czy wszystkie kochałyście swoje dzieci od samego poczatku?

czy może musiałyście do tej miłości dojrzeć, przyszła z czasem?

z tego co wiem, to moja mama \'zakochała\" się we mnie dopiero jak miałam 7 miesięcy :-D

:) ktoś jeszcze? chodzi mi przede wszystkim o ten pierwszy czas bycia mamą. Co wtedy czułyście?

Cóz to za pytanie.....oczywiście,że od razu.

jackpot79 normalne pytanie.Czasem zdarza sie chocby parodniowa depresja poporodowa.Slyszalas kiedys o takim terminie?:-o

ja nie od razu:P:P

ja od razu,mała była długo wyczekiwana,ale mam koleżankę,która swoje dziecko naprawdę zaczęła kochać po kilku miesiącach.Nie uważam,żeby to było nienormalne

Dla mnie \"cóż to za pytanie\",czy na tym forum juz nic nie mozna napisać???

ja zakochałam się w małęj od pierwszego wejrzenia, ale to nie była jeszcze taka miłość jak jest teraz. Na początku było z mojej storny więcej strachu i bezradności o małą, tak naprawdę to miłość do niej cały czas we mnie rośnie i dojrzewa.

ja jak juz planowalam ciaze to wyobrazalam sobie moje dziecko i czulam taka ogromna milosc,teraz jestem w 38tyg c i dalej kocham moje malenstwo

Ja owszem, prawie od razu, ale faktycznie musiałam najpierw okrzepnąć, dojrzeć do tego. Początkowo, po porodzie, ciąle wpatrywałam się w moją córeczkę i czułam sie jak podczas zakochania, niesamowicie pobudzona. Mogłam nie spać, tylko na nią patrzeć. Chyba wtedy zaczęłam ją coraz bardziej kochać. Podczas ciąży było inaczej, cieszyłam się, że będę miała dziecko, ale nie czułam miłości. Dziecko w brzuchu było dla mnie abstrakcją. Myślę, że gdybym zaszał w ciążę po raz drugi, moje uczucia byłyby bardziej sprecyzowane od początku. Teraz córka ma 6 miesięcy, kocham ją bardzo mocno, ale jest to miłośc zupełnie inna niż np. do męża. Dlatego nie mogę powiedzieć, że kocham córkę czy męża bardziej. Kocham mocno oboje, ale nie tak samo.

:( początek był trudny miała się juz za wyrodnę matkę przyszło z czasem

ja w ciazy nie czulam wiekszej milosci do małej. tzn wiedzialam ze jest nie chcialam zeby cos zlego jejs ie stalo dbalam o nia... ale... prawdziwe uczucie pojawilo sie dopiero jak ją zobaczylam... wtedy oszalalam :D:D:D

ja mam 7-miesiecznego maluszka i caly czas sie miotam pomiedzy ogromną milością do małej, a tesknotą za wolnością i czasami, kiedy byłam odpowiedzialna tylko za siebie i prawdę mówiąc z zazdrością patrzę na mamy, które bez mrugnięcia okiem poświęcają każdą minutę dziecku i są tym bezgranicznie szczęśliwe pozdrawiam :)

Moja córka była bardzo wyczekiwanym dzieckiem, całą ciążę myślałam tylko o niej, z wielką miłością i czułością, nie mogłam doczekać się jej narodzin. Gdy się już urodziła, przeżyłam szok - nie potrafiłam się cieszyć, opieka nad nią mnie przygnębiała i przerastała, czułam się \"zakładnikiem\" własnego dziecka. Dziś wstydzę się tamtych odczuć, ale już tego nie zmienię. Moje dziecko od urodzenia miało temperament i charakterek i tak sobie myślę, że grzeczne dzieci łatwiej się kocha i ta miłość szybciej przychodzi. Płacę za tamten \"grzech\" wysoką cenę - gdy jesteśmy same z córką, jest ok, ale gdy w domu jest mąż lub babcia, dziecko nie chce być ze mną, mam wrażenie, że mnie odtrąca. Jak biorę ją od męża, to strasznie płacze i się do niego wydziera. Jest mi wtedy ogromnie przykro i gdybym tylko mogła cofnąć czas, poszukałabym dla siebie pomocy i lepiej przygotowała się do macierzyństwa. Dziś moje dziecko jest dla mnie najważniejsze i zajmuje pierwsze miejsce w moim sercu, mimo że ja w jej sercu jestem na dalekim trzecim :(

ja bedac w ciazy wydawalo mi sie juz kocham bardzo swoje dziecko, a po porodzie okazalo sie ze przxez pierwsze dni bylam tak skolowana ze nie wiedzialam jak mam okazac ta milosc :/ potem przyszlo z czasem z dnia na dzien coraz bardziej je kocham i coraz mocniej, ale faktycznie jak nie moge sie wyspac, jak caly czas placze to mam niekiedy nutke tesknoty za dawnym zyciem... aczkolwiek nigdy bym nie powiedziala nawet w takich momentach ze synka nie kocham po prostu milosc wszystko wybaczy:)