rocznica ślubu po zdradzie

aha. odpowiedzialas juz:) ciezko bedzie ale tak jak mowie jesli mu nie wybaczysz do konca to to sie moze rozpasc mimo wszystko czego nie zycze

to nie jest tylko związek, to jest małżeństwo

To tez zalezy od tego czy ta druga osoba zdaje sobie sprawe z tego co zrobila czy zaluje czy sie stara wszystko naprawic. Niecaly rok to jeszcze malo czasu minelo.To jest jeszcze swierza sprawa. Jezeli minie juz jakis czas i bedziesz widziala ze maz sie naprawde stara i zaluje to bezie ci latwiej.

no tak przez ostatnie kila miesięcy

ja bym sie brzydziła

ja już to widzę, ale to jakby ciągle nie jest wystarczające zadośćuczynienie

a co byloby wystarczajacym zadosuczynieniem?

do : a uprawiacie seks Tez kiedyś tak myślałam

właśnie sama nie wiem co mogłoby być zadośuczynieniem wystarczającym, naprawdę nie wiem

nigdy nie bedzie tak jak kiedys,to na pewno.Ale jesli sie kochacie i on sie naprawde stara to moze na prawde zaluje. A czasu musi uplynac jeszcze wiele zebys sobie z tym jakos poradzila.Oczywiscie nie sama maz musi ci pmagac w tym. Moze zapiszcie sie na jakas terapie?

nie byłam w takiej sytuacjai, ale teoretyzując, wydaje mi się, że jeśli już bym się zdecydowała zostać z facetem, który mnie zdradził, to musiałbym wiedzieć po co - a zostaje się po to, żeby spróbować naprawić, zbudowac raz jeszcze. Zatem jesli zdrada nie miałaby miejsca stosunkowo niedługo przed rocznicą (bo wiadomo, że jeseśmy tylko ludzmi i pewnych rzeczy nie da się jednak przeskoczyć, mimo wszystko) , to wydaje mi się, że próbowałabym podejśc do tego w normalny sposób i jakoś zaznaczyć to, że jednak jest to ważna dla nas rzecz. Na chwilę obecną mam wrażenie, że pewnie nie byłoby to zbyt wylewne, ale chyba bym się starała. Nie wiem natomiast czy by mi się to udało zrobić tak, jak należy - wyrzuty to straszna rzecz, a w takich chwilach dają o sobie znać najmocniej. Ale mimo wszystko myślę, że warto spróbować, bo w końcu po to się zostaje z kimś, kto zdradził

myślałam o terapii,ale różne opinie o tym słyszałam. Jednym pomaga, drugim szkodzi

Najgorsza kara dla niego bylo by Twoje odejscie,ale jesli go kochasz i zdecydowalas sie zyc z nim dalej musisz sobie jakos poradzic.

ja mialam rocznice slubu ...po miesiacu od inf o zdradzie zazadalam wyjazdu nad morze z dzieciakami to byly takie male wakacje a ten dzien byl normalny bez żadnych kwiatow sztucznych kolacji prezentow bo pewnie rzucilanbym mu je w twarz itp tylko plaza morze i ja :) on sie moze postarac o cos ciekawego ty sie po prostu na to zgodzisz :) druga rocznica po...to juz byla wspolna kolacja z dizecmi za miastem z roku na rok jest coraz normalniej :)

tyle, że to nie było małżeństwo, a wieloletni związek. najpierw zerwałam, potem długo męczyłam się próbując wybaczyć, ale cały czas miałam poczucie że jestem 'gorszą', 'frajerką', że on mnie zdradził i dalej mnie ma, że postawił na swoim, kupi troche kwiatow i znowu będzie ok. W pracy pojawił się nowy kolega, dość przystojny, podobałam mu się. Postawiłam mojemu facetowi ultimatum - albo pozwolisz mi przespać się z tym facetem, albo odchodzę. Było ciężko. Ostatecznie, pozwolił. Romans trwał niecałe dwa tygodnie. W domu burza targających nami emocji, krzyki, pretensje, upokorzenia. A potem... spokój. Wyrównałam rachunki i czułam się wolna, czułam, że przeszłość można w końcu zostawić za nami.

bez sensu jak male dzieci.

cała ja* ----> bez sensu??? A niby dlaczego bez sensu??? Przede wszytkim liczy się skutek, a w tym wypadku był dobry. Może właśnie to był jedyny sposób. Lekarstwo jest wtedy dobre, kiedy pomaga, a nie kiedy ładnie wygląda lub smakuje!!!!

klaudka u niej jest ok i ona czuje sie wolna? a on? nie wiadomo czy takie cos jest dobrym lekarstwem, nie wiem. to jest wet za wet a nie proba odbudowania czegos

owszem, jak małe dzieci W ogóle dorośli ludzie w zwiazkach czesto zachowuja sie jak dzieci - chcą mieć kogoś na własność, na wyłączność, cieszą się, kiedy ten/ta drugi jest od nich zależny, starają się podporządkować sobie partnera, lub uzależniają się od niego emocjonalnie... nie ukrywajmy, większość ludzi nie jest dojrzała/zrównoważona/samowystarczalna. Łakniemy desperacko miłości, a z drugiej strony nienawidzimy jej za silne emocje - przywiązanie, ból w przypadku rozstania, wywołuje. I nie wszystko co związane z miloscia jest ladne, altruistyczne, kolorowe. Bo to też zazdrość, nierzadko złość z powodu uczucia, ktore nas w pewien sposob zniewala, chęć odegrania się.... Mało kto kocha miłością Boga czy Matki Teresy.

