Samotność to najgorsze co może być

może był już taki topik może nie, chcialam sie tylko z wami podzielic tym stwierdzeniem, nie dziwie sie ze niektorzy starsi ludzie tak bardzo kochaja zwierzeta i traktuja ich jak członkow rodziny, wedlug mnie nie ma nic gorszego od samotności, rownież takiej w związku z drugą osobą

chyba nawet gorsza jest samotnośc w związku niż samotnośc samemu

w związku jest gorsza niż samotność samemu:-(

najgorsze to byc samotnym i nie miec nadziei ze to sie zmieni

a Ty autorko jestes samotna w zwiazku, czy sama?

samotność jest smutna, tylko, że niektórzy odbierają samotność jako brak partnera, a to tak nie jest... :) samotność to przede wszystkim izolacja, brak przyjacioł, rodziny, znajomych - to jest faktycznie nieciekawe. Boję się czasem, że jesli nie będę miała dzieci to za 40 lat będę właśnie taką panią z pieskiem...

Tec3 ogolnie nie jestem samotna, mam kogos, ale bywaja momenty gdy czuje sie samotna wśród tłumu, dziwne uczucie..

A ja chcę się podzielić stwierdzeniem, że wszyscy żyjący w parach przegrali swoje żywota. Nie ma nic gorszego od braku czasu dla siebie i poświęcenia się 2 osobie.

Dlaczego tak się czujesz? Masz przecież faceta;)

hej Andrzej:) no mam, ale jakos tak dzisiaj mnie naszlo na przemyślenia i doszlam do wniosku ze czasami czuje sie samotna pomimo otaczajacych mnie ludzi

wierze ze uda Ci sie dziewczynolat20 :)

szukajcie, a znajdziecie ;)

Hej Ariane:) W jakimś stopniu każdy jest samotny,to nasze życie i nie przeżyje go za nas partner,rodzice,przyjaciele,są rzeczy przez które my sami musimy przejść.

Samotność to taka straszna trwoga. :O A ja myśle,że samotność czyli taka,w ktorej sie nie ma tej drugiej polowy jest gorsza niz samotnosc w związku. Chociaż jak mialam faceta,to tez czulam się samotnie w tygodniu,bo widywalismy się w weekendy. :O

pewnie trzeba samemu przejsc ale jak milo miec obok wsparcie:) mysle ze duzo tez zalezy od charakteru, czlowiek potrzebuje stada, innych ludzi, sa tacy ktorzy moga spedzac cale godziny sami i nie nudza sie ze soba, ja jestem chyba zbyt towarzyska i czasem jest mi źle:)

byc samemu i samotnemu na dodatek

o wypraszam sobie z tymi zwierzetami :p

Mam zwierzęta, bo je kocham. Nie dlatego, że jestem samotna. Poza tym dzisiaj mnie dopadło coś takiego... brak mi ukochanej osoby, bliskiej... brak mi miłości.

dlaCZEGO W ZWIAZKU musimy sie komus poswiecac.moim zdaniem wlasnie odwrotnie , jak jest ok to zadna z estron sie nie poswieca tylko ludzie sa ze soba szczesliwi

miałam na mysli sytuacje gdy STARSI samotni ludzie opiekuja sie zwierzakami, np kotami, psami

ano dlatego protestuje, co za roznica ze starsi :p bo za 40 lat, to nie wiem jak kobiete, ale psa to raczej bede miec ;) :D

do samotności w końcu można się przyzwyczaić... zresztą na całkowitą samotność nie ma szans zawsze gdzieś się stykasz z innymi przedstawicielami gatunku... no chyba, że bezludnej wyspie bez dostępu do netu :P

zdrowia - jak dla mnie. Co Ci przyjdzie z obecności drugiej osoby jeśli nawet nie możesz jej np. zobaczyć (bo z jakiegoś powodu nie widzisz)? Wg mnie, na szczęście składają się: - w 60% - zdrowie, - w 30% - pieniądze, - w 10% - wszystko inne (w tym miłość, przyjaźń, itd.) Tak, jestem egoistą. I dobrze mi z tym :)

ja tez myślę, ze do samotności można się przyzwyczaić;-( ale samotność jest okropna:(:(:(

Widać, że to forum dziewczyn ;-) Ja mając zagwarantowane dobre zdrowie do końca życia i dochody w wysokości około 10.000 zł (również do końca życia, zwiększane corocznie o wskaźnik inflacji) byłbym absolutnie szczęśliwy... Oj kobitki, ależ Wy macie wymagania... ;-)

uważasz ze dla wszystkich facetow liczy sie tylko zdrowie i kasa? poza tym na tym forum jest kilku facetow

@ Najgorsze co może być to brak wiesz to nie jest głupie :D fajnie było by mieć zdrowie i kasę... bo na przyjaciół i związki to i tak nie mam szans

fajnie byłoby mieć: zdrowie, miłość i kasę:P:P

W sumie dla mnie tak :) Od dziecka, tzn. od ukończenia 9 r.ż. mam wrażenie, że wszystkie moje problemy wynikają z braku pieniędzy (ze zdrowiem jest nie najgorzej, więc je tutaj pomijam). Dawniej było tak, że złe oceny -> strach przed rodzicami -> tłumaczenie, że od tego zależy moja przyszłość. Teraz jest tak, że znowu ludzie mi trują, że wykształcenie + ciężka praca -> moja przyszłość. A gdybym miał kasę... Nic by się nie liczyło, nic by nie miało znaczenia. Robię rzeczy, których robić nie chcę; studiuję bzdury, do których zmusili mnie rodzice. Nawet nie wiecie jak bardzo marzę o wygranej w Totka - żeby się od tego wszystkiego uwolnić :-O Póki co robię wszystko tylko dlatego, że mi każą, że muszę. Nie mam swojego życia - to jest ICH życie. Ich, czyli rodziców, znajomych, itd. A ja nie chcę. Chcę być wolny - i tylko pieniądze (oczywiście w połączeniu ze zdrowiem) mogą mi dać tę wolność. Dlatego właśnie mam inne priorytety niż większość piszących tutaj ;-)