Jak nie dam nam dziecka będę dla Ciebie bezwartościowa nie skomentował

Wyszliśmy od lekarza, okazało się, że będą trudności z donoszeniem ciąży. Padło z mojej strony stwierdzenie jw. Mój partner nie skomentował tego. Od kilku dni żyję jak w transie. Znów zaczynam wokół siebie budować skorupę. Zazdroszczę ludziom, którzy w związku mogą się oprzeć na partnerze, mają tą pewnośc, że partner zawsze będzie wspierał - szczególnie w tak trudnych chwilach. Czeka mnie jeszcze wiele miesięcy walki, niekoniecznie wszystko zakończy się sukcesem. Potrzebuję poczucia bezpieczeństwa i wsparcia. Nie dam rady walczyć sama. Skąd brać na to siłę? Jak teraz mam postąpić?

a ile macie lat? Długo jestescie razem? to była wpadka? napisz więcej? mieszkacie ze sobą?

Jemu może jest tak samo ciężko jak tobie, może lepiej pogadajcie o tym niż masz się teraz zadręczać sama. Też byłam w ciąży i często chodziłam do szpitala na podtrzymanie i wiem,że mojemu było ciężko. A nam kiedy jesteśmy w ciąży burzą się chormony,że aż miło sama nie raz sobie wstawiłam jakiś film i bez sensu ryczałam. Tak więc głowa do góry .. On cię kocha

Ponad 5 lat jesteśmy razem, wychowujemy już jedno dziecko (sześcioletnia córka) gienia benia - ale partner Cię wspierał, jego pomoc była dla Ciebie ważna?

a ile macie lat? to wasze wspólne dziecko> jestescie małzeństwem?

Po co mówisz takie rzeczy, a potem cierpisz? W średniowieczu żyjemy, czy co?

Nie jesteśmy małżestwem, pobieramy się w przyszłym roku. Powiedziałam tak, ponieważ przez całą drogę nie usłyszałam ani jednego zdania, które świadczyłoby o tym, że będę miała jakiekolwiek wsparcie. Rok wcześniej przechodziłam operacje i nie pomagał mi, stwierdził, że to nie jego problem. Teraz problemy się odnowiły, lekarz kazał powtórzyć badania, zabiegi itp ale ciąża jest pod znakiem zapytania. Nie wiem nawet, jak zacząć rozmowę.

Marta_84_ Nie jest biologicznym ojcem, zbliżamy się do 30 stki.

Jeju to po co z nim jestes, jak nie dba o cibeie, nie wspiera cię? On nie ma serca:O

a on chciał pragnie tego dziecka? czy tylko ty chciałas moze dramatyzujesz a co miał ci powieidzec

sama troche głupio zapytałas szczerze mówiąc

Jakby mi chłop powiedział, że nie będzie się mieszał w moje pobyty w szpitalu i choroby, bo to NIE JEGO PROBLEM, to tego samego dnia bym mu spakowała walizki i wystawiła za drzwi

czego głupio zapytała ? ma podstawy, żeby sądzic, ze tak własnie jest - sądząc po jego akcjach

Bo to jedyna jego wada:) jest wspaniałym ojcem, wesołym, szczerym człowiekiem - kocham go szalenie:) to ja jestem denna:(

Medmoiilselle a Ty tez bylas w podobnej sytuacji?? Wspieral Cie ktos w trudnych chwilach. Bo ja mimo milosci do mojego partnera wiem ze nie za bardzo moge na niego niczyc

wydaje mi sie że saam sie nakręcasz troche to normalne że każdy z nas potrzebuje ciepła i zainteresowania ale podejmujac decyzje o dziecku chyba oboje tego chcieliscie

Miałam operację usunięcia 10 cm torbieli jajnika:O Mój facet (jeszcze nie narzeczony, jeszcze nie maż) był przy mnie, przed operacją, po operacji, siedział przy moim łózku, odebrał ze szpitala , niósł moje rzeczy... To był wielki test. Wstydziłam sie bardzo tej operacji, szytego brzucha i tego jak wyjęli mi cewnik i musiałam sikac przy nim na basen:O myslałam ze sie ze wstydu spalę, nie mogłam chodzić a chciałam isc do wc... koniec z końców poprosił bym usiadła na basen i na swoich rękach mnie opuscił, pomógl... pomyslałam wteyd ze jednak mnie kocha. Dzis jest mezem. wiem ze moge na niego liczyc to bardzo wazne. Jkaby wteyd zawiodł.. nie byłabym juz z nim.

On bardzo chce mieć dziecko, ja zresztą też o tym marzę. Onk3 - myślałam, że mi powie, że kocha mnie bez względu na to, jak się to wszystko potoczy, że będzie mnie wspierał i że mam dla niego duże znaczenie. Podejmując decyzje nie wiedzieliśmy o problemach, jakie sie tym wiążą.To jak nie dam rady donosić dziecka to faktycznie jestem bezwartościowa?

Mademoiiisellle marzę, żeby też mieć taką pomoc z jego strony. Jak z nim o tym porozmawiać teraz? Powiedzieć, jak wielkie znaczenie miało dla mnie jego milczenie?

jak ci trudno porozmawiać, to napisz mu to w liście

tak szczerze, od serca? Pisać o swoich obawach czy po prostu wybadać, co on o tym myśli?

jak go tak kochasz to normalnie z nim porozmaiwaj o swoich odczuciach

Nie wybadac, tylko powiedz, jak sie poczułas, jakie masz odczucia, że masz wrazenie, że nie jesteś dloa niego ważna itd., to, co sama odczuwasz - zeby wiedział, jak odbierasz jego zachowanie. Potem mozesz też poprosic, zeby sie ustosunkował

Przepraszam, za tą przerwę w dyskusji, ale w trakcie pracy zawieziono mnie do szpitala. Oczywiście po kilku godzinach męczarni i stresów usłyszałam od lubego, że ze mną to tylko kłopot...:( Dziękuję serdecznie za rady, ale w tej sytuacji ciężko mi będzie z nim szczerze porozmawiać