nie umiem żyć

jeszcze mam za duży albo za mały biust, chłopak mnie nie widział bez makijażu, nie chcę obciągać z połykiem, nie wiem, który tusz do rzęs kupić i takie inne blee... takie problemy chyba tylko są rozumiane.

Nigdy nien powinnam się urodzidzć--> rozumiem Ciebie doskonale ja tez paliłam swieczki kazda gasła...w dodatku po kazdej próbie "zapalenia" takiej swieczki gasnie ona ze zdwoojoną siłą Nie wiem co Ci napisać bo widze ze jestes w takim samym stanie jak ja:(Pozostaje bierne czekanie0 nie wiem na co ale itak nie ma innego wyjscia:(

do "Do autorki topicu" to chyba Ty mi mówiłaś, żeby się nie denerwować niezrozumieniem, więc sie staram... Ty też tak rób ;)

na razie, ja oczywiście nie mam swojego kompa (bo co ja mam?), więc muszę uciekać fajnie, że ktoś poza mną tu pisze...

Dziewczyno ty nawet nie wiesz co ja przeszlam, i powiem ci , ze tez mialam takie chwile ale poradzilam sobie sama z tymi problemami. To jak zyjesz i jakie jest twoje zycie zalezy tylko i wylacznie od ciebie. Wiec moze nadszedl czas by sie zastanowic nad swoja osoba i znalezc jakies pozytywne strony , bo napewno je masz,.

gratuluję

Nigdy nie powinnam się urodzić

do "Aniu to ty" tak, nie wiem, co przeszłaś, ale tak samo Ty nie wiesz, jak ja się czuję, poza tym to, co przeszłaś i tak nie zmieni ani mnie ani mojego nastawienia do niczego, każdy jest inny, każdy inaczej na wszystko reaguje, każdy ma inne problemy, inną odporność, Ty wyszłaś z czegoś - gratuluję, a ja mam swoje problemy i już. świadomość, że ktoś inny przez coś przeszedł, niczego tu nie zmieni, bo moje problemy nie znikną ani siły mi to żadnej nie da. Ty sobie poradziłaś, ja sobie nie radzę, i co? oczywiście moja wina, bo skoro komuś tam wyszło, to znaczy, że mnie nie miało prawa nie wyjść. a zastanowić się nad sobą? hehe [gorzki śmiech] a myślisz, że co ja robię non stop, skoro nie robię nic innego? myślę nad sobą i swoim beznadziejnym życiem i wnioski są tylko coraz straszniejsze i absolutnie nie twórcze...

Ja mam rodzicow kochajacych ,braci, mam chlopaka, studiuje a mimo to nie potrafie sobie odpowiedzieć na pytanie, po co żyję?

do Camillaas a nie czujesz, że jesteś potrzebna rodzinie, chłopakowi? nie lubisz swoich studiów? skoro jednak coś robisz, nie żyjesz w marazmie, to może ciagle szukasz jakiegoś wiekszego sensu... może wszystko przed Tobą jeszcze...

nie da sie nie umiec zyc! nie umiec zyc to nie oddychac, nie myslec...itd..nie umiesz to sie naucz, nie chcesz zyc dla siebie, zacznij dla innych, rodzicow, zwierzatka, sasiadow, biedakow, pijakow, idz sie pobaw z dziecmi z oddzialu onkologicznego choc raz w tygodniu, to nic nie kosztuje a umilisz komus zycie, jak sobie nie chcesz!

a jak nie umiesz sie bawic z dziecmi to sie naucz, czytac potrafisz, pisac tez posiedz na necie i idz, zyj dla nich.....i nie pytaj po co...bo znasz odp. wszyscy znamy!

smieszna jesteś. jak Ona ma się nauczyć?

"nie umiesz to sie naucz" co za rada... a że nie można nie umieć żyć? w takim razie my to chyba sobie wymyślilismy to wszystko :O można nie umieć nawet wychodzić z domu jak na cytowanym tu innym temacie, nie umieć rozmawiać z ludźmi, i jak tu niby zyć dla tych innych? i jakich innych?

jasne, a teraz co robisz? po co i skad ten topik? po co udzielasz sie na innych? po co siedzisz przy kompie? nie umiesz zyc a zyjesz? zmien wiec temat topiku.... nauczyc sie co w tym dziwnego? czlowiek sie uczy cale zycie, nawet teraz sie uczymy prowadzac ta do niczego pewnie nie prowadzaca dyskusje... zreszta...

"Życie nieczynne jest to śmierć przed zgonem." Goethe tylko w necie można trwać, tylko tu można z kimś sie porozzumieć, ale życie już jest jak nieczynne, a piszę tylko, bo to jedyne, co mi zostało z ludzkich odruchów... i żeby zabić czas, którego przy braku życia jest nadmiar...

i nie chcesz tego zmienic?

