CIĄŻA czy KARIERA?

Ja myślę, że to się da pogodzić. Moje dziecko ma 1,5 roku a ja pracuję od kiedy skończył mi się macierzyński. Tyle, że staram się nie robić na cały etat (mam wolny zawód więc w dużym stopniu sama o tym decyduję). Nie mogłabym siedzieć w domu z małym, chociaż strasznie go kocham.

ja pracowałam całą ciążę, i zaraz po urodzeniu dziecka wróciłam do pracy, boskaś trzeba było brać pieniadze na utrzymanie rodziny no i nie mogłam sobie pozwolić żeby moja pozycja w pracy spadła i mam cudowną córeczkę, która w maju skończy 4 latka

2000zl to nie jest tak duzo, jak trzeba oplacic wynajem mieszkania i czynsz + rachunki, do tego wyzywienie. Wiec jakim cudem mialabym sie za to utrzymac majac dziecko???? Ja bardzo chce dziecko, ale nie chce go skazywac na klepanie biedy. wiec szanowna/ny ku_mac zastanow sie czy 2000 to takie super pieniadza na utrzymanie rodziny w dobrobycie

heh, jakby 2000 było przeszkodą, to Polska wyludniona by była :D

ja myślę że to dobre podejście, z etrzeba miec za co utrzymac to dzieciatko, dziecko jest kosztowna inwestycja ze tak powiem

bez przesady, kosztowny to jest dopiero nastolatek :o oczywiście, jeżeli rodzice na to pozwalaja

Najłatwiej zwalić winę na karierę, a prawda jest taka, że w Polsce naprawdę ciężko się utrzymać. To nie kariera jest przyczyną odwlekania decyzji o macierzyństwie, a raczej zwykła chęć zapewnienia dziecku tego, co konieczne. Witryny sklepowe kuszą kolorowymi ubrankami dla dzieci, dobre, nowoczesne wózki, to wydatek rzędu 3 tys.- a skąd na to wszystko brać? Ja też późno zdecydowałam się na macierzyństwo. Zdecydowaliśmy się z mężem na dziecko, po 10 latach bycia razem! Na dziecko zdecydowałam się dopiero wtedy, kiedy miałam pieniądze na wyprawkę i wiedziałam, że mąż będzie w stanie utrzymać mnie i dziecko.

zdecydowanie kariera! :)

pozyjemy zobaczymy...co przyniesie los. pomińmy, moze pojecie kARIRY, a uzywajmy praca..... tak to jest kobiety chca pracowac, ale czesto zachodzac w ciaze traca prace, takie k-urwa czasy. sama zwlekam za kilka lat stuknie 30 ale swiadomie sie nie decyduje bo wiem ze to nie czas ....

Najpierw wyrobić sobie markę, potem wychować dzieci i spokojnie wrócić do pracy:D Po 7 latach pracy na etacie, na bardzo odpowiedzialnym stanowisku, wprawdzie było mi żal, kiedy nowa prezeska nie zaakceptowała mnie jako matki (sama miała jedno i było dla niej problemem) spokojnie oddałam się macierzyństwu i bez problemu odnowiłam kontakty po kilku miesiącach. Teraz Pani Prezes może mi skoczyć:P Mój były Prezes bał się odpowiedzialności i z wielką ochotą zwalał całą na mnie. Więc byłam podpisana na wszystkich ważnych dokumentach, jakoś nie miałam parafki, co okazało się zbawienne, na dziś;);) Acha - nie wróciłam do pracy na etat. Nie pozwolę sobie, żeby ktoś mi dyktował co mam robić, a i wyciągając wnioski z pracy moich przełożonych mam zadowolonych współpracowników.