Nigdy bym nie powiedziała matce o swoich problemach

tez tak macie????

wprost odwrotnie

no to chyba jestem jedyna:(

nie mam siostry

tez tak mam

ona nie jest zła, czasami jej odbija i mamy odmienne zdania jak to zwykle bywa ale nigdy nie powiem jej o swoich problemach mimo ze powinna byc dla mnie ta jedyną godna zaufania osobą:(

smutne to:(

ale np o jakich problemach ??

np o tym ze ktos mnie skrzywdził, psychicznie i fizycznie

No to wyrazy współczucia jeśli nie masz kontaktu z własną matką.

ja mowie i mamie i siostrze, czasami spotykamy sie we 3 u sis u mnie lub u mamy i :) plotkkujemy i mowmy o swoich problemach itp :)

mam ale nie taki jakbym chciała:(

no to w czym problem ? idź do niej zagadaj o dniu dzisiejszym co tam u niej i zacznij mowic o rzeczach "większych". Skoro Ty tego chcesz to w czym problem...?

nie, nie ufam jej na tyle zeby mówic o takich sprawach, boje sie jej reakcji, ze to wszystko moja wina...nie chce

no to mnie opowiedz co się dzieje o czym chcialabys pogadac. Chetnie wysłucham zreszta ja tez musiałabym pogadac z kims :(

ja chyba zachowam dla siebie to co sie stało, nie chce byz nazwana dziwką albo czytac ze sama tego chciałam:( głupia byłam i naiwna to mam za swoje

to moze chcesz na gg pogadac ??

nie smuć się !!

to nic nie da, chciałabym zeby matka mnie przytuliła, pocieszyła, powiedziała ze to nie moja wina, zeby mnie dowartosciowała....moze wtedy poczułabym sie lepiej....

jestem matką dwóch córek, 18-latki i 23-latki O każdym problemie mówią mi, rozwiązujemy wspólnie, pytają o radę, chociaż niekoniev=cznie zawsze robią to, co im sugeruję i mają takie porawo...prawo wyboru. Rozmawiaj z matką, nikt jak matka nie doradzi Ci lepiej, bezinteresowniw Zaufaj jej...przełam te lody...WARTO

nie warto, wiem jakie ona ma podejscie do tych spraw...

ja też jako matka mam czasem inne podejście do danej sprawy niż córki, odmienne zdanie...bywa,że rozmowa jest zażarta, nie jest tak pieknie i zgodnie jak myslisz, ale chyba na tym polega rozmowa, że obydwie strony wyrażają swoje poglądy. A może nie spróbowałaś i tak naprawdę nie wiesz jeszcze czy nie spotkałabys się ze strony matki z zainteresowaniem Twoimi problemami?

wiem...to akurat wiem jakby zareagowała na to co bym jej powiedziała, nie chce ryzykowac, wole juz niech bedzie tak jak jest, sama musze sobie z tym poradzic

piszesz, że chciałabyś, aby matka Ciebie przytuliła, dowartościowała...być może Twoja mama nie otrzymała dużo miłości od swoich rodziców i nikt jej tego nie nauczył, stąd nie jest wylewna w uczuciach...a w głębi duszy ma na pewno wiele miłości do Ciebie. Jaki masz problem? możesz napisać?

nie chce o tym pisac bo zaraz znajdą sie tacy co mnie wyzwą i nie zrozumeiją

zapewne chodzi o sex...wiem,sprawy delikatne A może ciąża? zawsze jest rozwiązanie

nie jestem w ciązy

:(

eh.... ja też tak miałam.... i w sumie mam....u mnie to różnica pokoleniowa poprostu....moja mama urodziła mnie po 40..... i tak jakoś prywatnie nie umiałysmy się dogadać.... mimo, ze bradzo ją kocham nigdy się jej nie zwierzałam....jej się po prostu moje problmy w głowie nie mieściły.... bo oni zaraz po wojnie, to nawet na chleb nie mieli i takie tam gadki....

kiedys mogłam z nia pogadac ale gdy pojawiły sie prawdziwe problemy nie potrafie z nia juz rozmawiac:(