i kiedis moze sie to odbic na ich zwiazki. A co jak on zdradzi znowu?Ona tez?I tak w kolko?

obawiam się tego lekarstwa, bo łatwo stracis szacunek do samej siebie

Wet za wet... moim zdaniem był potrzebny. W przeciwnym razie cały nasz związek opierałby się na moim poczuciu jakiejś słabości, bycia 'tą gorszą i wykorzystaną'... próbowałam wybaczyć wcześniej, ale nie byłam w stanie. W każdym geście czułości czułam swoją niższość, chciałam, żeby wiecznie starał się mi to zrekompensować, poniżał się, żebym to ja miała go w garści a nie on mnie... Nie powiem, tamten okres był niesamowicie burzliwy, i nie chce nigdy w zyciu przezywac takich emocjonalnych 'jazd'. Ale była to burza, ktora oczyscila atmosfere. Zburzyła doszczetnie zarowno to co bylo dobre, jak i zle - moje poczucie niższości, jego kontrolę sytuacji, uwolniła skrajne emocje. A potem, na tych ruinach, zaczelismy budowac od nowa. Bo chcielismy. I teraz jest dobrze.

miałam chęć odegrania się , zaraz jak się dowiedziałam. Potem ochłonęłam. Najgorsz dla mnie jest utrata wiaryw jego dobroć. Dobrzy ludzie nie zdradzają.

oj zdradzaja. czlowiek jest tylko czlowiekiem i ulega pokusom.Niestety

do byłam w podobnej sytuacji Coś jest w tym co piszesz, myslę podobnie i też uzyskałam zgodę na taki odwet, ale się nie zdecydowałam tego zrobić

mysle ze przerwa w zwiazku ---> tak, nie wiemy jak on się czuje, ale on wcześniej swoje zrobił i wybacz, ale w takiej sytuacji ona miała prawo zadbać o to, żeby wyleczyć swój ból. Wybrała taki sposób, nie ma co wnikac, dlaczego - widocznie dla niej akurat on był odpowiedni (każdy z nas jest inny). Jej facet nie musiał się zgodzić, w końcu zapytała go, dała mu wybór. Zgodził się i dalej trwa w tym związku (jak przypuszczam), więc widocznie dało jakiś efekt. Wiesz, wet za wet czasem bywa własnie lekarstwem. Każdy związak jest inny i tak jak napisałam wczesniej - lekarstwo ma być skuteczne, a nie mieścić się w normach a co do tego, że to dziecinne - no i co z tego???? A rżnęcie się na boku, bo się nie umie rozporka utrzymac na wodzy, to niby jakie jest??? To tez jest szczeniackie zachowanie ... Człowiek jest niestety istotą ułomną - tak samo jak dzieci potrafią być okrutne, matki wyrodne, tak i dorosły człowiek czasem bywa " duzym dzieckiem"

ja też próbowałam odbudować małżeństwo po zdradzie. szczegolnie upokarzajace było dla mnie to, że wydawało mi sie, ze bardziej staram sie, niz moj niewierny mąż... Podobnie jak 'bylam w podobnej sytuacji' miałam ciagle poczucie nizszosci, tego, ze on mnie oszukał, okłamał, zdradził, a teraz stara sie udobruchac jak gdyby nigdy nic... Chociaz zalezalo mi na tym malzenstwie (dziecko), to sytuacja była ponad moje siły. Wieczne wypominanie, poczucie ze on jeszcze nie wystarczajaco zadoscuczynil, chec wymierzenia kary... to było wszystko chore. Odeszłam po ośmiu miesiącach. Do zdrady 'za kare' nie posunelabym sie, ale wybaczyć (tak, by w sercu nie chowac urazy) tez nie jestem w stanie.

tak klaudko zgadzam sie ztym co piszesz ja po prostu mysle ze dla mnie to byloby dobrym sposobem i tyle chocby dlatego ze nie mialabym sama do siebie potem szacunku

no właśnie o ten szacunek wszystko się rozbija, bo jeśli zrobię taki krok, to czym lepsza będę od niego? to ze zrobię to z zemsty też nie wpłynie dobrze na moje poczucie własnej wartośći. Nie chcę przez resztę życia myśleć o sobie że jestem mściwa.

mysle ze przerwa w zwiazku ---> ale to jest zupełnie normalne :) Każda z nas jest inna, każdy związek jest inny. Najważniejsze, żeby umieć znaleźć lekartswo właśnie odpowiednie dla siebie. Dziewczyna, która opisała to, o czym "rozmawiamy" wybrała akurat takie - fakt, może i dosc kontrowersyjne, odważne, ale jednak odpowiednie dla niej ( może również dla jej związku i faceta - pewnie to się jeszcze okaże). I choćby za to mozna jej pogratulować ;) to nie jest łatwa sprawa samemu być dla siebie lekarzem, ale prawda jest taka, że czasami bywa tak, że jeśli sami o siebie nie zadbamy, nie zrobi tego tym bardziej nikt inny :)