chętnie z kimś pogadam

jestem z Wawy, mam 26 lat, jestem mamą dwóch maluchów 3,5 roku i 11 miesięcy... i prawdę mówiąc nudzi mi się... nie to, że nie mam co robić... po prosu siedzę wiecznie w domu z dziećmi, ciągle robię to samo..., mąż w pracy, i nie mam z kim pogadać.

witam :) czym się zajmujesz? jak samopoczucie? sorki za literowki, ale siedze na podlodze, bo jestem w trakcie przeprowadzki i nie przywiezlismy jeszcze stolika pod komp

jestem kobita 7 lat mlodsza od Ciebie;] swiezo upieczona maturzystka z ambicjami pojscia na studia. w przyszlosci tez chce miec dzieci :) mieszkam na Wybrzezu:) byc moze od pazdziernika bede mieszkac i studiowac w wawie:) germanistka moze bede.

jak dzieciaki podrosna to idz do pracy;] zanudzisz sie

No to gratuluje!!!!!! ja skonczylam biologie, ale jakos sie nie zanosi na rychle pojscie do pracy... Co doprowadza mnie do szalu, jestem juz zmeczona siedzeniem w domu, \"nieróbstwem\", ale dzieciaki najwczesniej za rok pojda do przedszkola... Fajnie ze wiesz co chcesz robic w zyciu :))) A skladalas juz papiery? Sa jakies egzaminy, czy wystarczy liczba ptk z matury? Juz sie nie orientuje jak to teraz dziala.

procenty z matury sie licza:) zdalam jakos, najlepiej z niemca, rzecz jasna:P sluchaj kochana:) musze znikac. ale jesli chcesz to odezwij sie za godzinke czy pol na moje gg chetnie pogadam:) 6326990. zostawiam jesli bedziesz miala ochote. musze leciec na ryneczek po pare rzeczy na obiad;)

ok to ja dzieciaki nakarmie :)

hej :) fajnie że masz maluszki, w sumie dość wcześniej się uwineliście :). ja mam tyle samo lat, co Ty ale dzieci jeszcze nie mam.

witaj akitka :))) Fakt, nie było łatwo, zwłaszcza na studiach, ale jakoś się udało. Czyli wszystko przed tobą :)

Chętnie się dołączę, mam 25 lat, miesięczną córeczkę i jestem germanistką:)więc chyba pasuję do waszego grona:)

Dziewczyny, miała być gadka, a temat stoi w miejscu..

Witam serdecznie :) Jak sobie radzisz z maluchem? Zazdroszczę... Takie maluchy są najukochańsze, dużo śpią, mało krzyczą, nie biegają, nie ściągają, nie hałasują, nie bałaganią...... Jestes na urlopie wychowawczym?

Na razie na macierzyńskim jestem. Moja mała to jak na mój gust bardzo grzeczne niemowlę, ale i tak bywam zmęczona i niedospana, wiec to nie znowu aż taka sielanka, choć muszę przyznać, że bardzo jestem szczęśliwa odkąd jest z nami. Choć masz rację, trochę mi szkoda, że rośnie i już nigdy nie będzie taka malutka...

Też mi doskwiera samotność, bo wyprowadziliśmy się do obcego miasta i moja jedyna towarzyszka, to córka i mąż po pracy.

Wyśpimy się chyba jak skończą ze 20 lat... Moja mała ciągle się budzi w nocy na mleko, wstaje o 6 co prawda pośpi w dzień ze 2h, ale starsza nie śpi, więc nie mogę z nią pokimać... czasami mam wszystkigo serdecznie dość..., a o porządku w domu to już zapomniałam... wszędzie zabawki... teraz jeszcze czeka mnie malowanie... nie zwiozłam jeszcze wszystkich rzeczy, a już nie mogę się poukładać. Jesteśmy w nowym mieszkaniu od 5 dni i jeszcze się nie przyzwyczaiłam.

o życiu towarzyskim też już zapomniałam... to chyba główny minus \"wczesnego\" macierzyństwa... przestałam pasować do znajomych... bo o czym ja mogłam gadać o pieluchach, zupkach ulewaniu...

Na pociechę ci powiem, że my mieszkamy w trójkę w kawalerce... Mam tu wprawdzie wszystko zorganizowane, ale i tak jest ciasnota.

Moje koleżanki w starej miejscowości zostały... Może jak zacznę za parę miesięcy pracować, to kogoś tam poznam, ale puki co samotnia straszna. Poza tym szkoda mi małą z obcą nianią zostawić:(

Faktycznie nie wesoło, my na szczęście mamy dwa pokoiki. Wcześniej co prawda też były dwa, ale i tak wszyscy siedzielismy w jednym. Teraz przynajmniej mam winde... Wczesniej bylam uwieziona na 4 piętrze z dziecmi, nie dawalam rady zejsc z wozkiem i maluchami.

Też się boję zostawić maluchy z obcą osobą, zwłaszcza, że takie czasy teraz, że wszystkiego można się spodziewać.

Jedyna szansa to przedszkole i żłobek... za rok... może nie oszaleję...

Jest dużo niedogodności, ale jestm taka szczęśliwa mimo wszystko, że mam taką wspaniałą rodzinę, bo w domu rodzinnym nie miałam za wesoło. Dlatego teraz doceniam to co mam.

Doskonale Cię rozumiem, dzieci są cudowne, jak były malutkie to można było się przyglądać godzinami... Tylko z biegiem czasu jestem coraz bardziej zmęczona. Brakuje mi bycia tylko z mężem. Nawet nie mogę się do niego przytulić, bo śpię z młodszą córką... Na początku tak było wygodniej, a teraz nie mogę jej odzwyczaić.

Fajnie by było być znowu kimś więcej niż tylko matką, czy kurą domową, mieć własnych znajomych i ciekawą pracę...Boże jak mi tego brakuje.

Lepiej nie można było tego powiedzieć!!!

:)

Czasem mi się wydaje, że odkąd siedzę w domu straciłam dla mojego męża na atrakcyjności. Gdy byłam aktywna, często poza domem, inaczej na mnie patrzył i tesknił za wspólnymi chwilami. Teraz też nie jest żle, ale jakoś tak inaczej, monotonnie.

Muszę kończyć, ale będę zagladać na ten topic.Pozdrówka:)

To już ponarzekałyśmy, to teraz można pogadać :))) Gdzie bedziesz pracowac? Cos ciekawego?