czy jeżeli na studiach nie spotka się tego jedynego.......

to potem jest już za późno?:( :( :( :(

jasne 3 dni po otrzymaniu dyplomu jest już po zawodach :o zostaje tylko połozyć sie do trumny i czekać na smierć :O dziewczyno, co Ty pie.... ja mam prawie 40 lat, chwilowo jestem sama ale nie mam takich dylematów :)) powodzenia i nie łap się byle czego bo to nie jest rozwiązanie.... przyjdzie dzień, przyjdzie miłość tylko musisz w to uwierzyć :))

Tak. Dlatego rzucaj się na pierwszego lepszego, póki nie jest za późno:P A tak poważnie, to studia, imprezy, wspólne przebywanie, pozwala zaobserwować zachowanie osób w rożnych warunkach. Więc możesz kogoś lepiej poznać, niż np. w pracy, gdzie każdy zgrywa kogoś innego, albo jest zajęty, albo zawsze jest elegancki i udaje kozaka Dodatkowo możesz znaleźć kogoś o podobnych zainteresowaniach i na podobnym poziomie intelektualnym. Co często w pracy jest niemożliwe...

Phhhhhhh... też coś! Na studiach to mi się nawet nie chciało zanadto szukać, powodzenia tak sama z siebie też nie miałam. Teraz zaś jestem w szczęśliwym związku.

jak do końca studiów nikogo nie znajdziesz to zacznij drugi kierunek i spróbuj jeszcze raz bo będziesz całe życie sama :p :D

Nie jest za późno Tyle ze nie tak łatwo. Na studiach jest najwięcej osób przeciwnej płci i wolnych. To matrymonialnie wiek najlepszych możliwośći. Ale jesteś kobietą. Później i tak jest wiecej kawalerów niż panien (choć już mniej niż w okresie wieku akademickiego)

:) pozniej jest trudno kogos znalesc ...ma sie wieksze wymagania....wszystko sie analizuje....:) ja mam 28 lat i juz 4 lata szukam :(

ale i tak najważniejsze jest to że później jest O WIELE mniejszy wybór. Jednak nic na siłę. Życie potrafi być nieprzewidywalne i żywiołowe :)

Tak, facet, jest więcej kawalerów, ale statystycznie kawalerowie po 35. roku życia to faceci bez wykształcenia, mieszkający na wsi lub w małych miasteczkach, słabo zarabiający, a stare panny po 35. to kobiety z wyższym wykształceniem, robiące karierę, mieszkające w dużych miastach. tacy ludzie raczej nigdy się nie spotkają. A jak spotkają, to się miną na ulicy:D Sa oczywiście wyjątki, ale trudno znaleźć porządnego, przystojnego, inteligentnego,zabawnego i dobrze zarabiającego faceta po 35. roku życia, który byłby samotny. W sumie to graniczy z cudem. Chyba, ze akurat 2 dni temu rozstał się z kimś.

To graniczy z cudem?:) A to dobre to może ja będę takim cudem:) Fajnie być cudem, nie powiem:)

zaczynam się już powoli załamywać... :( :( :( chyba czeka mnie pustelnicze ( czyt. - bez partnera:( ) do końca zycia......... w swojej "Samotni" widzę wszystko w czarnych barwach:(

* pustelnicze życie

A ile masz lat DoDoświadczonych? Na którym jesteś roku?

trzeba bylo wybrac sie na wydzial gdzie ejst duzo facetow :P

w tym roku 24 :(

Jestes dziewczyno po prostu glupia:O Jak w wieku 23 lat mozna byc zalamanym, ze nie spotkalo sie tego jedynego??

lata mam i na 5-tym roku jestem i łapę załamkę...

wisienka..... Jestes dziewczyno po prostu glupia Jak w wieku 23 lat mozna byc zalamanym, ze nie spotkalo sie tego jedynego? tez tego nie rozumiem

takie głupie gadanie, jak w wieku 23 lat mozna byc załamanym... można! jak kilku moich kumpli ma dzieci i żony a kolejne 70% stałe partnerki... A jestem sam cały czas :|

Jesli jestescie ladne, to nie macie sie o co martwic ;)

Ja mojego ukochanego poznalam na 4 roku ale zupelnie poza kregiem ludzi wsrod ktorych sie obracalam zwykle.

A mieliscie Wy kiedy partnera?

Kobity. Ja znalazłam niby na 1 roku wielka miłość, która na ostatnim roku poleciała z hukiem. Na szczęście. A na ostatnim roku znalazłam super faceta:)

miałam....

Osobom, ktore w wieku 23 lat wpakowaly sie w pieluchy mozna co najwyzej wspolczuc. Teraz jest czas na korzystanie z zycia, rozwijanie sie, podroze itp. Wykorzystaj najblizsze lata jak najlepiej umiesz, bo kiedys obudzisz sie i zdasz sobie sprawe, ze zmarnowalas mlodosc na umartwianiu sie...

to znaczy, ze nie jest tak zle. Moze poznasz kogos w pracy...

niby czas dobry, dwa kierunki studiów, kariera w wymarzonym zawodzie, wydawanie kasy na same przyjemności, ale... no właśnie, ale co z tego.

tu nie chodzi o skończenie studiów tylko przekroczenie pewnej bariery wiekowej, w której ludzie wchodzą już w związki małżeńskie czyli jest mniej kandydatów. A wymagania z wiekiem też rosną zwraca się uwagę na inne aspekty nie tylko uczuciowe.

ja też dwa kierunki--> też ciągnę dwa:(

"ja też 24" miało być;)