wplyw agresji na 11 m dziecko

w moim domu miala miejsce 3 razy okropna awantura, bilismy sie z mezem, szarpalismy, krzyczelismy i wszystko nad glowa naszej 11 m coreczki to bylo okropne:( dziecko plakalo a my walczylismy.. czasem krzyczelismy z dzieckiem na rekach taka awantura miala miejsce ze 3 razy martwie sie tak bardzo o moja coreczke, ze to jakos wplynelo na nia niekorzystnie, ze bedzie nerwowa albo ze nauczylo ja to agresji.. ze to co widziala juz nigdy nie zapomni i kiedys sie na niej odbije:( blagam wypowiedzcie sie na ten temat bo zwiariuje wczoraj odeszlam od meza, taki uklad nie mial szans i niszczyl tylko nasze dziecko, mam nadzieje ze nie jest dla naszego dziecka za pozno:(( siedze przed kompem i rycze, nie dlatego bo odeszlam od czlowieka z ktorym bylam 9 lat tylko dlatego ze te 3 olbrzymie awantury mogly wyrzadzic szkode temu dzieciatku

hej:) jesli teraz dziecko bedzie mialo poczucie bezpieczenstwa cisze i spokój to dziecko zapomni o tym wydarzeniu.Najgorsze sa ciągłe powtarzajace sie wydarzenia,batomiast dzieciatku możesz mówic że ludzie czasami się denerwują na siebie,wiem ze dzieciatko jest malutkie,ale wbrew pozorom może zrozumiec.Najwazniejsze jest to abys w przyszłosci znalaza partnera który pokocha Ciebie i Twoje dzieciatko,dzieki tmu dziecko będzie widziało zdrowe relacje między dorosłymi.Moi rodzice sie rozwiedli jak mialam 3 latka,pamietam awantury z okresu jak miałam 2 latka,wczesniej nie,moze tylko neicheć do ojca.Fakt faktem leczę sie a depresje,niemniej nie sdze aby akurat te wydarzenia miały tutaj szczególny wpływ.Dodam jeszcze ze zrobiłaś tyle ile potrafiłaś,nie miej do siebie pretensji o nic a dzieciatko będzie szcześliwe.Pozdrawiam

To jest tak, jeśli takie incydenty będą się powtarzały z jakąs tam regularnością to może się w przyszłości cosik ujawinić. U nas, kilka razy zdarzyło się, że się ściełam z meżem i krzyknęłam na niego a on na mnie, raz się ostro ściełam z bratem i do tej pory, choć już coraz rzadziej, jak krzyknę po męża (żeby przyszedł czy coś przyniósł) mała potrafi się rozpłakać :( Z tego co się dowiedziałam, że jak dziecko będzie miała po takich przeżyciach nanoszone na siatkę osobowości dobre wpływy to te parę razy zostanie zapomnianych i niczym się nie objawi...Teraz staraj sie zapewnić małej jak nawięcej czułości, duzo ją przytulaj, całuj i rob co mozesz, żeby czuła tylko miłość i dobre emocje :) Myślę, że podjęłaś dobrą decyzję, a malutka tylko skorzysta na waszej rozłące. Pozdrawiam i życzę wszytskiego dobrego :)

Kilka lat temu na zajęciach z Patologii Społecznych przerabialiśmy temat dysfunkcji rodzin.Wniosek ogólny był taki, że wszystko to piękne ładne regułki i gdyby dopasować do nich którąkolwiek rodzinę to okazałoby się, że każda rodzina jest mniej lub bardziej dysfunkcyjna. Znam rodziny Psychologów (mąż i żona), gdzie jedno stale wytyka drugiemu błędy wychowawcze. Przy dzieciach. Wniosek? Nie ma ani jednej rodziny idealnej nawet, jeśli tę rodzinę tworzą specjaliści z dziedziny relacji międzyludzkich.Kłóciliście się z mężem ostro, to fakt ale myślę, że mała nie zapamięta tego.Ktoś już dobrze wspomniał - najważniejsze, by zachowania nie były powtarzane. Lepsze dla rozwoju dziecka jest posiadanie mamy i taty, którzy się nie kłócą, bo mieszkają osobno - niż dom, do którego nie chce się wracać.Nie da się ustrzec dziecka przed wszystkim, nie ma się co obwiniać, każdemu zdarzają się bardzo nerwowe sytuacje, nie nad wszystkim da się zapanować.Na rozwój dziecka najbardziej wpływają pierwsze trzy lata jego życia - nie rok. masz więc jeszcze minimum 2 lata na to, by nauczyć córkę, że w domu jest spokojnie i ciepło :-)