czas najwyższy wziąć się za siebie, zapraszam na topic http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=408761&start=5070 Przecież satruszką nie jesteś, każdy wiek jest dobry na wprowadzeniu zmian w swoim życiu. Ty masz szanse na zmainy, na lepsze w młodym wieku. Tylko trzeba chcieć. Nie masz nic? Może powinnaś zmienić zmienić tok myślenia. III rok studiów to też sukces! Chcesz osiągac wielkie sukcesy, a nie dostrzegasz tych małych. Życze powodzenia