Mojego faceta przerosla rzeczywistosc

Pol roku temu zamieszkalismy razem, on studiuje jeszcze dziennie ale zalatwilam mu prace u siebie w w firmie, gdzie nienajgorzej placa, praca nie jest ciezka i ida mu na reke jesli chodzi o godziny pracy. Wiem, ze to sporo studia i praca jednoczesnie ale wiele osob tak zyje i jakos daja sobie rade a on wymiekl. Wspieram go jak tylko moge, wyreczam w domowych obowiazkach a on wczoraj spakowal sie i pojechal do mamusi. Poza tym musze w firmie swiecic oczami za niego bo mial byc dzis w pracy a go nie ma. Wiem, ze takie zycie potrafi przybic, ciagle praca, szkola, zakupy, nawet w weekendy nie mozemy zaszalec bo spedzamy je w pracy (na szczescie tylko w grudniu bo firma ma tyle zamowien przed swietami, w styczniu wszystko wroci do normy) ale tak wlasnie wyglada dorosle zycie. Chyba jeszcze do tego nie dorosl, pytanie tylko czy kiedykolwiek dorosnie i czy oplaca sie czekac.

ale rostaliscie sie czy jak

Nie patrzyłbym na to w ten sposób. Tu nie chodziło o to, że go przerosła rzeczywistość, tylko przerosły go pewnie twoje wymagania lub oczekiwania. PS: Piszesz zupełnie bez uczuć w odniesieniu do niego. Czy wobec niego też taka byłaś ?

no wlasnie nie. Wczoraj powiedzial, ze jedzie do domu (jest z innego miasta) na probe swojego zespolu, po czym telefonicznie poinformowal mnie, ze wroci dopiero w srode wieczorem, dodam, ze studiuje w moim miescie i bedzie tu pewnie dzisiaj na zajeciach. Juz sie mnie cholera pytali w pracy dlaczego go nie ma.

i co powiedzialas? ze jest chory ;-)

Powstanczyk jak bez uczuc? czy to za duzo, ze wymagam od faceta by skoro ze mna mieszka, pracowal i dokladal sie do zycia? Nie stac mnie na to, zeby utrzymywac doroslego, silnego mezczyzne. Jestem bardzo ciepla i czula osoba, wybaczam mu jego wieczne fochy o wszystko, ciagle powtarzam mu jak bardzo go kocham i ile dla mnie znaczy, do niczego go nie zmuszam on sam wyrazil na to zgode a teraz zawodzi.

wiesz ja sie rozstalem z zona po 9 latach nie czekaj nie rob niczego na sile to i takniczego nie zmieni szkoda sie prosic i starac skoro tak podszedl do tematu

czasem zycie go nauczy

Udzieliłbym ci w miarę przybliżonej odpowiedzi co do tego, co go ukierunkowało do takiej, czy nie innej decyzji w tym dniu. Mało napisałaś o was. Ile macie lat, na jakim kierunku studiuje, jaka to praca, jak długo się znacie.

FGF -----> powiedzialam, ze nie wiem dlaczego go nie ma, nie bede sie za niego tlumaczyc albo klamac. Nie wiem co o tym myslec, wydawalo mi sie, ze jest pracowity, zwlaszcza, ze praca jest zgodna nawet z jego kierunkiem studiow a on juz po raz kolejny taki numer odstawia.

czas... Tez bym sie przerazila jakby mnie ktos tak zaczal ustawiac po katach, zalatwiac prace i miec takie wymagania... Nie zauwazylam w Twoim poscie ani slowa, ktore mowiloby o uczuciach :(

dziecko z niego

A ja sie zgodze, ze przerosła go rzeczywistosc! Ja z moim ukochanym mieszkamy razem od 4 miesiecy, oboje pracujemy i studiujemy (ale od tego roku zaocznie) i co? Jest nam ciężko. Naprawde czasem mam ocgote spakowac sie i wrocic do domu... I nie o Niego tu chodzi, bo bardzo sie kochamy, tylko o to, ze praca, studia i wspolne mieskanie (czyt. obowiązki) spadły na nas od razu jednoczesnie... jesli ktos jest słaby lub niedojrzał do tego- nie da rady, odpuści- i tak pewnie zrobił Twoj chłopak.

