TĘSKNIĘ

ja nie zostawiam wiadomosci. nie chce go 'meczyc' swoja wszechobecnoscia. Poza tym nieutrzymywanie kontaktu jest latwiejsze

ja tez nie chce zameczac... w ciagu 2 miechów, gadalam z nim 3 razy... to chyba niewiele... ale chcialam spróbować zobaczyc co on powie... wywalilam jego gg , ale znow dodalam... załosna jestem

u mnie to on się odzywał, chciał po przyjacielsku... tłumaczyłam mu długo, że ja tak nie mogę, aby w takim razie nie dzwonił, tak będzie łatwiej dla mnie....... wcale nie jest łatwiej..... i dalej czekam aż zadzwoni..... ale już nie zadzwoni..... już za dużo czasu minęło..... już pewnie zapomniał......

hm... moze mu napisz sms... czy jeszcze o tobie pamieta, nie masz juz nic do stracenia ...

moj tez powiedzial ze chce po przyjacielsku. ale do tej pory ani slowa. moze to i lepiej. ja po przyjacielsku nie potrafie. Jak nie moge z nim byc to obok niego tym bardziej.

nie napiszę, nie..... dokładnie być obok..... on już może żyje innym życiem.....

zresztą jest inteligentym facetem i wie, że wszystko zależy od niego..... że go kocham...

a moj nic mi nie powiedział :( Nie mam sily na zycie ... udawanie i patrzenie jak wszyscy moi znajomi sa szczęśliwi... tylko ja...

porzucona jak dlugo jestes sama?

moj tez wie co czuje, i wie, bo mu powiedzialam, ze nie potrafie byc obok niego i patrzec z daleka. Teraz obydwoje zyjemy innym zyciem, w swoich starych swiatach. :(

a jakbyście zareagowały, gdyby po miesiącu całkowitej Waszej ciszy on napisał, że zakochał się nieszczęśliwie w kimś innym, spotyka się z nią ale ma nadzieję, że to mu przejdzie i macie pogłoski, że On jednej konkretnej dziewczyny na oku nie ma, najwyżej spotyka się z paroma?

nie widziałam (nie czułam) go 2 mies nie słyszałam 1 mies

nadziejo - my też żyjemy w swoich światach, w dodatku w dwóch tak różnych światach...

nie mozna zyc swoim zyciem 2 miechy po rozstaniu...

nie macie wrazenia ze faceci sa latwi w obsłudze, ale potrzebuja wiecej czasu zeby zrozumiec jakies fakty..?

zyje sie swoim zyciem- w ktorym nie ma juz tej drugiej osoby. Juz nie wiesz co robi w danej chwili, jak minal mu dzien, jak sie czuje..nic o nim nie wiesz wiec to jest juz inne zycie.

moze bedzie tak ze oni to przemysla to i wroca do nas... Miłość isnieje wiec jesli my sadzimy ze ona nas spotkala... to nie moze byc tak ze to tak latwo od nas odejdzie... ja chce w to wierzyc ...

od dwóch miesięcy nie używam moich ukochanych perfum...... tak bardzo mi się z nim kojarzyły :(

"to jest juz inne zycie"- to już co najwyżej koleżeństwo. Mnie też ciężko, ale mój zachował się chyba podle informując mnie o tym, co napisałam powyżej :(

nadziejo - dokładnie....... nic o nim już nie wiem...... a nasze życia były tak różne nim się poznaliśmy... ąż dziw, że się poznaliśmy, teraz myślę że od początku to było skazane na porażkę...

to co robimy? bedziemy udawac ze zyjemy i jestesmy happy?

a u nas pełno podobieństw, aż dziwne to było.

dziewczyny a ja wiem co On robi... wiem gdzie bywa.... wiem ze nie chodzi do swoich znajomych bez ktorych nie mogl wczesniej sie obyc... wiem ze siedzi duzo w domu ... tak jak ja :(

porzucona-mialam bardzo podobnie. w ogole nie planowalam tego, nawet nie mysklalam ze poznam kogos w najblizszym czasie. A roznilismy sie doslownie wszystkim. Ale ta roznica tak nas do siebie ciagnela.

heh moje zycie tez sie różniło od jego , ale tez sporo nas laczylo... poznalismy sie tez przypadkiem...

ingga - to u ciebie jest inaczej niż u mnie, ja wiem tylko tyle co na początku już wiedziałam...... że on żyje już własnym życiem... a ja siedzę i płaczę po/za nim

ingga- I dobrze ci z tym ze wiesz gdzie jest i co robi? A co bedzie jak sie dowiesz ze sie zakochal. nie mozesz myslec ze siedzi w domu duzo i miec nadzieje ze zaluje rozstania bo to cie tylko bedzie niszczyc. odciecie sie jest najlepsze A kolezenstwo jest mozliwe tylko wtedy gdy zadna ze stron nic juz do siebie nie czuje. W momencie gdy ktos dalej jest zaangazowany utrzymywanie kontaktu nie ma sensu. Łatwiej jest sie odciac na dobre. Bardzo boli ale przynajmniej nie zyje sie w swiecie zludzen :(

ja tez placze... taka niemoc mnie ogarnia...ze tylko placz mi zostaje :( z nim sie wszytskie moje marzenia wiazaly... ja teraz nie mam po co zyc... nie mam celu... nie bede miala tego czego w zyciu najbardzej pragne... nigdy :(

nas podobieństwo odepchnęło od siebie. Trzeba się jednak od siebie różnić choćby sposobem bycia. Ale dobra już nie wtrącam się w Waszą dyskusję. U mnie zdecydowanie skończone, nie raniłby mnie tak, gdyby mnie nawet jeszcze szanował, jestem już nikim dla niego.

nadzieja - dokładnie nas też ciągneły te różnice, to znaczy mnie na początku przestraszyły, a jego od początku fascynowały, ale fascynacja to trochę za mało dla nas... już nie te lata ...