czy rodzice wam pomogli w dorosłym zyciu?

Nie pytam o studia (chociaż też), chodzi mi bardziej o sytuację gdy się usamodzielniliście/chajtnęliście/wyprowadziliście. Np. kupuli wam mieszkanie lub dołozyli? Samochód, meble? Może dali pieniądze?

Tak. Z jednej strony to dobre, z drugiej - nic byś bez naszej pomocy nie miała. Nie miałam szans, bo zawsze byli pierwsi ,bo mieli kasę. Budująco to wcale nie działa. Wręcz obniża poczucie własnej wartości.

Nie. I niech nie oczekują, że ja im pomogę.

mi- nie , wręcz przeciwnie, haha, wykiwali mnie na kase ;) ale- wybaczyłam im. Natomiast uważam, że rodzice powinni jesli tylko mają taka możliwość, dać finansowe wsparcie dzieciom- na start. W przeciwnym razie przed dziećmi jest dłuuuga i ciężka droga żeby wyjść na w miarę prostą. No chyba , ze trafią na partnera z zapleczem finansowym.

jeszcze nie mogę powiedzieć, ze pomogli, ale się starają ;) za jakiś czas powiem, co i jak ;) tak myślę, że powiem :P:P:P

heh Apostole to widze ze tak jak ja...malo tego ze nie pomagaja, nie pomagali a wrecz na odwrot...

pieniążki szerokim strumykiem płyną w strone brata..mieszkanie 80m,garaż,samochod,ja nic nie dostałam dosłownie NIC,nawet kompletu sztućców czy poscieli

U mnie też wszystko bratu...bo on ma dzieci ,żonę, która nie pracuje...bo ma urojenia zdrowotne....nie pomogli i raczej nie pomogą...wręcz przeciwnie...ech..dobrze że optymizm w sercu mam...byle gorzej nie było..pozdrawiam wszystkich :)

zalatwili mieszkanie urzadzili je, potem wnuki przyszly na swiat ich kochane to samo i tak jest do tej pory ... nawet mi ostatnio szampon na lupierz przyslali jakby w Anglii nie bylo ... przez ta ich dobroc w niewielkim stopniu rozpadlo sie moje malzenstwo byli za dobze byly maz nie musial sie o nic starac czynsz zaplacony raty zaplacone itd .... rozpuscili skurwiela .... teraz po latach to zrozumialam ... aha jestem jedynaczka

kig => jakbyś zgadła. Niech się, kurwa, rodzinka cieszy, że nie zatańczę z nimi tak jak na to zasłużyli. Za miękkie mam serce, za miękkie... :P Chociaż w sumie, gdyby nie to, ze obawiam się śmiertelnego szoku estetycznego (obrzydliwe dusze najczęściej kryją się w obrzydliwych ciałach), mógłbym ich na golasa po lesie przepędzić... W końcu zima idzie :D

NIE MUSZĄ Wam wiecznie pomagać ...wychowali, wykształcili, pokazali jak żyć więcej chcecie?!

Nie pomogli i nie pomogą. Choć w sumi fajnie byłoby mieć jakiekolwiek wsparcie od nich, nawet duchowe..:(

Oczywiście nie muszą,ale przykre jest to gdy faworyzują jedno dziecko,a drugiemu rzucaja kłody pod nogi

tak, mi pomogli , dostałam kopa w dupę i z tego rozpędu stanęłam na własne nogi hłe hłe....

Mi pół na pół. Opłacili mi studia, mimo iż studiowałam zaocznie i leniuchowałam (nie pracowałam). W tym czasie babcia zostawiła mieszkanie - ciągle od nich słyszałam że pieniądze po jego sprzedaży będą moje (jestem jedynaczką) - a tak naprawdę wszystko włożyli w remaonty, kupno auta dla siebie itd.. Teraz mieszkam z facetem, oboje pracujemy, rodzice kupili nam tylko meble do kuchni (z komisu) i naczynia... Oni mieszkają w dużym, 6-pokojowym domu super urządzonym, ogromna dziłka, samochód, a ja mieszkam w wynajmowanym mieszkanku i z trudem żyję. :P A teraz najlepsze - niczego im nie mam za złe. Uważam że tak być powinno. Gdy oni brali ślub - byli biedni jak myszy kościelne. Wszystkiego się sami dorobili. Więc ja też się dorobię SAMA. :)

Ehh. W dupie mam pomoc powiem Ci szczerze. Byle nie przeszkadzali. Ale chodzi też o tę prostą sprawiedliwość. Czlowiekowi podwija się noga: mówi po raz pierwszy potrzeba mi 700 poratujcie i słyszy: wała. A stary w ciagu ostatnich paru lat na ratowanie braciszka przed wymiarem sprawiedliwości wydał tyle, że na mieszkanie starczy. A to ja ze starym harowałem w warsztacie i mi kurwa szwy po operacji poszły (mam rasową paskudną bliznę), kiedy braciszek bełtał się po mieście na amfie. Więc niech oba kutasy: i stary, i młody zapomną o mojej skromnej osobie. Lepsze święta samotne i spokojne niż w kręgu takiej \"rodziny\".

