Kto lubi gady? DO KOBIET

Czy jest tu jakas baba procz mnie ktora nie brzydzi sie zab i jaszczurek, nie dostaje ataku paniki na widok zdjecia zaskronca, a co wiecej- uwaza ze te zwierzaki sa slodkie i naprawde je lubi, fascynuje sie nimi?? Bo ja sie czasem czuje troche jak jakas wyalienowana pod tym wzgledem;) Lubie jaszczurki i choc ogolnie odpycha mnie od obslizglego do w przypadku tych zwierzatek nie przeszkadza mi to a zabki lubilam od malego i za dziecka uwielbialam nimi straszyc wspolnie z tata moja mame i platac jej psikusy z ich wykorzystaniem;))) Weze nie sa slodkie ale nie odrazaja mnie CZY JESTEM BARDZO NIENORMALNA?

oj ja to bym se jaszczurke zachodowala tylko niestety mam w domu osobe ktora moglaby nie zniesc psychicznie obecnosci tego zwierzatka;) I bym sie troche brzydzila... no na pewno nie jaszczurek, ale raczej robali ktorymi trzeba je karmic:) Ale najbardziej chcialabym chodowac zabki, takie kolorowe egzotyczne!

węże są cudowne, jaszczurki przemiłe, nie brzydzę się ich (nie rozumiałabym takiej reakcji), wręcz przeciwnie, uważam za wspaniałe zwierzęta żabki noszę w rękach, o ile się nie boją za bardzo, gadów nie miałam okazji

faceci to są dopiero gady

Ojej, ja uwielbiam jaszczurki :). Kiedyś mam zamiar sobie sprawić jakiegoś legwana albo geko :). Żaby lubiłam w dzieciństwie, teraz też mam do nich sentyment ale jaszczurki poprostu uwielbiam

Czy jesteś normalna? NIe wiem czy mnie przebijesz- jak miałam z 10 lat to znalazłam młodą żmiję i przez tydzień trzymałam ją u babci ;). Żal było się z nią rozstawać, zakochana wręcz w niej byłam :D. Potem znalazłam ją w książce i nie pamiętam co to był za gatunek ale nie była jadowita (zaskroniec to nie był na pewno)

Ja tez uwielbiam wszystkie stwory, w tej chwili wprawdzie hoduję tylko królika, nimfę i ryby, ale w przeszłości jakodziecko przynosiłam do domu niemal wszystko co się ruszało (oczywiście potem odnosiłam z powrotem na łąkę, nad rzekę czy do lasu). Myslę, że gady to wspaniałe zwierzęta, żółwie np są niesamowicie pocieszne, węże maja miłą skórę w dotyku, porównałabym ja do skórki królika, a jaszczurki sa przepiękne, gdy wygrzewają się na słońcu. Płazy raczej nie nadaja sie do hodowli :) ale doskonale pamiętam, jak przynosiłam hurtowo żaby z nieodległej łaki, czasem łapałam tez te wodne i cieszyłam sie nimi w domu przez czas jakiś - głównie w misce pełnej wody. Potem odnosiłam z powrotem, nigdy nie usmiercałam i nie znecałam sie specjalnie (choć pobyt w domu z pewnością im nie słuzył). Raz tylko jedna wylazła mi z miski i wyschła pod tapczanem, o czym dowiedziałam sie duzo później. W dzieciństwie znosiłam tez do domu slimaki, ptaki z połamanymi skrzydłami, młode myszy, dżdżownice - z zamiarem hodowli itd. itp. Jedyne, czego nie znosze to pająki :o

Próbuj dalej :) Ja nie potrafie sie przemóc, to silniejsze ode mnie, juz na sam widok ZDJĘCIA pająka np. w atlasie zaczynam drżeć, nie jestem w stanie położyć dłoni na tej fotografii. Jedyne co w miarę toleruję to kosarze, które masowo tłukę gdy tylko sie pojawią. Wiem, że pająk się bardziej ode mnie boi, ale nic na to nie poradzę. Największa zyciowa schiza to pająki i ciemność:)

No, cos w tym jest, ja też strasznie się denerwuję, gdy widże biegnacego pajaka, zwłaszcza gdy jest to kątnik domowy :o Pare lat temu lezałam pod kołdrą w łózku i nagle poczułam łaskotanie, które przez jakis czas ignorowałam. Po pewnym czasie nie wytrzymałam jednak i zajrzałam pod kołdrę, zwłaszcza że łaskotanie przesuwało sie coraz wyzej, najpierw nogi, potem brzuch... oczywiście lazł po mnie wstrętny pająk, mało co zawału nie dostałam:o Nie znosze tego swiństwa.