"Nie oczekuj zbyt wiele od upadłego człowieka." (William Shakespeare)

nie oczekuje ale takich cytatow nie przytaczaja osoby upadle, niemadre, nie umiejace zyc! mysle ze jestes inteligentna osobka, ktora sie ukrywa przez lenia lub jakis cholerny, urojony kompleks. fajna jestes i juz!

umieć czytać i pisać to nie to samo co umieć żyć. to zupełnie inne kryteria i inne poziomy. co ma jedno do drugiego?

no tak, wg skali, czy mam depresję, wychodzi, że tak, i to głęboką... ale to było do przewidzenia...

skro depresja to spróbuj leków , azywałas cos ? wkurza mnie jak ktos pisze ze próbował wszystkiego bedac 20 minut na spotkaniu z psychologiem bo jednorazowo czy nawet miesic spotkan to nie psychoterapia , nie zazywał przynajmniej przez pol roku leków i pszec "nic nie pomaga" wtedy to naprawde jest lenistwo i bujda

do "do nigdy nie umiem zyc" nie wiem, czy ten wpis był do mnie, ale pewnie tak. ja nigdy nie twierdziłam, że próbowałam wszystkiego, bo próbować wszystkiego to może ktoś, kto nie jest taki jak ja... ale w tym właśnie tkwi niezrozumienie problemu. ja tutaj napisałam, co jest moimi problemami, ale i tak każdy po kolei wrzuca mnie do jednego worka i gówno z tego rozumie, co ze mną się dzieje... nie oczekuję rad, a już tym bardziej takich, więc skoro sie wkurzasz, to po prostu tu nie zaglądaj i nie czytaj...

czułam potrzebę wykrzyczenia tego, co czuję... i na to był mi ten temat... i teraz pewnie koniec... bo wszystko przecież się kończy... i tak to bez różnicy... bo w ogromie świata (w którym i tak nie uczestniczę) ja nie znaczę nic... i moje pisanie tym bardziej...

JAk to czytam to ogarnia mnie smutek. Nie moge zrozumiec że sama to przechodzilam jak mogło sie to ze mna stac czulam sie ciągle pokrzywdzona odtrącana niedoceniana wszystko mnie obrazało raniło i ciąłe placze do poduszki . Powiem Ci co ja zrobilam a nie było mi latwo zmienic swoje nastawienie do zycia do ludzi do samej siebie. Poszlam do lekarza i przez trzy miesiące zazywalam leki przeciwdepresyjne ktore bardzo mi pomogły .Po tym czasie mialam na tyle duzo szczęścia że lekarka zapisala mi terapie i chodzilam na nia trzy miesiące.Ten okres czasu byl dla mnie największą lekcją To tak jakbym urodzila się na nowo albo przebudzila z koszmaru. Oczywiscie miewam i gorsze dni i smutniejsze ale kto ich nie miewa. Umiejętnośc zycia polega na umiejętności myślenia .Powinnas nauczyć się sprawiac sobie drobne przyjemnosci to co lubisz najbardziej i nie myslec o sobie żle w wręcz odwrotnie dobrze. Gdy polubisz siebie polubia Cie inni gdy zaczniesz sie usmiechać do ludzi oni usmiechna się do Ciebie.Nie trwaj w tym przekonaniu życie przed Tobą.

do cierpliwej nie zgodzę się, że umieć myśleć to umieć żyć, bo tak jak tutaj kiedyś napisał dziara - że coś rozumie, ale jeo umysł tego nie akceptuje. to się wydaje sprzecznością, ale tylko pozornie, tak więc masz rację Cierpliwa, dziękuję za te słowa, ale ja nie umiem niczego, ani nie umiem pojść do tego cholernego lekarza ani nie umiem dać się leczyć... mało tego... ja nawet już nie umiem niczego chcieć... nie umiem w niczym widzieć sensu... a uśmiechać się... do kogo? i powiem Ci tak - im więcej w życiu sie uśmiechałam, tym bardziej bolało serce... to akurat odwrotnie proporcjonalnie... zawsze bez wyjątku... a drobne przyjemności... to skończyły się wieki temu... już nie potrafię nic dostrzegać... i żadne życie przede mną... już je zmarnowałam :O

Bo ciągle włkujesz w swojej glowie przeszłośc i swój stan obecny analizujesz do obrzydzenia a przyszłośc tylko w czarnej barwie. ZACZNIJ OD LEKARZA a potem powoli bedziesz krok po kroczku do przodu napisalam Ci urodzilam sie ponownie TY musisz sie OBUDZIĆ Zmus sie i pódz prosze Cie zrób to dla mnie anonimowej CIERPLIWEJ ot tak dla ludzkiej satysfakcji

nie umiem :( i dla jakiej satysfakcji? życie (moje) i tak będzie do dupy :(