Ciaza po 40 - ce, kto jeszcze?

beeeata ja bym sie na ta ciaze tez niezdecydowala, tyle lat uwazalam, to bylo kompletnie niezaplanowane wiele osob mi odradza, mowia, ze bede babcia z dzieckiem, lub jak przyjdzie klimakterium, nie bede miala ochoty "byc z dzieckiem" jestem dosc aktywna, zawsze bylam zywiolowa i mam wrazenie, ze przy dziecku jeszcze bym odmlodnialam moja dorosla juz corka, namawia mnie bym urodzila, choc mieszkam w kraju, w ktorym aborcja jest dostepna ale ja nie chce usunac , jedynie-gdyby okazalo sie ze plod ma jakas wrodzona wade, uwazam jednak ze nie mozna wychodzic z takiego zalozenia, ze dziecko mogloby byc chore znajoma dziekuje za dobra rade

Urodzilam, majac 41 lat. Nie robilam badan prenatalnych, synek jest zdrowy. Nie bój sie, że bedziesz miała mniej sily, inaczej wychowuje sie dziecko doswiadczonej matce. Głowa do góry, pozdrawiam

maman dziekuje, milo slyszec, ze nie tylko ja jedna, zachodze po 40-tce w ciaze :)

nikt nie lubi zaskoczeń, ale dasz radę, jesteś doświadczona, naprawdę szczerze wspieram:) trzymaj się, to cudowne:)

gratuluję kobiecości! :-D i udanego dzieciaczka życzę! :-)

Witam panie! Dziekuje za wpisy Ostatnio mam coraz czesciej zachcianki :)

Napisz nam jak przebiega ciąża,na co masz zachcianki

saginata ciaze znosze dosc dobrze, nie mam nudnosci, jedynie bole plecow chec raz na slodkie, raz na slone ;)

Coraz czesciej zaczelam zwracac uwage na matki z dziecmi, wyobrazam sobie siebie w tej roli. Czasy bardzo sie zmienily, ja wychowalam dziecko na tetrowych pieluchach, codziennie gotowanych zupkach, ciuszkach robionych na drutach, kosmetykach sprowadzanych z zagranicy. A teraz sa pelne polki, az nie wiadomo co wybrac . . .

Moja przyszla tesciowa urodzila swoja corke majac 43 lata! Miala juz 17 letniego syna! Teraz mala ma 6 lat i jest radoscia jej zycia! Gratuluje i zycze wszystkiego dobrego A co do tego, ze sa pelne polki i nie mozna sie na nic zdecydowac to prawda :D Moja siostra niedlugo urodzi dziecko i juz powoli trzeba zaczac cos kupowac ;) Pozdrawiam :)

taka sobie beznadziejna dziekuje za wpis ;)

ja też chowałam swoje starsze dzieci na pieluszkach tetrowych,proszku cypisku i lanych kluseczkach-a moją najmłodszą latorośl już w dobrobycie-i jak łatwo do tego się przyzwyczaic-i jakim sie jest szczęśliwym,że kupujesz dziecku co chcesz a nie to co jest-ile ci jeszcze zostało-czekamy razem z Tobą

beznadziejna?? :D pozdrawiam

taka jedna bezdzietna bardzo przepraszam za ta beznadziejna chyba okularow potrzebuje ;) dziewczyny termin mam na poczatku lipca, ostatnio mam jakies plamienia, w piatek kolejna wizyta u lek. zobaczymy jakie ma wiesci Pozdrawiam!

pozdrawiam, ja rowniez mam termin na lipiec, to moje pierwsze dzieciatko, ale ileż wyczekiwane

aaaaaa

43 latko nic się nie martw nie ty jedna masz takie problemy ja mam 40 lat iteż jestem w ciąży i też mam dzieci odchowane 19 i 13 lat.W tej chwili jestem w 22 tygodniu .W chwili gdy sie dowiedziałam myślałam że oszaleje bardzo się bałam jak zareaguje otoczenie moje dzieci a także że sobie nie poradze. Na szczęście wszyscy zareagowali bardzo pozytywnie i życzą wszystkiego dobrego a dzieci to wprost nie mogą się doczekać dzidziusia. Mój ginekolog powiedział że ma dużo pacjentek w ciąży po 40 tak że nie jesteśmy odosobnione.Kiedy w 8 tygodniu znalazłam się w szpitalu z powodu zagrożenia ciąży bardzo się bałam o dziecko ale na szczęście wszystko dobrze się skończyło.Żadnych badań nie robiłam mam nadzieje że dzidziuś urodzi się zdrowy czego i tobie życzę.

