trudny wybór

Hej! Zwracam się do was z prośbą o spojrzenie trzeźwym okiem na moją sytuację. Mam 31 lat za sobą kupę nieudanych związków.Poznałam chłopaka ( rok młodszy ode mnie) z jego strony zaiskrzyło z mojej nie.Spotykam się z nim, obserwuję jak się zachowuje.Bardzo się stara, dba o mnie, pomaga mi w domu.Jednak zupełnie nie jest w moim typie, traktuję go jak kolegę , dobrego kumpla, w łóżku też nie ma ognia z mojej strony ( potrafię to porównać bo wiem jak się czułam z moim byłym facetem , którego pragnęłam ponad wszystko).Jest mi żal tego obecnego bo napewno sprawiam mu przykrość tym ,że nie potrafię się otworzyć na niego. Zdaję sobię sprawę z własnego wieku i że nikt inny moze sie juz nie pojawiac ale czy to uczciwe byc z kims z kim jest ci tylko dobrze ale kompletnie bez chemii? Przeciez taki zwiazek nie przetrwa...a moze ja mam juz cholera skrzywioną psyche? podpowiedzcie co zrobilybyscie na moim miejscu, jak wyglada zycie we dwoje po kilu latach malezenstwa co bardziej sie liczy? jestem skołowana;(

nie rozumiem, nie zaiskrzyło z Twojej strony i wylądowaliście w łóżku????

z tego co wiem najbardziej liczy sie przyjaźn... ale mozez dalej gonic za emocjami.. to troche jak walka z wiatrakami..

moim zdaniem bez szans

Sama sobie odpowiedziałaś, że ten związek nie przetrwa. I tu nie chodzi o \"gonienie za emocjami\". Wyobraź sobie, czy chcesz spędzić z ty mężczyzną np. kolejny rok, pięć...? Mieć z nim dzieci? \"Bo inny się nie trafi\"? :O Większą krzywdę zrobisz mu, kiedy weźmiesz z nim ślub i odejdziesz albo będziesz go ignorować. chyba, że czekasz, aż \"coś\" się z twojej strony pojawi. Znam przykład takiej pary i mówię ci: horror. Zupełnie niepotrzebny, bo można było uniknąć i ślubu, i tego, co po nim wyszło.