mam przemyślenia

chyba pisze to bardziej dla siebie swoje życie mógł bym podzielić na etapy które poprzedzane jakimś wyjazdem trwają prawie idealnie 7 lat i czym jestem starszy tym dalej jadę ciekawe gdzie mnie to wszystko zaprowadzi bo kiedy to się mogę domyśleć najpierw wyjechałem na zadupie ale to się nie liczy miałem wtedy 2 lata i pamiętam to tylko urywkami tam spędziłem dzieciństwo udane zresztą w wieku 7 lat wyjechałem na mniejsze zadupie i powiem wam że moi rodzice żyją tam do dziś i bardzo lubię tą osadkę ale żyć bym tam nie chciał życie dziecka super zwłaszcza na zadupiach zawsze jest gdzie pójść i co robić w wieku 15 lat no i tu jakaś rozbieżność ale narzucona przez ministra oświaty gdyż ponieważ ze względu na to że 8 klasę kończy się w tym a nie w innym wieku więc wyjechałem na koniec świata do internatu po po pół rocznej nauce wróciłem jak bocian na na wiosnę ale wyjazd był i rospoczołem życie nastolatka fajny okres ale nie pamiętam żadnego sylwestra z tamtego okresu z wiadomych przyczyn 21 lat i kolejny wyjazd armia i już nic ojczyźnie nie jestem winien nic zaraz potem wyjechałem z moją dziewczyną do dużego miasta ale rozpoczeło sie rocznymi przygodą z zielonym kolorem w sumie tak zaczołem samodzielne życie dorosłe też było fajnie no i wiek 28 następny wyjazd tym razem do UK i co sie wydarzyło małżeństwo mi się rozpadło wszystkie plany się jebły ciekawe co mnie czeka w tym siedmiolecie i gdzie wyjadę w wieku 35 lat ale czuję się wolny nikt mi nie mówi co mam robić i robię co chcę może nie odczuwam tego aż tak intensywnie kiedy wyszedłem z naszej ukochanej armi bo to jedna z piękniejszych chwil w moim życiu po raz pierwszy poczułem sie wolny i wysiadając najebany jak samolot z pociągu śpiewając jakieś durne piosenki na przemian taplając się w śniegu bo to zima była czułem euforię wolności że aż płakałem z zachwytu no nie aż tak teraz się czuję ale wolny jak dzika świnia :D

Nie do końca pier.../ Czasami trzeba przejść przez wszystkie etapy życia żeby coś drgnęło,żeby mogło sie zmienić. Nie zawsze od razu jest lepiej może trzeba poczekać.Stanąć z boku i spojrzec przez palce na to co juz za nami na lata które mineły i juz nie wróca.....

może spróbuje opisać swoje życie :) jak to się zaczęło mama poznała ojca no i wiadomo co dalej było ona przyjechała do koleżanki ze szkoły na wakacje no i poznała tam mojego ojca potem on jeździł do niej no i hajtneli się pomijając fakt że nie była to zbyt dobra decyzja matki to oki jej koleżanka później wyjechała do niemiec raz przysłała nam paczkę z paczki pamiętam szampon zielone jabłuszko miałem wtedy z 3 lata i od tamtej pory uwielbiam szampony o zapachu jabłkowym :) najpierw urodziła się moja starsza siostra owoc miłości a po 4 latach ja świadoma decyzja mało pamiętam z okresu kiedy jeszcze mieszkałem w osadce do której dane mi było wrócić w wieku 7 lat ups kłamstwo to było w wieku 8 lat pamięć mnie zawodzi czy co jedna scenę pamiętam moja babcia trzymała szynkę na strychu i ulubionych wnuków zabierała tam i odkrajała kawałek , dane mi było być w tym gronie :) i rajstopy nienawidziłem ich brałem nożyczki i dokonywałem sabotażu robiąc dziury na kolanach już wtedy nie chciałem się poddać ogółowi i lubiłem być ubrany po swojemu co oczywiście kończyło się laniem , Mama była bardziej uparta niż ja chodziłem dalej w rajstopach i wszystkie miałem pocerowane na kolanach w wieku około 2 lat wyjechałem na zadupie ojciec dostał tam prace jako rybak na zadupiu spędziłem dzieciństwo piękne czasy :)