na dorosle zycie przyjdzie -----> zalatwilam mu prace bo sam tego chcial, ja mialam obawy przed tym by pracowac ze swoim facetem w jednej firmie ale mnie poprosil. sam zaproponowal, ze skoro u mnie mieszka to pojdzie do pracy bo nie pozwoli zeby kobieta na niego pracowala, z reszta jak juz napisalam nie stac mnie na to. Co mam ci napisac o uczuciach? Kocham go zajebiscie i nie wyobrazam sobie zycia bez niego ale nie zajmowac sie dzieckiem, pilnowac czy poszedl do pracy, czy sie nie spoznil itp.

ale nie o to chodzi bys zapewniala mnie o swoich uczuciach. Nie moj zwiazek, tylko Twoj. Tak mi sie nasunelo po przeczytaniu tytulowego postu. Ze sa tam same oczekiwania i wymagania ;)

niecierpie polskich biednych chlopcow, ktorzy w 99% wychowani sa przez mamusie na biednych i poszkodowanych zuczkow i NIE sa nauczeni pracy!

Powiedział ci przecież, że pojechał na koncert ! Chce odetchnąć, przystanąć na moment. Dzień go nie ma a ty stwierdzasz, że go przerosła rzeczywistość. Według mnie, to się w ogóle nie rozumiecie oboje. Ty także studiujesz ?

I dodam, tak dla wyjasnienia dlaczego taka mam opinie: moja maz jest Holendrem, pracuje odkad skonczyl 15 lat. Najpierw rozwozil gazety, pozniej gdy skonczyl 16 lat poszedl do pracy w supermarkecie. W lutym sie broni, a wiec konczy studia, ale calusieniki studia pracowal!! I NIGDY! nie prosil o pomoc rodzicow, ani nikogo innego, a byl taki okres, ze oboje studiowalismy, a ja nie pracowalam, bo nie moglam jej znalezc i on, student nas utrzymywal!! Masz faceta mieczaka, w zyciu z takim bym nie byla!!!

A ja nie mam mani pracy... Jakbym nie musiala to wcale bym nie pracowala. I nie chcialabym, zeby moj tez pracowal :D Pracuje z koniecznosci, nie dlatego, ze tak wypada :D Dla mnie liczy sie najbardziej rodzina, potem cala reszta, praca na koncu :P

moze i mam duze wymagania wobec facetow ale rownie duze mam wobec siebie. Pracuje bardzo ciezko, ale dzieki temu jestem niezalezna. nie lubie facetow uwieszonych na mamusinej spodnicy i nie lubie leni. Jestem z nim od ponad roku i zaczynam dopiero poznawac to jaki jest naprawde. Zamieszkanie razem naprawde swietnie weryfikuje nasze wyobrazenia o drugim czlowieku.

Powstanczyk, na probe mial jechac w poniedzialek i wieczorem wrocic (nie mieszkamy az tak daleko od siebie) w pracy powiedzial, ze nie bedzie go tylko w poniedzialek a we wtorek juz wroci, wieczorem poinformowal mnie, ze w pracy bedzie dopiero w czwartek do szefa juz oczywiscie nie zadzwonil bo po co.

Postąpił nieładnie, bo skoro Ty mu załatwiłas prace u siebie- o ktorą sam prosił, to teraz takie olewanie jej bardzo zle o nim swiadczy. Widac jest nieodpowiedzialny i niedojrzały. Myslisz ze szef postanowi go wyrzucic? Jesli nie poprosił o urlop, to u mnie w pracy pewnie by wyleciał :O

weroniko ---> on pracuje na umowe zlecenie, poza tym jak juz pisalam, w firmie ida mu bardzo na reke jesli idze o godziny pracy wiec wywalic go pewnie nie wywala, ale pozostawi to napewno zle wrazenie i byc moze przy nastepnym takim wybryku podziekuja mu grzecznie za wspolprace.

"A ja nie mam mani pracy... Jakbym nie musiala to wcale bym nie pracowala. I nie chcialabym, zeby moj tez pracowal Pracuje z koniecznosci, nie dlatego, ze tak wypada " Ja szczerze mowiac, tez gdybym mogla to bym nie pracowala, wolalabym spac do poludnia, czytac i robic wiele innych przyjemniejszych rzeczy, niestety nie jest to mozliwe jesli sie chce przy okazji w miare dostatnio zyc a nie wegetowac.

bo niektorzy to pracocholikami sa i bez pracy zyc nie potrafia ;) Zle, ze wtopil w pracy. Nie powinno sie tak postepowac. Ale moze troche za duzo od niego oczekiwalas ;) Pogadajcie spokojnie, a nie roztrzasaj na kafe ;)