dla osób z dużą wyobraźnia- tych chcących wyrzucić tą miłość z serca. . .

usiądź wygodnie lub połóż Sie na łóżku, zadbaj aby była cisza. Wyobraź sobie że jesteś w pokoju. Stoisz na środku i rozglądasz się dookoła. Wzdłuż ścian stoją puste regały i szafki. Nie ma żadnych okien, ściany są obite boazerią. Jedynym źródłem światła jest świeczka, która stoi na stole tuż obok ciebie. masz to? postaraj się dotknąć stołu, poczuć zapach drewna, ciepło świecy. Teraz przypomnij sobie tę chwilę gdy ją poznałeś. Na pewno masz ją w pamięci. Wyobraź sobie że stoisz obok z aparatem fotograficznym. Robisz zdjęcie. Nagle w pokoju pojawia się to zdjęcie i rama. Oprawiasz fotografię i kładziesz ją na półce. Teraz przypomnij sobie pierwsze spotkanie sam na sam. I znów stoisz z boku, tym razem z kamerą. Nagrywasz wszystko. Taśma pojawia ci się w rękach. Powoli kładziesz ją na półce. Teraz po kolei przypominasz sobie wszystkie sceny związane z nią, które najbardziej zapadły ci w pamięci. Pierwszy pocałunek, widok jej ślicznych oczu patrzyła na ciebie godzinami. Fotografujesz i nagrywasz. Odkładasz na półkę. Przypominasz sobie jej zapach, który tak cię podniecał. Łapiesz go w butelkę i szczelnie zamykasz korkiem. Odkładasz na półkę. Nagrywasz piosenkę, przy której tańczyliście godzinami wtuleni w siebie. Odkładasz kasetę na półkę. WSZYSTKIE inne mniej ważne chwile, wspomnienia, odczucia. wrzucasz do jednego worka i zawiązujesz. Kładziesz worek na stole. I nagle ona pojawia się przed tobą. Żegnasz się z nią, całujesz ją ostatni raz. Gasisz świeczkę i Wychodzisz przez drzwi. Zamykasz je Zamykasz je na kłódkę. Jedną, drugą. Zakopujesz klucz, drugi wrzucasz do oceanu, trzeci połykasz. Zadowolony wracasz do siebie, do domu, do przyjaciół. Teraz gdy tylko o niej pomyślisz, widzisz te drzwi i tą kłódkę. Gdy ją spotkasz gdzieś na ulicy widzisz drzwi i kłódkę. Czujesz wobec niej tylko obojętność. Wszystko co kiedyś czułeś zostało w tamtym pokoju. Tego już nie ma w tobie. Klucza już nie masz, a oddzielają was drzwi i kłódka.