Czy będąc w związku można mieć swoje życie?

Czy mogę np. mieć swoich znajomych i sama z nimi wychodzić? Czy np. wyjeżdżając służbowo muszę zapraszać jako osobe towarzyszącą swojego faceta? Nie moge bawić sie sama? Nie mówie o zdradzaniu ani zagywjach nie fai, tylko o zwykłym bawieniu sie, imprezach. Czy też - jako kobieta, która bardzo młodo zaangażowała się w związek ze starszym facetem, mam prawo mieć o to żal do życia? Że nigdy nie będę mogła sie bawić, mieć swoich znajomych, swoich małych drobnostk, ucieczek przed życiem? (mimo że facet z którym jestem ma za sobą kilka lat balowania i pięknej młodości?) Czy ja też mam prawo żądać "wyszalenia się"? Kto powiedział, że będąc azem, trzeba tylko danej osobie poświęcć swój czas? Rezygnować z pasji, z możliwości np. zarabiania pieniędzy, uprawiania częściej sportu, wysypiania się (żeby nie zapieprzać 20h/dobę przez tydzień po to, by w weekend móc sie zobaczyć? Jestem tak skołowana... Niby wiem, co jest ok, ale On twierdzi inaczej... A nie chce się opierać tylko na swoim zdaniu... pomocy

Uwazam ze TRZEBA miec swoje zycie!!!

miało być "zagrywkach nie fair" przepraszam za błąd

Oczywiście , że można, nawet trzeba :)

Zwiazalas sie ze starszym facetem i juz twoje zycie sie skonczylo? Zartujesz sobie??? Powinnas robic to co lubisz i co TOBIE sprawia przyjemnosc.Masz jedno swoje zycie...jego zycie jest jego zyciem..Kurva sorry ale nie moge pojac jak mozna tak myslec???

Tak, tak... będąc w związku trzeba zapomnieć o swoim dawnym życiu!!! O dżizassssss większych bredni w życiu nie słyszałam!!! :P Związek z tego co wiem nie powinien opierać się na ograniczaniu tej drugiej osoby, a tym bardziej siebie. Jak całkowicie poświęcisz się facetowi, zapomnisz o swoim życiu i sobie, to przeistoczysz się w kukiełkę, która żyje tylko i wyłącznie dla faceta, będziesz zamknięta, na własne życzenie, w światku ograniczonym z każdej strony twarzą i osobą partnera...

To jak wytłumaczyć to facetowi, który - kiedy chce mieć odrobinę czasu dla siebie (zawsze widywaliśmy się co tydzień lub czesciej, teraz jeden weekend chcę spędzić sama - ostatni raz zdarzylo mi sie to w styczniu) - uważa, że próbuję sie od niego oddalic, stawiam jakieś bariery, że chce robić złe rzeczy z innymi ludźmi... jestem z nim 2 lata.

ZOSTAW go , BO BEDZIESZ ZALOWALA! mloda jestes jeszcze -zycie przed toba.

czasem trudno, ale to podstawa mieć też 'własne życie' :)

To Ty już tak jakby żujesz w złotej klatce... przykre....Zastanawiam się, czemu tak długo na to pozwalałaś? I co się stało, że dopiero teraz chcesz coś zmienić?

chodzi o to, że zaczelam z nim byc na samym poczatku studiow... on byl juz po studiach - posmakowal "zycia studenckiego", bawil sie, cieszyl - a ja - nie. Bo jestem z nim i nie moge sie normalnie bawic np. z kolegami. I teraz chce wyjechac ze znajomymi (a w zasadzie musze - na praktyki), na 2 tygodnie i chcialam tam byc sama. On jest bardzo zly.

*żyjesz miało być :P

powinnas przed takim uciekac gdzie pieprz rosnie...Jak on moze cie ograniczac? a ty jeszcze sie zastanawiasz czy to normalne? TO CHORE!!!

W takim wypadku powiedz mu, że Ty też masz swoje potrzeby i masz do nich prawo!!! I nie ulegaj mu, bądz nie uginaj się, kiedy on będzie zły czy cuś. Niech on w końcu zauważy, że jesteś żywą, młodą kobietą, a nie ładnym pieskiem na krótkiej smyczy.

powoli probuje to zmieniac, troszke sie udaje, ale od roku nie bylo takiej sytuacji, zebym wyszla gdzies ze znajomymi i nie bylo o to klotni (dodam, ze nie pije alkoholu ze wzgledow zdrowotnych wiec odpada mozliwosc ze sie urzne i zrobie cos glupiego). On nie rozumie ze to chore. MOwie mu, ze nie moge tak zyc, ale go kocham i nie potrafie odejsc...

