szcześliwy związek...ale.....

witam od roku jestem w zwiazku z czlowiekiem ktorego bardzo kocham jednak od tego czasu utarlo sie moje zycie towarzyskie..zawsze wychodzilismy z jego znajomymi bo moi mu nie odpowiadali, byl zazdrosny bo wiekszosc z nich to mezczyzni...ok... rozumialam to...ale teraz...nie mam ochoty juz na nic...kocham go ale pragne wyjsc do ludzi, ciezko pracuje, ucze sie i czasem brak mi chwili na zycie towarzyskie...kiedys mialam tyle energii bardzo lubie spotykac sie z ludzmi rozmawiac smiac sie wymieniac doswiadczenia...teraz jakbym zgasla:( brakuje mi przyjaciolki takiej prawdziwej..tak bym chciala dac komus moja przyjazn:(( nie chce by facet stal sie moim calym swiatem...bo sie w tym swiecie wkoncu udusze....:(w pracy na przyjazn tez nie ma co liczyc..raz sie ma prace raz nie i wraz ze zmiana pracy zmienia sie otoczenie....buuuu

ten nick to stad, ze pracujesz w biedronce?

nie

no ja mam nawet podobnie.Jestem w związku z facetem od 6lat i nigdzie nie wychodzimy z moimi znajomymi bo to tez w wiekszosci faceci(studiuję na kierunku technicznym) Ale jesteśmy na tygodniu troche od siebie dalej i to mi daje "wytchnienie" Tesknie za nim oczywiscie,ale uwazam ze w zwiazku nie można się dusić-tak jak Ty to powiedziałaś autorko ;)

moze i nie mozna sie "udusic" ale jak nazwac fakt kiedy zaczynasz smutniec z dnia na dzien i zyc tylko zyciem was obojga?? nie mowie ze to niejs nienormalne ale jak tak niepotrafie i nawet nie chce...ja chce byc z nim, dzielic swoje zycie i wszystkie aspekty z tym zwiazane ale chce tez malej "odskoczni" a on czasem tego nie rozumie...:( widujemy sie codziennie mimo ze pracujemy i studiujemy, nie nudze sie z nim ale mam czasem swoje babskie problemy czasem chce sie wygadac komus kto stoi "obok"...

zaczyna sie "na wspolnej" uciekam

beznadziejny podszyw:/ out of topic :/