Dlaczego z tymi plamieniami czekasz aż do piątku? Ja w drugim miesiącu też plamiłam ale to się może nasilić i grozić poronieniem-ja swoje odleżałam w szpitalu-nie lekceważ żadnych niepokojących objawów-kiedyś możesz żałować. Zyczę zdrówka.

43 latko ja mam 36 lat i w pażdzierniku miałam ciąże obumarłą w 12 tc.To była moja 3 ciąza(mam 2 córki 18 i 11lat)Świat się na chwilę dla mnie zawalił.Powiem szczerze,że nie załamał mnie sam fakt straty dziecka,bo tak bywa...:(,ale fakt,że jeśli chciałabym spróbować jeszcze raz,to bedzie już w przyszłym roku a mi stuknie 37,a trzeba odczekać jakiś czas i może bedę mieć 38,a jak nie wyjdzie od razu to 39lat? Ale jak trafiłam tu to się bardzo pocieszyłam!!:) Jestem z Tobą 43latko!!! ALE KONIECZNIE IDZ DO LEKARZA JAK MASZ JAKIEŚ PLAMIENIA!!!!!

niestety wczoraj doszlo do poronienia :(

Tak mi przykro :(

mam 45 lat i planuje dzidziusia co wy na to

Witajcie! Też jestem po 40stce.Powiem Wam tyle, różnie sie w życiu układa.Nie zawsze wtedy kiedy fizjologicznie jesteśmy gotowe na ciążę jest na nią czas.Chcemy się wyszaleć dążymy do sukcesów w pracy zawodowej, żyjemy w pędzie.Po 40stce nasza sytuacja materialna i zawodowa jest ułożona i jeśli czujecie w sobie chęć poświęcenia sie małemu człowieczkowi, to zróbcie to, bo czas szybko mija, a znim pojawi się naturalny brak możliwości urodzenia dzidziusia.Faceci mogą długo zostać ojcami, my kobiety niestety nie. Więc proszę niech sie nikt nie dziwi, że dojrzała kobieta decyduje sie na dzidziusia.Jeśli chodzi o badania, to moja znajoma po amniokumkcji urodziła wspaniałą córcię.Uważam, że jak macie utrzymać tę ciążę, to sie utrzyma.lepiej zrobić prenatalne i podjąć dojrzałe decyzje, niż żałować tego do końca życia. Pozdrawiam cieplutko wszystkie atrakcyjne 40stki.

Witam. Mam mały problem, mama pare dni temu skończyła 42 lata, tata ma 45 lat. Bardzo bym chciała mieć jeszcze rodzeństwo. Mam 17 lat i brata 23lata, ale jednak myślę, że taki mały brzdąc odmłodziłby rodziców i wniósł wiele radości do domu. Nie wiem tylko jak to powiedzieć rodzicom? Moja chrzestna ma roczną córeczkę, za każdym razem jak nas odwiedza- rodzice wariują na jej punkcie i wiem, że dobrze by sobie poradzili z dzieckiem. Mimo wszystko głupio mi to tak po prostu zaproponować. Poza tym troszkę się boję co byłoby gdyby dziecko było chore.. Taka osoba wymaga poświęcenia całego swojego życia, a nawet gdyby wykryto to zagrożenie to u nas aborcja jest zabroniona. Czy często zdarzają się choroby dzieci? Co robić?

Jolu czy to twoje pierwsze dziecko

Witam, mam 23 lata i jestem już mamą od 6 miesięcy.Piszę bo proszę o poradę.Moja mama ma 45 lat i jest w piatym miesiącu ciąży.Jest załamana...najbardziej psychicznie.Uważa,że to jej największa porażka życiowa i chyba najbardziej martwi się powikłaniami jakie mogą wystąpić oraz tym co powiedzą inni.Staram się ją pocieszać, wspierać i obiecałam już że na tyle ile będę mogła pomogę jej ale to i tak za mało.Pomoc jakiegoś psychiatry odpada bo jej tam nie zaciągnę.Nie wiem co jeszcze mogę zrobić może ktoś mi podpowie...czekam na odpowiedź :(

jest tu topik dla kobiet takich jak Twoja mama.........nie zalamanych, a wrecz szczesliwych, poszukaj. Znajdziesz tam wiele odpowiedzi i porad :)