PIerdzielnik w życiu uczuciowym

Tak właśnie mogę to określić to co się u mnie dzieje. Swojego byłego, powiedzmy K., notabene cudownego faceta, kochającego, oddanego i przystojnego rzucałam 2 razy, bo nigdy nie byłam do niego w 100% przekonana. Pierwszy raz gdy zauroczylam się w innym - potem gdy z nim nie wyszlo, blagalam o powrot K. Potem...gdy znów przekonał się do mnie, po wielu wysiłkach... ja poznałam kolejnego innego (nazwijmy go G.)...a raczej inny przypomnial o swoim istnieniu, mogłam być pewna co do mnie czuje itp. i natychmiast rzuciłam K. ponownie.. Nawet nie potrafię sobie wyobrazić, co on czuł... bo trzeba naprawdę kochać by zgodzić się na powrót.. Rozbudziłam jego nadzieje i uczucia na nowo...By potem go porzucić...Nic dziwnego, że ma mnie za ostatnią kur... A tego dla ktorego go rzuciłam... nie wiem czy kocham, nie wiem co do niego czuję, nie wiem czy emocjonalnie mam siłę pakować się w coś znów nowego... Skrzywdziłam K. tak okropnie i nie mogę przejść z tym do porządku dziennego, codziennie o nim myślę... mam ogromne wyrzuty sumienia, cholernie zaczynam tęsknić i codziennie kusi mnie by znów do niego napisać. Ostatnio ciągle płaczę, gdy pomyślę jaki Skarb straciłam, a przede wszystkim - jak bardzo go skrzywdziłam i jak bardzo na to nie zasłużył!!! Ale nie mogę się do niego odezwać, muszę mu pozwolić zapomnieć o mnie, bo na niego już dawno nie zasługuję. A że NIE POTRAFIĘ być sama, bo samotność mnie paraliżuje... wiążę się z G. ... Jak to uporządkować? Powiedzieć sobie STOP, pobyć samą? Ale co zrobić jeśli znajomość z G. przynosi ulgę i spokój, że wszystko jest ok, że NIE JESTEM SAMA. Czy strach przed samotnością może być aż tak paraliżujący, żeby aż tak krzywdzić innych (bo sądzę, że to przez ten strach prosiłam K. o powrót)??? Egoizm.. to jest chyba odpowiedź... nie wiem co się ze mną dzieje, bawię się ludźmi.. za bardzo.. jak dojść do pionu???

idz do zakonu. wypiora Ci mozg - po pewnym czasie zapomnisz o samotnosci. przy okazji zrobisz przysluge sobie i swiatu i przestaniesz krzywdzic porzadnych ludzi. wybacz szczerosc.

Egoizm i głupota....aż przykro czytać jacy ludzie są:O

masz rację... szczerość wybaczam, jej mi teraz trzeba.

A niech która jeszcze raz powie, że faceci to duże dzieci. Wyśmieję