jak obserwuje znajomych, to wiekszosc dostala od rodzicow wypasione mieszkania. Szkoda, ze oni nie zdaja sobie sprawy, ze jest im przez to i wiele lzej na starcie...

co dziecko powinno od rodziców dostać, powinni dać zanim dorośniemy.. (nie tylko a nawet nie przede wszystkim dobra materialne).. to co dają potem nie ma tak naprawdę większego znaczenia.. tego czego zabrakło nam w dzieciństwie nie nadrobią i zawsze będzie brakować, a jeżeli dali tyle że czujemy się szczęśliwi to więcej już tak naprawdę nie potrzebujemy..

moje dzieci wiedzą ze dalibysmy im dokladnie wszytko co mamy. Ale sa bardzo ambitne, do wszystkiego , odkad moga, dochodza same, musze przyznac,ze im to swietnie idzie - to dla mnie wielka satysfakcja. Ale w ogole mysle.ze w rodzinie pomaga sie temu, kto w danej chwili tego potrzebuje, a daje ten, kto moze.Bo to jest jednak wspolne dobro. Tak zawsze było w naszej rodzinie. Moi rodzice mi pomagali, potem ja pomagalam im.Bez jakichs wyliczen, kto czego wiecej dal, bo kazdy dawal, co mogł , to nam sprawiało i sprawia radośc.

i tak wszytsko-- masz rację. Ale, inaczej jest gdy nie dają w sensie materialnym bo nie mają, a inaczej gdy nie dają bo sami nie dostali, albo wolą dać komuś innemu, albo coś tam... Gdy w rodzinie jest miłość tam nie sporów o kase, wszyscy sobie nawzajem pomagają

moi rodzice dali (daja) mi wspanialy, cieply dom, pokazali, w czym jestem dobra, ulatwili ksztalcenie sie, wspierali w dazeniu do celu, motywowali i namawiali (nadal to robia) do rozwoju, ciesza sie z moich sukcesow. Poza tym dostalam od nic bagaz wiedzy zyciowej oraz wiedzy akademickiej, za ktora bede dozgonnie wdzieczna. Dostalam od nich mase wedek, troche ryb tez :) Przez cale zycie czuje, jakbym miala za plecami armie; wiem, ze zawsze beda wspierac, pomagac, jesli bedzie potrzeba. Kocham ich najmocniej w swiecie

Tak pomogli i caly czas pomagaja :) Choc nie w taki sposob jak napisane w poscie tytulowym...

Moja kochana mamusia pomaga mi jak tylko moze, ostatnio pomogla w kupnie mieszkania, teraz pomaga przy remoncie, bez niej napewno nie dalabym rady. Zawsze moge na nia liczyc, nie tylko w kwestiach finasowych. Jesli kiedys bede miala dziecko tez bede mu pomagac.

a ja nie dostalam pomocy finansowej i nie dam takowej synowi po co ?? rola rodzica jest wskazanie drogi a nie podanie na tacy

Ile w niektórych tu piszących jadu, nienawiści i zazdrości... Mi rodzice pomagają, choć pewnie dla większości z was to żadna pomoc bo ani na mieszkanie ani na samochód dla mnie nie było ich stać.

Moi rodzice umarli jak byłam w klasie maturalnej zostawili majątek i każdemu z nas mieszkanie, ale co z tego jak dziś z każdym problemem nie mam dokąd iść??? :((( na chol;ere mi te majątki jak brak jest wsparcia przy najważniejszych decyzjach w życiu. :(

moja kuzynka to ma zycie...skonczyla jakas marna zawodowe-chemik,wpadla z facetem,facet ja zostawil,urodzila dziecko,ktore dzis ma 7 lat i cale zycie wychowali je dziadkowie,a moja kuzynka?o nic sie nie martwi ,pracuje w biedronce,i jest taka latawica z kwiatka na kwiatek..szkoda dziecka.....to moja kuzynka,ale brak mi slow na jej glupote

no i twoja kuzynka nigdy nie zrobi w zyciu niczego wiecej bo i po co praca w biedronce wystarczy jej na papieroski i lakier do paznokci a resztą zajmą się jej rodzice

Mnie tez bardzo pomogli:) W kupnie mieszkania, urzadzaniu mieszkania, swego czasu oplacali mi studia. Jestem im naprawdę wdzieczna i zyczyłabym wszystkim mieć takich rodziców:))

ze nic nie dostaliście bo można mieć jeszcze gorzej. mnie rodzinka doprowadziła do ruiny finansowej i psychicznej