dziś tak- jutro nie

raz chorobliwie przez tydzień pragnę dziecka, a następny tydzień nie dopuszczam takiej myśli. myślę "eee za 3 lata"-teraz sobie nie poradze.boję się , że tak będzie zawsze. a sytuacja jest dobra -pracuję, studują 2rok zaocznie, mam 24l. ,moj T pracuje po studiach ma 28, mamy mieszkanie etc (w kwietniu ślub) proszę opowiedzcie jak to wyglądało u was

niek ci nie odpowie niestety.......tu się wypowiadają tylko te które są mamai albo te które będą ....kto ma dylemat nie może liczyć na wsparcie...przykre to,,,,bo ja mam podobnie jak ty

nie zgadzam sie....widocznie na zle fora wchodzilas!!! prawda, ze duzo tu (jak wszedzie) niezyczliwcow, ale nie wszyscy tacy sa... a ja wlasnie zamierzam kolezance odpowiedziec... jest to oczywiscie moje subiektywne odczucie, wiem jednak, ze nie jestem odosobnione... to, ze masz rozterki to zupelnie normalna rzecz...i tak naprawde nigdy sie chyba ich nie pozbedziesz, dziecko to dla ciebie abstrakcja, ale przede wszystkim noa sytuacja, cos co diametralnie odmieni Twoje zycie i nie bedzi eto obowiazek na chwile tylko na zawsze juz...to niormalne, ze czlowiek boi sie nieznanego, boi sie zmian, bo nigdy nie wiemy jakie te zmiany beda itd itd...poza tym tu pewnie wchodzi w gre wiele czynnikow i to wszystko jest normalne....najlepiej by bylo zebyc sobie niechcacy wpadla....samo by sie rozwiazalo...ale to, ze w ogole chcesz miec dziecko to juz jest ok, jestes gotowa, wiec nie patrz na druga strone twojej duszy, ktora mowi NIE i bierz sie do roboty!!!! mowie ci to jako matka 2 dzieci i chcaca miec 3!!! poza tym nie tak latw w brew pozorom zajsc w ciaze!!! dylematy Twoje minal jak tylko dowiesz sie o ciazy, zapewniam CIE!!!!!!!!!!!!!!!!!!1

jeszcze jedno....gdybysmy tak wszyscy analizowali dokladnie za i przeciw to bardzo bardzo malo dzieci by bylo...uwierz, nigdy nie ma idealnego momentu na dziecko!!! zawsze jest cos , albo jakis dylemat to narmalne zatem moje zdanie zywiol......zero myslenia , zycie sie toczy a ty wiesz, ze chcesz byc w ciazy !!

bardzo to miłe, dziękuję za odpowiedz. myśle, że te dylematy nigdy nie znikną. boję się , że nie poradze sobie--> studia do 27 roku życia,a ja nie chce na tym poprzestać, te obawy się nasilają .mam wrażenie , że im człowiek starszy tym tych obaw więcej

matko nie polko!!! kochana, rozumiem cie doskonale!!! mysle, ze gdybym z pierwszym dzieckiem po prostu nie wpadla, tzn...nazwijmy o nalezycie si e nie zabezpieczala, to nie wiem kiedy swiadomie bym sie zdecydowala na 1 dziecko!!!! powaznie, ale na druigie decydowalam sie calkowicie swiadomie i planowalam skutecznie ...ba! teraz pracuje nad trzecim, niestety bezskutecznie na razie ale wiary nie trace.... mam naprawde poukladane zycie, stabilizacje...i odchowane dzieci...swiat u mych stop....a mimo to wole miec dziecko? normalne? chore? po prostu macierzynstwo jest piekne.... skoro wiec zakielkowala juz ci mysl o dziecku, to na 100 % jestes gotow, a ze masz watpliwosci to normalka i nigdy ich sie nie pozbedziesz jak slusznie zauwazylas, takze poddaj sie instynktowi....uwierz doswiadczonej mamusce, ktora absolutnie nie jest kura domowa !!!! podejmij wyzwanie....inaczej coraz ciezej bedzie ci sie zdecydowac, a czas w tym przypadku dziala na niekorzysc!!!!!!

