Żałuję że mam dziecko

Witaj Żyrafko , przeczytałam twój temat dokładnie... Ja jestem też samotną mamą 4 letniej Patrycji , nie wiem ile lat ma Twoje dziecko. Od początku ciąży cieszyłam się ,że zostanę tak młodą mamą i nie myślałam o tym co będzie , że zrobię sobie roczną przerwę w szkole ,że ojciec Patki spanikował i zostawił nas same, nie ja o tym nie myślałam ja cieszyłam się tym dzieckiem. Jednam po porodzie pojawiły się schody... byłam sama , rodzice mi pomagali jednak dość daleko mieszkamy od siebie. Pracowałam nadal , moja przyjaciółka opiekowała się małą kiedy ja pracowałam czasami jednak nie miał kto z nią zostać i opuszczałam pracę, w końcu zostałam zwolniona załamałam się kompletnie , mała bardzo płakała po nocach nie dawała mi spać, często chorowała, wydawałam dużo pieniędzy na jej leki - żyłam na garnuszku rodziców. Kiedy nadszedł październik musiałam wrócić na kierunek , wtedy znowu udało mi się znaleźć pracę , w domu otworzyłam " mini biuro tłumaczeń " jakoś daję radę . Obecnie mam świetną pracę, świetną ekipę i przyjaciół którzy mnie wspierają . Mam teraz 25 lat nadal studiuję ,prowadzę biuro tłumaczeń . Patrycja jest świetnym dzieckiem i nigdy nie żałowałam tego ,że urodziłam ją tak wcześnie teraz to ona jest moją wielką radością, moim szczęściem i nie wyobrażam sobie bez niej życia! Wspólnie bawimy się , rysujemy jednak czasami da mi w kość.. czasami w środku mnie już dźwoni jednak staram,się tego nie okazywać.Nie mam z Patrycją żadnego problemu bo doskonale potrafi bawić się sama gdy jestem zajęta. Czasami są ciężkie dni ,w których mam chandrę i wszystkiego mi się odechciewa jednak nigdy mojego skarbu. Pozdrawiam i życzę powodzenia :) Jeżeli chciałabyś pogadać masz tu mój gg : 8354627

Dodam nawet ,że nie wiem jak to by było gdybym miała mieć teraz męża. Nie wyobrażam sobie tego :) może kiedyś kto wie ..

muszę się odnieść do wyznań autorki z pierwszej strony. Czego ty dziewczyno jeszcze chcesz? Jesteś z kimś związana, masz dobry kontakt z byłym i marudzisz, że ci brakuje męskiego ramienia? Trzeciego już?

Witaj Żyrafko , przeczytałam twój temat dokładnie... Ja jestem też samotną mamą 4 letniej Patrycji , nie wiem ile lat ma Twoje dziecko. Od początku ciąży cieszyłam się ,że zostanę tak młodą mamą i nie myślałam o tym co będzie , że zrobię sobie roczną przerwę w szkole ,że ojciec Patki spanikował i zostawił nas same, nie ja o tym nie myślałam ja cieszyłam się tym dzieckiem. Jednam po porodzie pojawiły się schody... byłam sama , rodzice mi pomagali jednak dość daleko mieszkamy od siebie. Pracowałam nadal , moja przyjaciółka opiekowała się małą kiedy ja pracowałam czasami jednak nie miał kto z nią zostać i opuszczałam pracę, w końcu zostałam zwolniona załamałam się kompletnie , mała bardzo płakała po nocach nie dawała mi spać, często chorowała, wydawałam dużo pieniędzy na jej leki - żyłam na garnuszku rodziców. Kiedy nadszedł październik musiałam wrócić na kierunek , wtedy znowu udało mi się znaleźć pracę , w domu otworzyłam " mini biuro tłumaczeń " jakoś daję radę . Obecnie mam świetną pracę, świetną ekipę i przyjaciół którzy mnie wspierają . Mam teraz 25 lat nadal studiuję ,prowadzę biuro tłumaczeń . Patrycja jest świetnym dzieckiem i nigdy nie żałowałam tego ,że urodziłam ją tak wcześnie teraz to ona jest moją wielką radością, moim szczęściem i nie wyobrażam sobie bez niej życia! Wspólnie bawimy się , rysujemy jednak czasami da mi w kość.. czasami w środku mnie już dźwoni jednak staram,się tego nie okazywać.Nie mam z Patrycją żadnego problemu bo doskonale potrafi bawić się sama gdy jestem zajęta. Czasami są ciężkie dni ,w których mam chandrę i wszystkiego mi się odechciewa jednak nigdy mojego skarbu. Pozdrawiam i życzę powodzenia Jeżeli chciałabyś pogadać masz tu mój gg : 8354627