poradźcie mi proszę...

Od prawie pięciu lat jestem z chłopakiem. Kiedys byłam dla niego najważniejsza, centrum jego życia, jego spraw...teraz to się zmieniło. Doszło do tego ,że wczoraj powiedział mi,że nie wie co jest już dla niego najważniejsze,że nie chce się zaręczać,że woli teraz swoich kumpli, bar...I nie ma już miejsca dla mnie w jego zyciu... Czy powinnam się dalej narzucać, walczyć o tą miłość?? Czy może to już koniec... Proszę doradźcie,bo ja już nie jestem obiektywna...i nie wiem co mam robić.

Jest na świecie dużo prawdziwej miłości i w związkach może być prosto i szczęśliwie. Wierz mi. Pierdol go. Ile masz lat? jakie jest twoje BMI?

I ze niby masz żebrać o jego miłość? Stracisz do siebie szacunek.

Na razie ogranicz kontakty z nim i daj mu czas. Niech zobaczy jak jest bez Ciebie! moze zrozumie co traci. A jak nie to znaczy ze jest dupkiem i miej go gdzies!

maam 22 lata, a BMI w normie. Podobno ładna i sympatyczna. Tyle,ze ja go kocham.

Wiecie, to już wolałabym,żeby mnie zostawił sam. teraz widzę ,jaki staje się obojętny, sam to przyznaje, mogę beczeć przy nim co dzień...i nic. Myślę o tym,co było i jest jeszcze gorzej...

rozumiem jak to jest jak sie kogos kocha a on nie wie czego chce i czy Cie kocha...:/ nie mowie zebys od razu o nim zapomniala ale nie zebraj o jego milosc bo wtedy tylko bedzie Ci uciekal...wiem ze to ciezkie ale zostaw go samemu sobie i zobacz co dalej...jak Cie kocha to dojdzie do niego ze robi zle...

chyba dosyć wyraxnie ma Cię w dupie, co? Ile masz lat?

a on ile ma lat? ma Cie w dupie bo ma Cie na kazde zawolanie! oddal sie od niego i zobacz,moze otworzy oczy!

Chyba tak zrobie i dam mu czas....chociaż jak już pisałam nie wiem jak po tylu latach można zrobić coś podobnego drugiej osobie. Pasza- pisałam już ,że mam 22 lata. jakie to wszystko jest trudne:(

No, dom chrzanu to wszystko :( ja tez nie rozumiem jak mozna miec w dupie kogos z kims sie jest tyle czasu...faceci to egoisci :(

ja też tego nie rozumiem:( Najgorsze jest to,że ja planowałam zaręczyny, chciałam z nim zamieszkać, mieć z nim dziecko. On jest dwa lata starszy ode mnie... A teraz czuję ,że to już koniec... I boli jak cholera.

ok, przepraszam Cię:) ludzie rozwodzą sie i po dwudziestu i potem znajdują swoje szczęscie. Przecież nie będziesz tkwić przy nim do końca życia sfrustrowana i nieszczęśliwa!!!!!!!!

Nie ma już dla Ciebie miejsca w jego życiu??? Po tylu latach??? .................... Komenarz wykropkowała, bo nie lubię brzydkich wyrazów. Może to i dobrze, że teraz, a nie później.:O Z takim samolubnym facetem bez uczuć chyba nie byłoby Ci dobrze w życiu.

Pewnie, że boli. Rozstania zawsze bolą:O Przetwaj, będzie lepiej.

ja tam jestem za rozstaniami!!!!!!!!!!!!!!!!

a ja siedzę i beczę czytając wasze wpisy. Być może i będzie kiedyś lepiej, ale... Jak tu żyć ,kiedy przez tyle lat żyło się tylko dla niego?? Nie wiem czy będę potrafiła teraz związać się z kimś innym...zacząć wszystko od nowa. Nie wiem jak mam żyć,wiedząc ,że on jest tak blisko i jednocześnie tak daleko. Wczoraj poprosił mnie,żebym mu nie pisała smsów,że go kocham,że tęsknię itd... A moje starania podsumował jednym zdaniem: nie narzucaj się.