Hmm, ja jestem przeciwnego zdania, jeśli masz taką huśtawkę nastrojów to na dziecko jest za wcześnie. Ja też kilka lat miałamwątpliwości , w końcu nie było już żadnego argumentu na nie i wtedy decyzja o dziecku zapadła ostatecznie. Teraz mogę się cieszyć córeczką, niestety Ala jest chora ale nie zmienia to faktu, że dla mnie jest ósmym cudem świata który kocham nad życie......

hhmmmm tak czytam chciałabym od tak, sie zdecydować, ja także mam studia i pracę. i stale mam wrażenie , że po studiach , znajdzie się coś nowego, np zminan pracy...itd,a coraz pózniej człowiek jest coraz bardziej wygodny....... dla mnie to nie jest tak proste a chciałabym

:) bega ile miałaś lat gdy urodziłaś?

.....................

matko nie polko...ja urodzilam na studiach bedac miedy jednym zaliczeniem a drugim i jak widac moglam pogodzic...mialam 21 lat...jak moj syn mial roczek poszlam do prcy, pracowalam sobie 2 lata pozlam na macierzynski z drugim synkiem (palnowanym co do minuty swiadomie) jak ten mial 2,5 roku wrocilam do pracy, wszystko sie poukladalo.... zycie w ogole czasem pize inne scenariusze niz sobie wymarzylismy, dlatego nie trzeba tak slepo patrzec i kategorycznei czegos wymagac.. moze i slonko ma racje, ale ja nadal twierdze ze takie decydowanie sie moze trwac bardzo bardzo dlugi i nigdy mozesz nie miec takie komfortu psychicznego i desperacji! poza tym nie mozesz przewidziec jak zycie sie bedzie ukladalo, potem moze byc cos waznego, potem jeszcze kolejna wazna rzecz i tak mozna w nieskonczonasc... ja ciesze sie ze zycie po czesci za mnie zdecydowalo, byc moze dzis nie bylabym szczesliwa matka pragnaca 3 dziecka, szczesliwoa zona i kobieta!!!

bega jak miło się czyta to co piszesz....ja myśle ze masz racje w 100%. Sądze podobnie jak Ty ze nigdy nie nadejdzie super doskonały czas na dziecko , bo zawsze cos bedzie do zrobienia, zaczynając od skończenia studiów, potem praca, a głupio tak odejść juz na początku na macierzyńskie i tak nam czas zleci do 30. Według mnie czas jest zawsze i niejedna kobieta juz udowodniła , ze jest w stanie poradzic sobie w każdej sytuacji, czy to na studiach, czy po podjęciu pracy. Najważniejszy jest fakt, ze myslimy o tym i oswajamy się z ta sytuacją. A jak juz się pojawi dziecko to na pewno damy sobie rade. Ja zaczynam swoje świadome starania od wakacji, mam 26 lat , pracuję juz 2 rok, a do tego wszystkiego mam wspaniałego męża i mysle ze nic nie stoi na przeszkodzie, poza tym co drugi dzien śni mi sie ze mam dziecko, wiec to chyba znak. Pozdrawiam

basienko....ufam i wierze z calych sil, e skoro masz takie przeswiadczenie to na 100000% dobry czas, poza tym wiesz czego chcesz a oprocz chceci masz tez mozliwosci...czegoz wiecej potrzeba??? tylko dzaialania...niestety zycie nie zawsze sie uiklada po naszej mysli..ja o swoje 3 dziecko walcze juz od 10 miesiecy i ciagle nic i nic,...juz jestem zmeczona psychicznie...bo gdy czegos bardzo chcemy a sie nie udaje to bardzo to frustruje...a juz w szczegolnosci w takiej materii macierzynswto jest super sprawa... sciskam ie basienko mocno, zycze wytrwalosci w dazeniu do wymarzonego celu i szczescia !!!!

:), kurcze co za przerotność, bega tak się stara i nic (tzn.dwójkę dzieci juz ma),ale skoro jest dwójka dzieci to i 3 bedzie.....basieńka....u ciebie faktycznie nic nie stoi na przeszkodzie,,,matka nie pola nie ma jeszcze studiów...a ty tylko pracujsz i ...... róbta jak chceta ja mam 30 lat za rok ślub w pażdzierniku (31 lat) więc być może wtedy zacznę działać.na dzień dzisiejszy mam kota, kupiłam samochód, mieszkam z facetem i dobrze mi tak .myśle by zmienic pracę na lepiej płatną .

odpowiedz