czy powinnam iść do lekarza?

mam problem od stosunkowo dawna ze stosunkami z moimi przełożonymi. Ilekroć mój szef zwraca się do mnie żebym coś zrobiła , chwali mnie czy krytykuje, zaczyna mi się robic słabo, trzęsą mi się ręce i głos. Poza tym mam piszczenie w uszach, jestem jakby otumaniona i nie słysze co do mnie mówi. Potem przez nastepne paręnaście minut nie mogę pracowac bo nic do mnie nie dochodzi. Tak jakby mi mózg się wyłączył. Trzęsę się cała i najchętniej to poożyłabym się bo jest mi słabo. Nie wiem co z tym robić, bo jestem młodą osobą, od niedawnz zaczęłam pracować a te moje cholerne nerwy utrudniają mi życie w pracy. Dodam od razu, że to nie jest problem z szefem, że sie na mnie wyżywa czy coś takiego. W poprzedniej pracy miałam taką samą sytuację, że każde słowo mojego byłego bossa, miłe czy nie miłe powodowało, że byłam otumaniona. Nie wiem co robić, czy powinnam iść z tym do lekarza? nie chcę stracić pracy. Jestem dopiero na początku mojej kariery zawodowej. Moje życie zawodowe dopiero się zaczyna.

Mysle, ze to stres jakis w tobie siedzi i ja na twoim miejscu poszukalabym dobrego psychologa. NIe faszeruj sie lekami, mozesz popijac melise a dobry psycholog potrafi zdzialac cuda. MIalam podobnie,kilka wizyt i juz dawno problem minal. Tego Ci rowniez zycze.

dzięki Ewqa2 za pomoc. Naprawdę te otumanienia utrudniają mi zycie. Tak naprawdę zaczęło się to od studiów i stresu związanego z egzaminami. Miałam te otumanienia 1-2 razy w roku, ale teraz zdarza mi sie to pare razy w tyg. Na razie chcę sama sobie z tym poradzić i jeszce nie brałam żadnych leków, bo nie chce się właśnie faszerować, jak to ty ujęłaś. Boje się, że to się rozwinie i nie będę w stanie wstać z łożka. Najgorsze są te uderzenia ciśnienia do głowy. Broniłam się zawsze przed wizyta u psychologa, ale chyba będę musiała skorzystać z jego pomocy. Dzieki jeszcze raz za radę

Wizyta u psychologa to nie wizyta u psychiatry, to drugie tez robi sie juz na porzadku dziennym. Takie czasy, takie zycie. POmoz sobie, im wczesniej,tym lepiej.Jeszcze raz CI mowie, z tym mozna wygrac i normalnie zyc. Mozliwe, ze konieczne bedzie zastosowanie na krotka mete lekow przeciwlekowych ale to nawet dostaniesz u internisty a potem psycholog dokonczy sprawe. Bedzie dobrze....TRzymaj sie.