A jak tego nie zrozumie to kopnij go w tyłek i pomachaj na dowidzenia :P

Skoro go kochasz i nie potrafisz odejść, to będziesz żyła w tej złotej klatce, na własne życzenie skazując się na pełne ograniczeń istnienie.... Tylko uważaj byś kiedyś nie obudziła się z tego "snu" i nie żałowała minionych, jałowych lat....

To jest straszne zyc w takim zwiazku..:( To chyba prowokacja.Nie wierze ze sa takie glupie pindy na swiecie.

Dziękuje wam za wsparcie:-) I mam jeszcze pytanie. Moj facet wciaz uzywa pewnego argumentu, dla niego jest to oczywiste a dla mnie zupelnie idiotyczne. Co wy myslicie? Chodzi o to, że on ma wiele kolezanek z czasow studiow. Oczywiscie nie zdradza mnie z nimi, ale maja dosc zazyle kontakty... czasem np. flirtują. Ja teraz tez zaczynam miec swoich znajomych. No i on uwaza, ze jego kolezanki, ktore poznal zanim byl ze mną, to jakby siostry, ze dotyka ich tak jakby kogos ze swojej rodziny (:/), a moi znajomi, ktorych teraz poznalam, bedac juz z nim, to juz "potencjalni partnerzy". A moim zdaniem, kiedy sie jest z kims, to na innych facetow nie patrzy sie jak na partnerow - to tylko koledzy. A jak ze mna nie byl, to z jego kolezankami rzne relacje sie wytwarzaly... On zaprzecza i mowi ze to bez sensu.

naprawde nie jstem prowokacja - istnieje, studiuje, pracuje i mam taki wlasnie problem...

wiesz ze masz jedno zycie? chcesz je tak wlasnie przezyc? Powodzenia..;)

nie zrozumiałem trochę, ale sprawa sie wyjaśniła. Jesteś jeszcze studentką a on już po i wie co się dzieje na rajdach, i w wolnym życiu, studenta. Nie dziwię mu się był żulikiem i myśli że wszyscy tacy są.... masz nauczkę , studiujesz to miej chłopaka z roku a nie starego durnia, przeżytego

Dziewczyno lepiej go zostaw, bo ten kolo jeszcze niezle nasra Ci w życiu... Kiedyś nie będziesz mogła po chleb bez niego wyjść! Do kibelka będzie z Tobą chodził, bo może przez muszlę klozetową wylezie Twój potencjalny partner :P

Eh...widze ze nikt cie zapewne nie przekona,ale znam ten typ mezczyzn ;) sami nie sa OK ale od partnerki zapobiegawczo wymagaja posluszenstwa. tak na marginesie -facet dorosly nie jakis szczeniak a tak sie zachowuje? ja bym byla ostrozna.

poza tym moja mama byla w podobnej sytuacji, tyle ze ona niestety wpadla (ze mna) - ale po 30stce dopiero. Moj ojciec tak jej zniszczyl zycie, ze obecnie moja mama walczy z choroba psychiczna. I moj facet uwaza, ze wlasnie dlatego jestem przeczulona, ze nie chce podzielic losu mamy i dlatego robie rzeczu zupelnie odwrotne "na sile probuje sie wyemancypowac". Fakt, dam byl pieklem, ale wczesnie stamtad ucieklam, zaczelam pracowac, teraz studiuje i idzie mi bardzo dobrze. I nie chce zyc jak mama, chce zyc jak normalna 21latka. A dla niego to oddalanie sie, chec zdradzania itp...

Autorko...:D:D:D jego argumenty sa żałosne:D:D I czy naprawde uważasz ze że jego koleżanki sa jak siostry???Z siostrą się nie flirtuje:P

no ma 26 lat.

ten facet chce przjac nad toba kontrole , a ty tego nie widzisz. Posluchaj siebie , wyjdz z siebie stan obok i popatrz ..co robisz ze swoim zyciem.Wiem ze to trudne ,ale sprobuj.Jak nie zrozumiesz tego teraz to jestes skonczona ........

Skoro mówisz, że Twoja mama była w podobnej sytuacji i teraz ma problemy ze zdrowiem, to chyba wiesz jak może się zakończyć Twoja znajomość z jegomościem... Zastanów się dziewczyno, oj zastanów! Ale wpierw zdejmij różowe okulary!

26 lat dla faceta.:D to ....fajny wiek :D zbyt madrosci zyciowej jeszcze nie nabyl, a dzieckiem tez juz byc nie wypada. A ty ile masz?