pocieszcie...

mam katastrofalnego doła...masakra... ja sie chyba nie nadaje do związku z mężczyzną... jestem wrażliwą młodą kobietą, dlugo czekałam,zeby coś ruszyło w moim życiu uczuciowym, bo wiadomo jak kazdy odczuwam potrzebe ciepła,milosci,bliskości... ruszylo- samo z siebie, tak po prostu, coś zaczelo sie dziać, zaczelam sie z kims spotykac, w sumie trwa to 2 miesiace, bylo mi dobrze,bylam radośniejsza,spelniają sie moje pragnienia.... no i teraz zastój-on odzywa sie coraz rzadziej,jakby niechętniej,coraz mniej... ja wiem wiem,pozytywne myslenie,nie przejmowanie sie itd....ale mnie kazda taka porazka boli,serce mi pęka, bo przekonuje sie coraz bardziej,ze jestem stworzona do zycia samotnie,bez mojej drugiej połowki.....a tak bardzo tego nie chce.... jednym slowem- KATASTROFA.......................

pocieszam:)

tulę

nie martw się, miłość nie musi być sensem życia.

zluzuj troche.. nie mysl o tym.. bo to o czym zaczynasz myslec.. zacznie sie dziac...

na sile nie da się zatrzymać miłości

nawet nie wiesz, jak bardzo chciałabym zluzować, i przestać koncentrować na tym uwage... tylko,ze dla mnie to uczucie rozwinelo sie juz na tyle, ze cieżko jest zluzować.. pozytywne myslenie,pozytywne myslenie,pozytywne myslenie, ale boje sie,ze przed snem mimo wsystko uronie pare łez do poduszki,tak po prostu,zeby to z siebie wyrzucić,przed nowym dniem...:(

nie szukaj dziury w całym. badz z nim, kochaj. samotnosc jest ok, ale potem tego kogos Ci braknie. powodzenia!