nie moge juz i dlatego

Nie, swinska. O sambójstwie nie zamyślam. Tym bardziej o "samobujstwie". Samobujstwo zupełnie nie wchodzi w grę!

no to o czym ? pisz troche jasniej zebym mogl nadazyc

w nosie mam to czy to dla Ciebie nudne czy nie :p I nie piszę tego by sprawić Ci radość itp. tylko dlatego, że brakuje mi tamtego człowieka. Chyba dlatego, też tak się przyczepiłam do Ciebie i Twojego nastroju :)

Kiedy ja nie potrafię jaśniej. Przepraszam. Ja sam za sobą nie potrafię nadążyć :-(

No tak. Jak się nie ma oryginału, to się sięga po substytuty. Przyjmuję Cię do klubu. Wpisowe - 10 złotych (przekazać na Pajacyka).

a dziękuję :) I muszę Ci powiedzieć, że miałam dzisiaj koszmarny humor, dół dużymi krokami zaczął się zbliżać a dzięki tej rozmowie z Tobą zaczęłam się uśmiechać. Nie jest chyba z Tobą tak źle jeżeli potrafisz przynieść innym ludziom uśmiech :D

I zauważyłam to wszystko, co tak usilnie próbowałam Ci przekazać. Ode mnie zależy czy będę się teraz dołować przeszłością, czy spojrzę na przyszłość, jak na białą nie zapisaną kartkę, która może przynieść mi albo dręczenie samej siebie albo radość, którą w sobie wypracuję :)

To dziwaczne, bo ja nikogo nie miałem zamiaru pocieszać, nikogo ratować.

ja tesz bym tak chcial a nie potrafie, ale do jutra kochani moze mi dzis dzein przyniesie cos dobrego , przysiegnalem sobie ze od dzisial bede codziennie cos dobrego zrobic bez kretactwa i bez swinstw, pa.

Wcale nie i nie gadam tak by poprawić Ci humor. Po co niby bym miała? Tak się stało :):):)

Wiadć, różnimy się nieco. To znaczy nie tym, że należy patrzeć w przyszlłość. Raczej tym, że Twoja przyszłość jest śnieżno-biało-perspektywiczna, a moja przyszłość jest leśna. Co zresztą nie jest najgorszą perspektywą.

nie ma tego zlego coby na dobre nie wyszlo

Cześć.

:-) Nie masz racji. Toś, co napisał, jest nieprawdą.

Mi nie ma potrzeby poprawiać humoru. (??? Gdzie to drzewo i sznur? Mam czekać, aż mi te świerczki wyrosną? To potrwa ładnych parę lat...).

Wiesz co jest najzabawniejsze w tym wszystkim, że jeszcze tydzień temu myślałam tak samo. Tylko nie potrzebny mi był sznur (to takie nie kobiece) ale kilka fiolek tabletek. Zwątpiłam w miłość i nadal uważam, że nie ma prawdziwej ale zaczynam wierzyć, że można żyć bez niej, bez nikogo i być szczęśliwą dla samej siebie :)

Chyba jakies nieporozumieni? A czy ja twierdzę, że zwątpiłem w istnienie miłości? Ja? Mi się dość dobrze wydaje, że ja miałem okazję dobrze poznać, że miłość istnieje. Rozpoznałem istnienie miłości bojem. A jak to w boju, są ofiary. Ceną rozpoznania jest kompletnie pokiereszowane życie. Tak, jakby ktoś włożył mi do środa kostkę trotylu, zasypał kartaczami o odpalił. Szkoda, że tego się nie dało sfilmować. Efekt wizualny murowany!

Ja jestem coraz bardziej do tyłu. No i bardzo dobrze.

Cztery dni po wrześniowym Jezioraku. W męskim towarzystwie żeglarza Maśnickiego.

A czy ja mówiłam, że Ty zwątpiłeś? Ja zwątpiłam i to było dla mnie najgorsze i ciężko było mi pozbierać się ze świadomością, że miłość to banał. A jednak potrafię znaleźć sens życia chociaż dla samej siebie. Ciężko jest ale wiem, że nie zamierzam zmarnować sobie reszty życia patrząc się wstecz.

Możesz się wybrać na Jeziorak. Wyjątkowo nie zamrazł. Wieje przyzwoicie. Tłoku żadnego. Łódki po minimalnej cenie. Żeglarza Maśnickiego mogę Ci polecić - sternik z praktyką morską. Poza tym, dość ciekawy facet.

I ja potrafię w sobie znaleźć sens życia. W zasadzie, to ja znalazłem go w sobie dość dawno. Dzisiaj jedynie odważyłem się głośno o nim powiedzieć.

Miłości na Antypody nie wysłałem. Ona jest niewysyłalna. A szkoda.

Ja jestem dość szalony. Jeśli chcesz potwierdzenia tej deklaracji, rozpytaj się wokoło.

Przypuszczam, choć łba pod topór nie położę, żę moje szaleńswto jest większe, niż Twoje.

Źle zrozumiałaś. One nie są sensem, ale konsekwencją życia. Czasami zmuszam się do zamordowania czegoś, kiedy nie ma żadnego innego wyjścia. Zamordowania z premedytacją. A trzeba Ci wiedzieć, że nie mam w sobie natur kata.

Z konieczności mordowania.

Czasami morduje się, by już więcej nie czuć, nie cierpieć, by spaść do poziomu dna, w którym emocje są tak wielkie, ze wpadasz w całkowite otępienie

Przepraszam. Zmuszony zostałem zakończyć uprawianą działalność. Cześć.

Ale wielokrotny na pewno nas zadziwi swoją odpowiedzią. Wielokrotny zacznij się użalać nad sobą, bo nastrój mi pada!!!!