Uważam, że dał Ci niesłychanie czytelne znaki. Szanuj się. Przed Tobą jeszcze mnóstwo miłośći i sexu z kimś wartościowym. Szanuj się, bo nigdy sobie potem tego nie wybaczysz.

Pasza- no staram się szanować. Tylko boję się,że np. za pół roku nie daruję sobie,że nie walczyłam o tą miłość. Teraz już jestem zdecydowana- że nie będę się "narzucać". Skoro i tak powiedziałam już wszystko co jest do powiedzenia...co więcej mogę zrobic??

Jestem po dwóch dwuletnich związkach, które zamieniły się w pod koniec w megatoksyczna kupę. I nagle wpadłem na dziewczynę, na której punkcie oszalałem i po 9 m-cach wzięliśmy ślub. I już. Masz 22 lata do cholery. W życiu dąży się do prostoty i szczęścia, a nie do ciągłego przeżuwania niesmacznej gumy. Zagryź zęby i dasz radę.

Już wystarczająco zawalczyłaś.:O Czasami brakuje słów, gdy się chce kogoś pocieszyć. Skreśl go ze swojego życia. Przytulam.

mysle ze dal ci wystarczająco do zrozumienia ze to poczatek konca :-o przykro mi

Pasza- no to ci zazdroszczę i gratuluję jednocześnie. też bym tak chciała, być po prostu szczęśliwa. W sumie to nie wiem dlaczego jest tak ,jak jest- jestem młoda, wyglądam podobno całkiem nieźle, studiuję- a czuję się tak, jakbym już teraz przegrała życie. Mam nadzieję,że to chwilowe. Perło- dzięki za pocieszenie:* Macie racje-powinnam odpuścić. Nic na siłę. Ostatnio tyle od niego usłyszałam...że nie chce się zaręczyć,że kumple są ważniejsi,że spodobał mu się luz...że moje smsy ,to,że się kochamy to dla niego forma narzucania się z mojej strony. Nie wiem po co to pisze tu na forum...chyba,zeby obiektywnie ktoś ocenił tą sytuację. Bo ja już nie potrafię. A serduszko już mi chyba pękło na pół...

Idź do swojej przyjaciółki i zdrowo się napierdolcie. Za jego i Twoje zdrowie. I już nie myśl o nim więcej.

Skoro nie czujesz sie szczęśliwa, to nad czym Ty jeszcze myślisz. Trzeba dążyć do bycia szczęśliwym, a nie nieszczęśliwym, chyba, co?

zawsze na poczatku jest ciezko:( ale jestes mlodziutka... dasz rade :) wyjdz do ludzi... postaraj sie jak najszybciej zapomniec... pamietaj ... \"tego kwiatu to pol swiatu \" buzka {kwiatek]

Przeżyjesz. Też tak myślałam, że się nie uda, że nie dam rady, w końcu tyle czasu z nim, tylko dla niego.... Rok się męczyłam, żeby podjąć odpowiednią i jedyną słuszną decyzje. I mam wreszcie poczucie, że nie musze dać się upokarzać, że zasługuję na szacunek i nigdy nikomu nie dam go sobie odebrać. P.S. Mój ex podobnie jak Twój obojętniał i notorycznie olewał mnie dla szczęścia swoich kolegów

:D

No właśnie...najgorsza jest ta obojętność... Wolałabym,żeby mnie nienawidził,niż zeby był taki obojętny... Wczoraj powiedziałam mu już wszystko co mogłam, nic więcej już nie ma do powiedzenia. Przynajmniej mam świadomość,że on wie,co czuję. Mam nadzieję,że kiedyś po wielu latach zrozumie swój błąd. I mam nadzieję,że ja do tego czasu zapomnę...

wunderexxx- a długo byliście razem zanim zdecydowałaś się zerwac??