Niekończąca się śmierć miłości...

W moich oczach nie ma już smutku. Jego miejsce zastąpiło bezpodstawne poczucie winy. Nie zasłużyłam na miłość, a tak chciałam kochać... Chciałam tylko kochać i być kochaną... i nic więcej. Ale to za wiele... Należy zmniejszyć swoje wymagania i zdać sobie sprawę, że tylko nadzieja nam pozostała. Nadzieja, że jutro los się uśmiechnie - nadzieja głupiego człowieka... Głupi człowiek poświęci przyszłość dla chwili uniesienia. Utopiłeś moją radość w Pucharze Rozkoszy. Rozkosz ta na szczęście nie była bezkresna lecz ograniczona. Mam nieodparte pragnienie powiedzieć Ci: \"Obudź się! świat Cię potrzebuje... Ja Cię potrzebuję...\"... ale wiem, że nie zasługujemy na to, by ze sobą być. Pozostała już tylko wszechogarniająca pustka.