czy walczylibyscie o taka milosc?

od pn-pt od dzieli was 300 km bo on pracuje daleko na weekendy wraca ale ma szkole zjazd co tydzien zajecia od rana do 20 magia relacji miedzy nami niesamowita, nawet przez telefon... facet niesamowicie wrazliwy...

ja tak mam:) a nawet troche wiecej kilosow:( ale za pol roku sie do niego wyprowadzam i mam nadzieje ze wszystko bedzie dobrze:)

jesli wiedzialabym ze to ten jedyny to walczylabym...ale skoropytasz to znaczy ze masz watpliwosci co do niego

wiesz co... ja mam chlopaka w polsce a ja w niemczech jestem... no wiem ze to bezsensu ale jak sie kocha...

---->nopytamse-może trzeba iśc na kompromis i zamieszkać bliżej siebie...mój facet mieszka blisko mnie i też nie zawsze się widzimy-bo pracujemy i on ma szkołę w weekendy...

jakies 2000km wiec nie widujemy sie za czesto, ale to milosc mojego zycia, a to nie trafia sie codzien, wiec warto sie troche pomeczyc, bo kiedy sie spotykamy ja wiem, ze nie czekalam na marne.

ehhhhh bo nie wiem czy przeskoczylisbysmy problemy, czy poradzilibysmy sobie ja bardzo bym chciala, on pewnie tez, ale ciagle mowimy ze jest trudno...

dlaczego bez sensu?:) wlasnie u mnie na odrwot, ja w polsce a on w niemczech mieszka:) warto sie pomeczyc zeby pozniej cieszyc sie soba dzien w dzien:)

u mnie tez bylo trudno niesamowicie:( myslalam ze nie wytrzymam widujac go co weekend.. wytrzymalam a teraz gorzej bo bede go widziec raz w mieciacu bo sie wyprowadza o wiele dalej...:(

widze ze cos nie jestes przekonana ze wam sie uda,z takim nastawieniem to rzeczywiscie odleglosc jest przeszkoda

wiecie bylo tak ze zaczynalismy cos pomiedzy nami juz 2 razy, wtedy on pracowal tam gdzie ja ale awansowal i musial zmienic miejsce pracy :( jestesmy z innych dzialow wiec nie ma opcji takiej zeby on mnie sciagnal do siebie, poza tym nie jestesmy razem zeby podejmowac wielkie decyzje o wspolnym mieszkaniu, poki co...

ja tak tesknie :(

ale bywa niesamowicie i wiecie co? chcialabym bardzo by on byl wlasnie tym jedynym, juz do konca :)

Ja bym walczyla wiedzac ze jest reslna szansa na ulozenie sobie w koncu zycia razem. Ja tez przezylam (ze szczesliwym finalem:))) milosc na odleglosc. Malo kto w nas wierzyl. Ja - Polska, on - Wlochy. Rok bylismy razem (bylam wtedy na sttypendium), rok na odleglosc i wlasnie podczas tej odleglosci ludzuie raczej stawiali na nas krzyzyk. Tymczasem my mimo odleglosci, tesknoty, nawet przejsciowych problemow w zwiazku przetrwalismy. Dzis jestesmy szczesliwym malzenstwem, takze mowie warto walczyc o taka milosc jesli jest naprawde szansa ze sie bedzie moglo byc razem.

nie. po chuj sie meczyc?! ja kiedy jestem w zwiazku musze widziec mojego faceta kilka razy w tygodniu. musze czuc i wiedziec ze kiedy bede go potrzebowac przyjedzie, pomoze. zreszta: zwiazki na odleglosc to shit. :o

to żałośnie ckliwe

agnesinkka -> gratuluje :)

Miłosc pokona wsyztko. Jelsi go kochasz, to to nie będzie przeszodą!

milosc pokona wszystko. co to za gowniane utarte frazesy. przestancie byc marzycielkami i idealistkami a zacznijcie byc realistkami. oceniajcie realnie szanse na szczescie.

Robaczku, a uwazasz ze tak nie jest?? Jak kochasz to stac Cie naprawde na duzo poswiecen. I nie mow ze to gowniane, utarte frazesy.

W moim przypadku milosc pokonala wiele: brak codziennego kontaktu, tesknote, przejsciowe problemy. Nie bylo latwo ale oboje czulismy ze warto sie pomeczyc przez ten rok. I nie pomylilismy sie bo teraz nie wyobrazam juz sobie bycia z kims innym tylko wlasnie z nim.

agnesinnka gratuluje:) ja odczuwam jego brak przy mnie, ja bym oczywisicie chciala go codziennie widziec, dotknac, czy pocalowac:( no ale sie nie da:) milosc nie wybiera:)